Inspiratie

Hieronder vindt je een lijst van alles wat we bespreken in de podcast.

Klik op de term voor meer informatie.

Connect met The Live Coaches:

The Live Coaches: Instagram -  Website

Melanie Esther: Instagram - Website            

Vincent de Raad: Instagram - Website

Connect met Scott:

Instagram: https://www.instagram.com/prinssendegeit/ 

Spotify: https://open.spotify.com/artist/0jXZD0lM7Icyig6RrBGlUi?si=s9Cy3bVXQpWFr-k_U6rDVA 

Website: https://prinssendegeit.nl/ 

No Man’s Land (muziekconferentie)

https://enternomansland.nl/ 

https://www.instagram.com/enternomansland/ 

TivoliVredenburg (venue)

https://www.tivolivredenburg.nl/studio/ 

Lowlands (festival)

https://nl.wikipedia.org/wiki/A_Campingflight_to_Lowlands_Paradise 

Pinkpop (festival)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Pinkpop 

Sziget (festival)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Sziget-festival 

Rood Staan Hard Gaan (album)

https://open.spotify.com/album/53BIlp7LxkVNELem6Y6FWV?si=u2AjejwyR3Sj6xygkwI8Ow 

Pandora (venue)

https://www.tivolivredenburg.nl/bezoek/zalen/pandora/ 

Cornfield Chase (song uit Interstellar)

https://open.spotify.com/track/6pWgRkpqVfxnj3WuIcJ7WP?si=1eb8f3d8873145e7 

Skrillex (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Skrillex 

Als de Zon Opkomt (song)

https://open.spotify.com/track/4GluAIhjSmshX6PweqsIBG?si=5539585584174f82 

Daniël Ortgiess (producer, bandlid Prins S. en De Geit)

• https://www.linkedin.com/in/daniel-ortgiess-a26a9527/?originalSubdomain=nl 
• https://www.omroepwest.nl/nieuws/4750281/daniel-ortgiess-was-al-wereldberoemd-voor-hij-zich-aansloot-bij-prins-s-en-de-geit 
• https://www.amsterdam-dance-event.nl/en/artists-speakers/daniel-ortgiess/1500925/ 

Nacht (videoclip)

https://www.youtube.com/watch?v=4Rx2RNNm98M 

Marne Miesen (gitarist, bandlid Prins S. en De Geit)

https://www.instagram.com/marnemusic/ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Marne_Miesen 

Prins S. en de hersenbloeding: ‘De artsen zeiden dat het einde verhaal was’ (artikel, 3voor12)

https://3voor12.vpro.nl/artikelen/overzicht/2022/Lowlands/Prins-S-En-De-Geit-interview.html 

Let’s Talk About Sex (theatershow)

https://www.hnt.nl/voorstellingen/7703/hntjong-noel-fischer/let-s-talk-about-sex?gclid=CjwKCAiA44OtBhAOEiwAj4gpOWUowIxMIiPMbJ7ak6pZFCEs9kBo-bxgVMqoBwZnrlc1F1nEdpJ4xxoCb_YQAvD_BwE 

Melissa Knollenburg Regisseur liveeshow Prins S. en De Geit (show director)
http://www.melissaknollenburg.nl/ 

https://www.instagram.com/p/CqZRd1coosh/?utm_source=ig_web_copy_link 

TLC x NML - Prins S. en De Geit – TRANSCRIPT

Melanie: [00:00] Ik voel heel veel reflectie bij jou van: okee, wat heb ik gedaan? Hoe voelde dat of wat vond ik daarvan? Of hoe kwam dat over op anderen of mijn bandleden of op het publiek? En hoe gaan we vanuit daar weer verder?

Scott: [00:10] Maar dat is, en dat is ook denk ik wat ik bedoel met wat jij net aan het begin zei als we het hebben over vrijheid zeg maar. Dat is niet: we doe maar wat en alles is leuk en goed, maar wel vertrekken daarvan uit. Wel vertrekken vanuit die wat voel ik? Wat wil ik doen? Welke beweging wil ik maken? Welke? En vervolgens daar wel weer, anders kom je ook niet verder en kan je ook niet wat je wil maken, beter maken. Maar wel steeds weer op reflecteren en weer bijsturen, bijschaven, nadenken.

Tune: [00:39]

Hey!

Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.

In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van je optreden een ervaring te maken!

Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen en ga naar www.thelivecoaches.nl voor shownotes, transcripts en meer info over onze coaching en workshops.

Ready? Let’s go!

Vincent: [01:37] Hey! Vincent hier. Leuk dat je luistert naar The Live Coaches. Dé podcast voor artiesten die van hun optreden een ervaring willen maken.

Dit is een speciale aflevering van The Live Coaches die we voor een live publiek hebben opgenomen tijdens de muziekconferentie No Man’s Land in TivoliVredenburg in december van 2023. Wij namen er onder andere twee case studies op met artiesten over wat zij hebben geleerd over live spelen en het maken van hun ultieme live ervaring. Deze aflevering is er daar een van. 

Het werd een gesprek waarin we samen zochten naar woorden voor aspecten van het live spelen en ontwikkelen die zich soms moeilijk in woorden laten vatten. We hebben het onder andere over live spelen als ontdekkingsreis, omgaan met druk en zenuwen en de zoektocht naar de meest bevrijdende climax. Ik vond het een super interessant gesprek en ik hoop dat jij er net zoveel uit mee zult nemen als ik. Heel veel luisterplezier.

Vincent: [02:35] Yes hey.

Melanie Esther: [02:37] Hallo!

Vincent: [02:37] Nou we. Het is nog een beetje de overschakeling van het panel naar de podcast. Ik ga hem even introduceren. Zodra Scott, onze gast van Prins S. en De Geit die hier net al op de stoel zat, naar onze studio toeloopt.

Hey, welkom allemaal! Leuk dat jullie hier zijn voor deze bijzondere live editie van The Live Coaches Podcast. Voordat ik onze speciale gast introduceer, die hier dus net al zat, nog even voor degenen die voor het eerst met ons kennismaken.

Mijn naam is Vincent de Raad en naast mij zit Melanie Esther en samen vormen wij The Live Coaches. Als The Live Coaches helpen wij artiesten met het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring. Dat doen we in coachings, masterclasses en ook in deze podcast.

In de podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie met een visie op het creëren van live ervaringen. Zo gaan we op zoek naar kennis, inzichten en praktische tips over hoe jij van je optreden een ervaring kunt maken. Van de podcast staan al twee seizoenen online met allerlei supertoffe gasten. Dus spreekt dit je aan? Dan kun je die vinden op Spotify of op alle podcast apps.

Vincent: [03:45] Goed, dan nu.

Melanie Esther: [03:46] Zojuist aangeschoven.

Vincent: [03:48] Zojuist aangeschoven. Onze gast is onderdeel van een trio wat het afgelopen jaar doorbrak met hun mix van opzwepende rauwe dance beats en geinige Nederlandse teksten waarmee ze op poëtische wijze de vlucht in de nacht bezingen. Sindsdien speelden ze al op vele festivals, waaronder Lowlands, Pinkpop en Sziget. Dit najaar speelden ze een uitverkochte clubtour en op 25 november releasden ze hun debuutalbum, "Rood Staan Hard Gaan." Gefeliciteerd daarmee.

Melanie Esther: [04:12] Gefeliciteerd!

Vincent: [04:13] In interviews zeiden ze al dat alles bij hen draait om vrijheid. Dat het belangrijkste doel van hun live ervaring is dat je het gevoel hebt dat je met een hele groep mensen opgetild wordt en dat je als publiek een eenheid wordt die de euforie met elkaar deelt. Ze omschreven het ook al als "het even samen bewust vergeten van de dagelijkse sleur." We zagen ze een paar weken geleden live hier boven in de Pandora precies dát doen en zijn heel benieuwd hoe ze hiertoe zijn gekomen en hoe ze dat dan ook telkens weer waarmaken.

Hoe ontwikkelden zij deze visie op hun live ervaring? Wat hebben ze in de afgelopen twee jaar live spelen geleerd over hoe ze dat kunnen bereiken? En hoe pakken ze dat nu aan? Ik heb het over Prins S. en De Geit en bij ons zit niemand minder dan frontman van de band alias Prins S.: Scott Beekhuizen, welkom bij The Live Coaches.

Scott: [04:58] Dankjewel

Melanie Esther: [04:58] Welkom.

Vincent: [05:00] Superleuk dat je hier met ons bent.

Scott: [05:01] Leuk om er te zijn.

Vincent: [05:02] Ben je een beetje bijgekomen van het panel zojuist?

Scott: [05:05] Ja hoor. Ja, die uh. Die 2 minuten hebben me goed gedaan. Dat komt helemaal goed.

Melanie Esther: [05:08] Iets minder druk?

Scott: [05:09] Ja.

Vincent: [05:11] Goed. Ja, dan gaan we eigenlijk meteen hier er induiken. Waar gaat live spelen voor jou over?

Scott: [05:17] Dat gaat over samenzijn en contact en interactie. Ja, denk ik vooral.

Melanie Esther: [05:30] Dus over het publiek.

Scott: [05:31] Ja en over wisselwerking tussen het publiek en ons ook. Maar dat is wel echt, dat bestaat alleen maar bij gratie van elkaar. In mijn hoofd.

Vincent: [05:42] Live is echt iets wat je samen doet.

Scott: [05:43] Ja.

Vincent: [05:44] Ook veel meer. Dus jullie maken die muziek en dan vervolgens dan komt die interactie daar live tot stand.

Scott: [05:49] Ja ja, wat voor mij, waarom live muziek een meerwaarde heeft boven gewoon een plaat luisteren of zo, die plaat zal negen van de tien keer beter klinken en perfecter zijn uitgevoerd, naar wat live zo vet maakt is dat je er bent en dat je er samen bent met een groep en dat daar allerlei energie door zo'n ruimte kan vliegen. En dat kan in mijn beleving echt op heel veel verschillende manieren hoor. Soort van. Dat kan zijn door, nou zoals dat bij ons vaak gaat, heel bezweet tegen elkaar aan te springen. Maar precies hetzelfde kan gebeuren als je met een groep mensen naar hele mooie liedjes van een singer-songwriter of weet ik t wat staat te luisteren dan. Muziek is denk ik bij uitstek ervoor geschikt om een soort van gezamenlijkheid te creëren en dat toch een soort magisch op te tillen. Muziek is toch een soort magie, toch? Een soort van…

Melanie Esther: [06:45] Zeker.

Scott: [06:45] Ja, dat is denk ik voor mij het live spelen.

Vincent: [06:49] En voor de mensen die dat nog niet hebben ervaren. Hoe zou je een Prins S. en De Geit show omschrijven? Wat gebeurt daar? Wat moet ik voor me zien?

Scott: [07:00] Ja, dat verschilt. Wat ik net zei, dat hangt dus ook wel af van het publiek.

Vincent: [07:05] Zit daar een groot verschil tussen?

Scott: [07:06] Nou, inmiddels niet meer zo heel erg. Ik denk dat hoe het bij ons is gegaan dat we heel erg steeds iets hebben gedaan en dan keken en voelden: okee, wat is dit? En hoe voelt dit? Hoe voelt dit in wisselwerking? En dan vanuit daar weer verder denken. Maar dat is anders dan iets van tevoren uitdenken en het dan gaan doen zeg maar. Dus dat gaat echt per met een stapje en soort van dan... We deden voor het eerst een show. Geen idee. We hadden die liedjes wel muzikaal geoefend zeg maar, maar weet ik veel wat er gaat gebeuren. We stonden voor het eerst als Prins S. en De Geit op een podium. Hoe is dat? Hoe gedragen we ons? En daar kom je dan achter en dan kijk je wat dingen terug en dan zie je wat en je hoort dingen terug. En op basis daarvan denk je dan: oh dit is - dit vind ik heel vet. Dit gaan we bijsturen of bijschaven. Of hier gaan we kijken wat het nodig heeft of zo.

Vincent: [08:02] En als je dat nu, waar dat nu is uitgekomen dan, na ongeveer twee jaar denk ik dat het nu is dat jullie een beetje live spelen. Hoe zou je die show dan nu omschrijven als ik terugkom op die vraag waar we net waren?

Scott: [08:12] Ja, voor mij is het echt een, ja, wat jij net ook al zei, een soort "vlucht" klinkt, heeft een soort negatieve connotatie, maar wel ja, een moment om effe met elkaar te zijn en zeker in de wereld en hoe die er nu uitziet. En ja, dat, dat vind ik soms best wel moeilijk. En daar is best wel een hoop aan de hand. En dan is samen dansen en even die magie van die muziek opzoeken en die magie van dat samenzijn, super waardevol voor mij. En ik hoop ook voor...

Dat is de, ik hoop dat we dat met shows kunnen creëren en ik denk dat dat vaak ook wel lukt. Maar dat is nogmaals wat ik zeg, dat is wel - bestaat bij gratie van de wisselwerking. En we hebben de mazzel dat dat eigenlijk nu bijna altijd wel lukt. Ik denk ook omdat mensen dat nu een paar keer hebben gezien en dan gaat het zichzelf versterken. Dus dat is heel erg vet.

Melanie Esther: [09:13] Is dat dus ook de ervaring die je het publiek wil geven? Echt dat samenzijn en alles wat er in de wereld gebeurt vergeten of juist aankaarten?

Scott: [09:19] Vergeten, nou, ik vind, dat heb ik volgens mij wel vaker ergens gezegd. Ik vind vergeten daarin - ik weet niet welke term helemaal juist is, maar vergeten is het volgens mij niet. Want je kan dat niet vergeten. Het blijft - en dan praat ik over hoe ik het ervaar. Het blijft altijd aanwezig in je lichaam. En dat kan iets persoonlijks zijn, dus iets wat gewoon kut is in je leven of de wereld, wat ik net meer zei. Je kan die niet vergeten, maar je kan je wel heel bewust van zijn, van dat dat even niet het belangrijkste is of dat er even - dat je even iets anders opzoekt met elkaar. En juist dan die buitenwereld die toch ook door de muren naar binnen probeert te drukken, met elkaar even bewust daar houden, dat is het vooral, denk ik.

Vincent: [10:11] Ik heb jou wel horen zeggen, het wordt altijd weer licht. Het wordt altijd weer s ochtends. Dat het weer daglicht is en dat je weer terug bent.

Scott: [10:17] Ja, ja, precies. Want je kan het ook niet, je kan het ook niet honderd procent erkennen. Ik denk juist dat - of ontkennen sorry. Je moet het juist, of, je moet niks. Maar ik denk dat wij dat wel doen. Het ook wel juist erkennen in de show. Dat er ook een, ja, toch ook een bepaalde duisternis bestaat of zo. Juist in zo'n feest ofzo.

Vincent: [10:36] Hoe doen jullie dat? Dat erkennen in de show?

Scott: [10:39] Nou ja, dat daar, daar zijn we... Dat zit natuurlijk in de muziek denk ik. En we proberen vooral in de show een soort, denk ik, veiligheid ook te creëren. Of ja, veiligheid. Die term die wordt veel gebruikt de laatste tijd. Maar, toch ook wel, soort van, dat het echt okee is om te dansen hoe je wil en soort van eruit te zien hoe je wil en te zijn wie je wil. Dat, die ruimte proberen we denk ik vooral ook heel erg te maken. En als je dan vraagt, hoe doe je dat? Daar heb ik niet meteen een heel goed antwoord op. Dat is denk ik ook iets wat is ontstaan en wat blijkbaar ook. Ja...

Melanie Esther: [11:28] Maar er worden natuurlijk wel bewuste keuzes gemaakt in wat willen jullie het publiek laten ervaren en hoe ga je daarvoor zorgen?

Scott: [11:34] Ja.

Melanie Esther: [11:35] Als je daar niks aan doet, dan is er natuurlijk ook niks. Dan is er gewoon een optreden zoals we onze quote noemen. "Maak van je optreden een ervaring". En nou ja, jij zit hier omdat we vinden dat jullie show een ervaring is en ja, daar heb je bepaalde keuzes voor gemaakt en daar willen we natuurlijk ook graag op verder gaan van: wat is daar dan in ontwikkeld en ook vooral hoe ben je daar dan mee begonnen? Weet je, die eerste stappen daar naartoe en daar over nadenken.

Scott: [11:57] Ja wat ik zei, die eerste stappen zijn gewoon ontdekken. Waren dat voor ons denk ik. Gewoon ontdekken wat is het nou eigenlijk en wat doen we nou? En we hebben wel een idee met die tracks, maar wat dat dan weer live is moet je opnieuw gaan ontdekken.

Melanie Esther: [12:11] En was dat ontdekken dan door: speel maar heel veel? Kijk maar wat er gebeurt?

Scott: [12:14] Uiteindelijk wel ja. Uiteindelijk wel.

Vincent: [12:18] Wat waren de eerste dingen die jullie opvielen die anders moesten toen jullie dingen begonnen te kijken.

Scott: [12:24] Nou ja, ik zag mezelf, een soort van, soms dan zei ik wel dingen en dan dacht ik: oh nee dit past, dit hoort niet. Soort van...

Melanie Esther: [12:34] Heb je een voorbeeld?

Scott: [12:35] Ja, ja, ik heb. Het is volgens mij een filmpje dat ik iets zeg van "met z’n allen!" Of zoiets of. Zeg maar, dat is dan, nee, dat voel ik dan meteen. Oh nee, dat klopt niet in. In nuance. Terwijl dat ook echt héél specifiek voelt als in, ik kan niet uitleggen wat dan wel en wat niet. Het is - we voelen het denk ik. En daar hebben we het dan ook wel met elkaar over.

Vincent: [13:01] En hoe ga je dat dan vervolgens anders doen? Heb je dan? Ga je dan iets opschrijven of dingen thuis proberen? Of doe je dat intuïtief op het podium de volgende keer anders dan, dat je eraan denkt? Of hoe ga je daarmee om?

Scott: [13:11] Eén van de dingen die voor mij heel erg aan de hand waren is, ik heb op het podium niet echt een rem, dus ik ga nogal snel té hard. Niet bewust, maar dat gebeurt gewoon. Soms zelfs, het is ook wel eens echt dat ik echt over mijn fysieke grens heen ging. Ik voel het gewoon niet op dat moment door de adrenaline.

Melanie Esther: [13:35] En te snel in energie bedoel je dan denk ik he?

Speaker2: [13:37] Ja, gewoon echt te veel geven, te hard rennen. Tot ik een keer moest kotsen zeg maar. Een soort van gewoon door tot dat je, weet je wel, vroeger heb ik ook wel eens dan deed je de piepjes test en dan ging ik gewoon door en dan was ik te ver en dan ging ik kotsen. Een soort van dat. Gewoon dat.

Dus voor mij was het en is dat boek nog steeds elke show - en de ene keer, nou ja, je zit ook in een flow, maar ik moet er wel echt op letten dat ik niet vanaf het begin al te hard erin vlieg. Want anderhalf uur op die energie piek is heel lastig vol te houden. En ook minder goed voor de show denk ik. Dus dat is ook nog wel iets wat denk ik de show uiteindelijk ten goede komt als ook daar meer een...

Melanie Esther: [14:25] Spanningsboog?

Vincent: [14:26] Er moet dynamiek in.

Scott: [14:28] Ja, dat het ergens anders begint dan waar het eindigt zeg maar. Maar daar krijg je natuurlijk ook door de tijd heen meer ruimte voor om dat soort dingen te doen. Ik denk dat het ook heel goed is geweest dat we dat eerste jaar juist vooral dat... Want dat speelden we vaak drie kwartier en zo en dan gingen we gewoon drie kwartier vol er tegenaan. En daardoor heeft het denk ik wel - hebben we onszelf ook wel op de kaart kunnen zetten. En dan, nou wat ik zei, dan is de volgende stap dat weer uitdiepen en kijken: okee, wat kan er nog bij en hoe wordt die drukte en die energie? Voor mij was en is dat altijd al gelaagd. Hoe krijgen we dat nog wat meer in de show zeg maar?

Melanie Esther: [15:06] En is dat nu iets waar jullie je heel bewust van zijn? Van die spanningsboog, die dynamiek? Hebben jullie dat echt uitgedacht?

Scott: [15:11] Steeds meer, ja, steeds meer.

Vincent: [15:14] Kun je ons meenemen in hoe jullie zo'n show gaan maken. Dus jullie hebben nu een clubtour gedaan onder andere. Dan ga je echt waarschijnlijk even zitten en kijken van okee ja, hoe doen we dat dan? Die spanningsboog enzo. Waar beginnen jullie dan? Hoe beginnen jullie die show te maken en welke stappen volgen jullie dan?

Scott: [15:28] Ik denk dat het vertrekt vanuit de muziek. Huhuhu. Maar…

Melanie Esther: [15:34] Maar zeer belangrijk!

Scott: [15:35] Ja, maar wel en ook de inhoud daarvan en het verhaal dat daarin zit. En nou, met het album dat vorig jaar is uitgekomen. Ons eerste album. Daar zit wel echt een soort, dat hoort wel bij elkaar, dat is wel één verhaal. En dan ga je kijken: okee, hoe vertalen we dat verhaal? Eerst alleen de setlist naar live? Want, zeg maar, die volgorde klopt op de plaat zo, maar live is de dynamiek weer helemaal anders. Dus hoe krijgen we datzelfde gevoel, wat natuurlijk ook weer altijd heel persoonlijk is, zeg maar, ik kan helemaal niet bepalen wat het publiek voelt natuurlijk. Zeg maar, dat slaat ook nergens op.

Vincent: [16:18] Maar ook weer wel.

Melanie Esther: [16:20] Je kan het wel sturen.

Vincent: [16:21] Ja precies, ja. Of dat probeer je dan, maar uiteindelijk en dat is ook de kracht ervan, ja, dat dat ook bij mensen ligt of zo en het bestaat echt bij gratie daarvan ook. Maar wat ik zeg...

Melanie Esther: [00:16:35] De muziek.

Scott: [16:35] Ja en hoe? Dus dan ga je nadenken over: okee, hoe krijgen we dat in de set goed verwerkt dat die dynamiek lekker loopt?

Vincent: [16:47] En dan moet ik me voorstellen dat jullie gewoon ja, met een whiteboard misschien wel die songs gaan lopen husselen en gaan kijken van okee, wat moet er eerst, wat moet er daarna komen en waar willen we eindigen? Beginnen? Zoiets?

Scott: [16:56] Ja. En vaak weet je het einde. Je begint meestal bij het einde denk ik. Bij ons. In ons geval.

Vincent: [17:03] De climax. Is dat ook de climax of ben je alweer?

Scott: [17:05] Ja,

Vincent: [17:06] Okee, ja.

Scott: [17:07] Ja. En ik denk ook dat dat - dat is waar we denk ik naartoe werken in een show. En dan is dit onderzoek: hoe krijg je die climax zo bevrijdend mogelijk? En ik denk dat dat beter werkt door aan het begin dus die buitenwereld waar we het net over hadden nog bewuster erin te hebben en die te laten leeglopen, zeg maar. En wat er dan overblijft zijn wij met elkaar en dat moment. En ik hoop daardoor dus dat jij - dat die climax uiteindelijk het bevrijdendst werkt. Omdat je daarvoor een soort bijna ritueel afscheid hebt genomen.

Dit is zo grappig, want een soort van, altijd als ik in interviews zit en het gaat hierover zeg ik allemaal dingen alsof ik het al heb bedacht. Maar ik verzin dit ook nu pas. Als in, tuurlijk heb ik er wel over nagedacht, maar een soort van de woorden zijn dan zo...

Vincent: [18:06] Maar heel even om dit praktisch te maken. Ik weet bijvoorbeeld dat jullie show die ik hier heb gezien. Volgens mij begon het met een Interstellar tune die opging voordat jullie opkwamen.

Scott: [18:14] Ja.

Vincent: [18:15] Kun je vertellen hoe dat er praktisch uitzag? Dat begin van die set dan? Om dat even te vergeten? Hoe je dat hebt aangepakt in jullie show nu?

Scott: [18:24] Nou ja, wat wel leuk is wat je nu zegt is - dat hebben we deze tour voor het eerst gedaan. Ook dus beter nog nagedacht over: wat zit er, wat voor afspeellijst zit er tussen de support en wij? En we hebben bij wijze van experiment nu een playlist met power ballads opgezet. Niet omdat dat nou heel erg lijkt op wat wij doen of heel erg muzikaal past, maar wel omdat - en dat, volgens mij werkt dat, iedereen gaat "all by myself!" nog voordat de show is begonnen zeg maar. Dus dan begin je al met die, met die saamhorigheid creëren of zo.

Melanie Esther: [19:06] Maar dat is sowieso - die hele live - Die afspeellijst is al zo'n belangrijk element dat jullie daarover nadenken is al zo tof. Want, nou ja, we zien heel veel shows en je ziet soms echt dat je denkt: er was een support act en die heeft iets tofs neergezet en het gaat helemaal weg in dat tussenstuk totdat de volgende act komt. En dat vond ik bij jullie ook heel tof om te zien. Het werkte. Je zag dat ze warm werden al van wat daar gebeurde.

Scott: [19:29] Ja vet. Ja, dat was - Ik heb dat geleerd, of geleerd, ik ging daarover nadenken doordat ik ooit bij een optreden van Skrillex op Sziget was en die draaide het uur in de change over tussen de vorige act en hem alleen maar reggae. Wat ook heel ver weg ligt bij wat er daarna komt. Maar juist omdat iedereen een soort van in die gezamenlijke, ja laid back vibe was, was die heftigheid en die pit die daarna kwam zo warm.

Vincent: [19:59] Het contrast daarvan ook.

Scott: [20:00] En ja, en dan ben je al zo daarvoor. Ja, dat werkt als een trein. Dus – en ik dacht, ja, wij gaan geen reggae opzetten, dat is... Maar dit werkte nu goed, dus dat was leuk.

Vincent: [20:13] Je hebt dan die Interstellar tune, die gaat op en dan gaat het licht al een beetje uit en dan is het zo van: okee, het gaat beginnen en het is een mooie opbouwende, hele cinematische tune. En dan komen jullie oplopen en dan pakken jullie hem over eigenlijk. Hoe hebben jullie over die opbouw nagedacht in het begin dan? En van waar misschien die keuze ook van die Interstellar tune dan vlak voordat je show begint? Waarom dat?

Scott: [20:33] Ja, die keuze van die Interstellar tune is ook gewoon omdat we dat allemaal gewoon echt een hele vette tune vinden. En omdat het ook gewoon goed ja, er zit wel heel erg een opbouw in. Het voelt heel duidelijk dat het ergens naartoe gaat, dus dat is lekker. Dus ja, dat is eigenlijk één en één is twee en daar zit niet veel meer gedachte dan dat achter. Van het bouwt naar iets toe en we vinden het allemaal heel vet.

Vincent: [20:57] Als je de boog even - als je hem zou tekenen. De dynamische boog van de show, hoe gaat die dan? Hoe loopt die lijn?

Scott: [21:02] Oeh…

Vincent: [21:06] Begint die hoog, begint die laag? Gaat die dan om...

Scott: [21:07] In de show die we nu doen, die jullie hebben gezien, begint die, ja, laten we zeggen op, als we uiteindelijk op een tien komen, begin je denk ik op vijf. Met t begin. Dan ga je heel eventjes naar drie vier. Dus een klein stukje terug. En dan bouwt het een eerste keer op. Dan hebben we "Als De Zon Opkomt" waar die weer heel even rust. Een stap, een versnelling teruggaat. Heel even op adem komen. En daarna in een stijgende lijn naar boven is de bedoeling denk ik. Als ik het zo snel even bedenk.

Vincent: [21:48] Nog even kort over dat maakproces. Dan heb je die setlist en welke stappen volgen er daarna nog? Als je er even een soort van kort door - Welke stappen doorloop je?

Scott: [21:57] Proberen, want er zijn ook altijd weer - we proberen ook elke show wel wat dingen voor alleen live erin te doen. Dus een lange jam van Daniël of een stukje dat hij effe gaat draaien. Of een remix van een tune, dat soort dingen. En dan ga je dat oefenen en achter elkaar spelen en kijken of het echt zo voor je gevoel werkt zoals je het had bedacht. Voor zover je dat in een repetitieruimte echt kan voelen natuurlijk. Dat - nou ja, je kan dat pas voor de eerste keer echt voelen als er publiek voor zit volgens mij. Dus dat is dan de volgende stap en voelen wat daar nog net anders in moet. En toch nog even één liedje daar, want dat voel je vaak wel in het doorspelen.

Melanie Esther: [22:45] En jouw bewegingen zijn een heel groot onderdeel van de show vind ik ook. Hoe is dat gekomen? Hoe ben je daarmee aan de slag gegaan?

Scott: [22:52] Ja, niet dus.

Melanie Esther: [22:54] Is dat die energie die meteen erin kickt?

Scott: [22:56] Dat is er echt gebeurd, dat heb ik nooit geoefend. Ja, het is soort van, kijk, het dansje wat ik bij "Nacht" doe, dat doe ik in de clip, dus dat is wel bedacht. Maar ja, dat is ook een beetje, dat heeft ook een beetje een loopje met mezelf genomen of zo. Dat was, dat had ik zelf nooit bedacht. Ik las dat gewoon ook ineens een soort van en steeds vaker ja...

Melanie Esther: [23:18] Opeens was het een ding?

Scott: [23:19] Nou ja, dat het vaak ging over hoe ik danste terwijl mijn idee daarachter was, in het begin, als ik gewoon ga en een soort van probeer schaamteloos te dansen, wat ook gewoon heel lekker is om te doen natuurlijk. Maar ik dacht: als ik die grens niet heb, dan hopelijk wordt die drempel ook lager voor het publiek. Maar ik dacht ook heel lang dat het gewoon heel dom was. Hoe ik danste. Maar ja, en toen gingen mensen dat ineens vet vinden of zo. En toen dacht ik: oh nou ja, vet leuk.

Melanie Esther: [23:51] En toen ben je ermee door blijven gaan?

Scott: [23:53] Nou ja, en dat is dan zoiets wat ik dan ga, wat je wel steeds verder gaat uitbouwen omdat je denkt: oh dit is blijkbaar een ding wat werkt en wat ik kan, of tenminste ja, blijkbaar.

Vincent: [24:04] Dit is dan eigenlijk een goed voorbeeld van waar we het net in het begin over hadden. Met dat je dus iets waarneemt en dan daarop eigenlijk reflecteert.

Scott: [24:08] Ja, dit is echt een voorbeeld daarvan. Dat is dat hele dans ding komt daar wel echt uit voort. En ik heb een soort van wel gedanst in mijn leven en zo he? Dus een soort van dat, het is ook...

Melanie Esther: [24:17] Ja, het komt niet uit het niks.

Scott: [24:19] In de grote lijn niet, maar voor mijn gevoel was dat toen wel zo.

Melanie Esther: [00:24:22] Ja.

Vincent: [24:23] Ja. En als je die set dan aan het doorspelen bent, ben je dan ook al bezig met wat je gaat zeggen tussen nummers door? Of is dat echt iets wat je pas later toevoegt?

Scott: [24:33] In het begin was ik daar helemaal niet mee bezig, de eerste paar shows. Nu wel ietsje meer omdat, nou ja, die set wordt natuurlijk ook steeds gewoon - of hoop ik, wordt hoop ik steeds verfijnder. Dus je gaat die boog ook steeds verfijnder kunnen voelen, dus dan kan je daar ook meer in gaan sturen. Maar ook dat blijft denk ik ook belangrijk dat dat ook wel in het moment blijft zeg maar.

En veel van de dingen die ik zeg tijdens een show zijn ooit ontstaan. En ik kan dat dan wel, als ik denk: oh, dit was, dit werkt goed. Dat ik dan kan reproduceren zeg maar. En als er echt een iets groters gezegd moet worden, zoals toen Marne een hersenbloeding had gehad en we speelden een liedje daarover...

Melanie Esther: [25:18] Eén van je bandleden.

Scott: [25:20] Ja, ja, onze gitarist. Ja, dat behoeft wel een iets beter over nagedacht iets wat ik daarbij zeg, dus dan doe je dat wel. En ik weet - hoe dat. Ik weet nog niet wat we - volgend jaar gaan we weer een nieuwe tour maken en ik weet nog niet hoeveel ik daarvan ga vooraf bedenken.

En dat is ook steeds - Dat is ook wel iets wat je in het live gaat voelen met publiek erbij. Oh, hier, hier zeg ik net te veel of zo. Soort van, we kwamen er de eerste show deze tour achter dat ik eigenlijk in de eerste zes liedjes voor elk liedje dat liedje aankondigde, zeg maar. En dan dat is in de melodie of in de muzikaliteit van het geheel dan jammer, dus nou ja, okee, nou dit dan wat langer instrumentaal...

Vincent: [26:01] Merk je dat dan aan het publiek? Of is dat puur jullie eigen gevoel?

Scott: [26:04] Nee, dat is in de eerste plaats ons eigen gevoel denk ik.

Vincent: [26:08] Kijk je het dan zelf terug of voel je dat op het podium en dan weet je het al?

Scott: [26:12] Dat voel je, dat voel je wel op het podium, zeg maar. En ik praat natuurlijk het meeste. Dus Daniël en Marne achter mij, die hebben daar ook, kunnen daar ook nog wel wat beter op letten dan ik zeg maar.

Melanie Esther: [26:23] Ja.

Vincent: [26:24] Want ik kan op... Op het podium warped de tijd natuurlijk ook altijd een beetje.

Scott: [26:27] Zó.

Vincent: [26:28] Gaat of heel snel of heel langzaam.

Scott: [26:31] Ja.

Vincent: [26:32] En ik bedoel als je tussen nummers door - als er niks gebeurt dan gaat het heel langzaam en op het moment dat je gewoon die set aan het spelen bent kan het zo voorbij zijn. Dat is ook nog wel vaak een gek iets als artiest. Dat je op het podium een bepaalde ervaring hebt van: wow dat was veel te lang en dan kijk je het terug: oh, dat was 4 seconden.

Scott: [26:46] Ja, klopt. Ja, maar andersom heb ik dat ook wel eens gehad hoor, dat ik dacht: ah dat praatje was niet - dat was volgens mij op Lowlands vorig jaar. Toen zag ik wat terug, dacht ik: zo, je neemt wel effe je tijd om dat te zeggen maat.

Melanie Esther: [27:00] Heel veel klinkt ook wel als een soort “van proberen kun je leren” in jullie hele proces. Van, er gebeuren dingen, vaak vanuit inderdaad eigen energie of vanuit wat er ontstaat op het moment. En daar, ik voel heel veel reflectie bij jou van: okee, wat heb ik gedaan? Hoe voelde dat of wat vond ik daarvan? Of hoe kwam dat over op anderen of mijn bandleden of op het publiek? En hoe gaan we vanuit daar weer verder?

Scott: [27:22] Maar dat is, en dat is ook denk ik wat ik bedoel met wat jij net aan het begin zei als we het hebben over vrijheid zeg maar. Dat is niet: we doe maar wat en alles is leuk en goed, maar wel vertrekken daarvan uit. Wel vertrekken vanuit die wat voel ik? Wat wil ik doen? Welke beweging wil ik maken? Welke? En vervolgens daar wel weer, anders kom je ook niet verder en kan je ook niet wat je wil maken, beter maken. Maar wel steeds weer op reflecteren en weer bijsturen, bijschaven, nadenken.

Melanie Esther: [00:27:52] Maar dat is eigenlijk heel mooi, want het is ook – ja, weet je, je wil van het publiek dat ze vrij kunnen zijn, dat ze kunnen zijn wie ze zijn. Maar jij zet ook zelf je eigen proces zo in.

Scott: [28:00] Ja, ja, absoluut.

Melanie Esther: [28:02] Just be me and see what happens.

Vincent: [28:04] Ja. Wat ik wel interessant vind. Jij hebt eigenlijk een theater achtergrond. Theater gestudeerd, je acteert ook nog steeds. Jullie hebben nu ook een theatershow waar jullie dan aan meewerken, waar je oorspronkelijk als acteur eigenlijk voor was gevraagd. En daarna kwam Prins S. en De Geit er pas bij kijken ook.

Scott: [28:16] Ja klopt.

Vincent: [28:17] Vond ik erg leuk trouwens om te zien ook. Heb ik gezien. Beïnvloedt jouw theater achtergrond, hoe je die shows geeft of hoe je daarnaar kijkt, naar het geven van die pop shows?

Scott: [28:28] Ja, dat denk ik wel. Maar ik denk dat dat net zo hard... Dat ik er net zo hard een soort van dingen van gebruik als dat ik het ook juist heel anders wil. Zeg maar. Dus dat het ook juist een contrast is. Als je het dan hebt over vrijheid, dan heb ik, daarom is dat denk ik ook zo belangrijk in wat we met muziek doen voor mij. Dat heb ik in theater echt nog geen, nog geen tiende van wat ik dat nu met Prins S. en De Geit ervaar ervaren.

En nou ja, waar we het net over hadden. In het theater werk je natuurlijk juist heel erg vanuit een idee en dat ga je maken. En daarom was dit zo fantastisch om, nou wat ik net zei, gewoon te gaan doen en te kijken hoe het voelt en op basis daarvan verder te gaan. Dus het beginpunt is daarin compleet verschillend en ik denk hoe je vervolgens gaat bijschaven en bijvoorbeeld zoiets als wat ik net zeg, dat ik dan wel redelijk makkelijk iets kan reproduceren wat een keer goed werkte of zo, ik denk dat ik daar wel die theater achtergrond goed bij kan gebruiken. Maar het voelt om het te doen wel echt als iets heel anders. En daar ben ik ook heel blij om. Ja, dus ik denk dat, op die manier verhoudt dat zich denk ik een beetje tot elkaar.

Vincent: [29:50] Mis je in dat maken - ik weet niet of jullie dat nu op een bepaalde manier doen. Het klinkt een beetje alsof jullie dat niet doen. Iemand die een soort regisseur rol neemt, ook die er van buitenaf naar kijkt.

Scott: [29:59] Nee, dat hebben we wel hoor bij de shows.

Vincent: [30:01] Doen jullie wel? Okee.

Scott: [30:02] Ja, we hebben sowieso en voor de vorige tour inderdaad ook iemand die daar echt vanaf vorige tour echt als een soort regie naar kijkt waar ik mee kan sparren. Want dat is superfijn, want je kan het zelf nooit zien, behalve pas na afloop. Dus ik denk dat mensen hebben die meekijken, die weten wat jij wil vooral, dat dat heel waardevol en belangrijk is.

Vincent: [30:22] Is dat ook echt iemand uit het theater die dan meekijkt?

Scott: [30:24] Ja, ze is schrijver en regisseur. Ja.

Vincent: [30:27] En hoe vroeg in het proces of wanneer in het proces komt die er bij kijken?

Scott: [30:31] Vanaf het begin. Ik vind het fijn om een soort van echt al vanaf concept ontwikkeling - Dan denk ik ook dat die show het beste tot zijn recht komt of zo. Inmiddels. Zeg maar, omdat je de hele grondleg van wat Prins S. en De Geit is, die is er nu, dus dan kan je wel weer echt in een soort - ja, concept klinkt meteen heel groot - maar wel al van tevoren dus dat verhaal bedenken of die boog of dat gevoel.

Vincent: [30:57] Wat bespreken jullie dan met elkaar? Wat voor vragen worden daar over en weer aan elkaar gesteld?

Scott: [31:02] Nou, dat gaat in ieder geval over de setlist. Maar dat gaat ook over dat energie verdelen heel erg bijvoorbeeld, zeg maar. En ook dat zijn we aan het onderzoeken, Want ook daar weer: wat is de vrijheid en wat is het idee en de groep? En die balansoefening maak je. Dus ja, dat is zoeken en ook weer tijdens een show denken: oh nee, dit hadden we bedacht, maar dat werkt toch niet. Of ik zou hier gaan staan, maar ik voel dat ik hier moet staan.

Vincent: [31:36] En dat idee, is dat dan inderdaad die zoektocht naar vrijheid? Is dat ook het idee? Of zit daar nog iets onder? Wat jullie dan bespreken als een concept of een idee voor de show?

Scott: [31:45] Die vrijheid is niet, denk ik, die zoektocht naar vrijheid is niet de inhoud, denk ik. Dat is meer wat er gebeurt of zo. Of de basis daaronder. En daar overheen kan een liefdesliedje zitten of een liedje over een nachtclub. Of zeg maar, daar kan alles overheen zitten. Of elk verhaal, alle wereld en alle feest kan dat zijn of zo. Maar voor mij is in dit, in Prins S. en De Geit, die vrijheid inderdaad meer een soort bodem geworden of zo, waar je ook soms echt wel weer effe, dat gebeurt ook hoor, dat je weer eventjes moet denken: oh ja, dat was wel belangrijk. Dan ga je te veel nadenken.

Melanie Esther: [32:36] Is die vrijheid dan ook een vorm van spontaniteit?

Scott: [32:39] Ja.

Melanie Esther: [32:39] Wat je dus kan? Ja.

Scott: [32:40] Ja, maar nog eens, ja maar voor spontaniteit heb je wel vrijheid nodig natuurlijk.

Melanie Esther: [32:45] Ja, ja. Ja.

Scott: [32:46] Zeg maar het is wel iets anders, want alleen maar als je je vrij en veilig voelt, tenminste voor mij, kan je spontaan zijn zeg maar.

Vincent: [00:32:55] Als ik het goed begrijp ook wel, en uit eigen ervaring ook, je moet eigenlijk eerst heel erg nadenken over wat je gaat doen om die vrijheid te creëren vervolgens op het podium om jezelf die vrijheid te geven eigenlijk daar.

Scott: [33:08] Nou ja, ja en nee. Ja, maar nogmaals, wat ik net al zei, daarvoor zit voor mij, maar dat is dus het traject wat we volgens mij al hebben gehad nu - met gewoon het maar gaan doen aan het begin en dat is wat ik net zei, een soort van die band-identiteit op het podium zeg maar, die heeft zichzelf gevormd door het te doen en door daaraan bij te schaven. En dan inderdaad vervolgens met concreter een boog of een show daar weer opzetten is het inderdaad heel fijn om ook bepaalde dingen weer vast te zetten om weer - maar goed, dat is weer een stap verder.

Vincent: [33:41] Ja, ja, dat zijn momenten dan in de show waar je het dan over hebt. Je weet van: op een bepaald moment komt dat, bepaald moment komt dat heftige praatje of komt, gaat het even Marne of dan, et cetera, et cetera.

Scott: [33:53] Ja.

Vincent: [33:54] Om nog even een laatste onderwerp aan te snijden. Ik weet dat jij op momenten in ieder geval best wel veel last hebt gehad van zenuwen voor shows. Ik weet niet of je dat nog steeds zo voelt. Hoe heb je daar mee leren omgaan?

Scott: [34:08] Oh, had ik maar een antwoord. Nee, ja, god.

Melanie Esther: [34:13] Kan je er nu mee omgaan?

Scott: [34:15] Ja, steeds... Het verschilt nog wel echt. Over het algemeen gaat dat steeds beter en soms zit er even een uitschieter bij. Dat het weer even niet lukte. En dat gebeurt dan. En gelukkig heeft het nog nooit een show verpest. Of zoiets. En verder - ja, dat is ook gewoon het doen en ik, een soort van, gelukkig verschuift die standaard natuurlijk ook naarmate je het langer doet, zeg maar. Een soort van, ons eerste optreden was in een kelder in Den Haag voor 200 mensen en toen liep ik af en moest ik kotsen omdat ik het zo spannend had gevonden zeg maar. En nu spelen we, hebben we al zoveel, dus je leert ook wel iets meer vertrouwen of zo. En het is vooral proberen niet in je eigen hoofd te trappen. Of zeg maar in je eigen gedachten, in die val te lopen. Daar zit voor mij denk ik de crux. Als ik alles zo heel erg ga overdenken - wat bijvoorbeeld vorig jaar bij Pinkpop dan was - dat is dan in je hoofd een hele belangrijke show en dan ben ik daar ineens weer heel erg, heel erg nerveus voor.

Vincent: [35:29] En wat doe je dan? Hoe om ermee om te gaan? Zet je muziek op of ga je een spelletje spelen? Wat doe je ermee? Wat is dat voor jou?

Scott: [35:38] Ja...

Vincent: [35:39] Het is namelijk iets wat bij ons best wel vaak opkomt ook als wij vragen krijgen van artiesten, van ja, hoe ga je nou om met zenuwen? Is niet iets waar wij zelf per se experts in zijn, maar ik vind het wel interessant dan... Ja.

Scott: [35:49] Voor mij is het denk ik de - wat helpt eigenlijk meer in de dagen of weken ervoor en eromheen dan op de dag alleen zelf zeg maar. En om dan te helpen. Het helpt mij heel erg om, als ik weet dat er een show aan zit te komen waar ik potentieel me druk om ga maken, om dan twee weken van tevoren in ieder geval beginnen met een soort van te letten op m'n slaap. Of op drinken. Eten. Zeg maar allemaal dat soort dingen. Ook omdat het je gewoon nog los van of het ook echt werkt, maar geeft het mij wel het gevoel van: okee, ik ben er klaar voor. Een soort van snap je? Een soort van ik, ik...

Melanie Esther: [36:35] Ja, ja. Maar het is toch ook topsport?

Scott: [36:37] Ja nee, precies. En een soort van, ik denk dat vooral het deel wat dat - wat dat mentaal met je doet en dat je daar serieus mee bezig bent, dat helpt erg voor mij. En op de dag zelf, ja, als je gewoon doodgaat dan ga je gewoon effe dood. Ja ik weet - ik heb daar ook niet echt een...

Vincent: [36:54] Het is ook, na een paar nummers valt het dan een beetje weg als je er eenmaal staat?

Scott: [36:58] Meestal wel, ja.

Vincent: [36:59] Want je komt niet zenuwachtig over, zeg maar. Op het podium.

Scott: [37:01] Nee nee. Nee ja...

Melanie Esther: [37:03] Dan kickt die energie erin.

Scott: [37:05] Ja. Nou ja, in het beste geval en dat gebeurt bijna elke show wel, raken wij zelf ook mee in die, naar waar we het dan in het begin over hadden, in dat hele ritueel of dat hele gevoel met die zaal of zo. Dus dan vergeet je het ook. Ik merk het zelf het meeste aan m'n adem. En ik ben meestal aan het begin van de show, heb ik meer moeite om alle woorden te redden met mijn adem dan aan het einde, terwijl aan het einde ben ik veel, veel meer al energie kwijt. Dus dat zit hem echt in: waar adem ik naar toe? En soort van hoe - en ergens blijkbaar bijna altijd in de show - na een paar nummers valt ie en dan zit die adem waar die moet zitten. En dan, dan gaat dat door.

Vincent: [37:46] Dus misschien ook ademhalingsoefeningen van tevoren. Dat je je bewust bent?

Scott: [37:48] Ja, dat probeer ik wel altijd - maar dat is ook weer voor mij heel verneukeratief, want dat kan het ook juist opfokken.

Vincent: [37:54] Ja precies.

Scott: [37:55] Dan zit je juist zo van [haalt heftig adem]

Melanie Esther: [37:56] Ja.

Scott: [37:56] Dus dan, ja, dat is... Ik probeer er wel op te letten dat ik überhaupt ademhaal en niet te kleine ademhaling, maar echt oefeningen kunnen me dan ook juist wel weer - juist die zenuwen een soort oppompen.

Vincent: [38:12] We zijn een beetje aan de tijd. Dus voordat ik mijn allerlaatste vraag, die wij elke podcast altijd aan mensen stellen, aan jou stel, nog even de vraag aan jou. Ja, we praten voor artiesten, mensen die doen wat jij doet of willen doen wat jij doet. Heb jij nog iets wat je ze mee zou willen geven? Of iets wat jij in de afgelopen twee jaar gekheid hebt opgepikt waarvan je denkt van: ja, als ik dat nou twee jaar geleden al had geweten, dat had echt heel veel gescheeld.

Melanie Esther: [38:40] Dan was het wat makkelijker geweest.

Scott: [38:42] Ik vind dat soort vragen altijd echt heel moeilijk omdat het...

Vincent: [38:44] Het is niet dat wij de wijsheid in pacht hebben.

Scott: [38:46] Nee precies, ja.

Vincent: [38:48] Maar het is natuurlijk - jij hebt wel een ervaring die - Ja, waarschijnlijk heb je toch wel dingen geleerd die je twee jaar geleden graag had geweten al, maar die je nu gewoon pas weet omdat je dat moest meemaken daarvoor.

Scott: [38:56] Ja uhm… Ja, dat gaat toch weer over vrijheid, maar dan in zeg maar hoe ik dat probeerde te omschrijven. Ik denk dat iets het beste werkt als het eigen is en als het - ja, als het uit een soort vrijheid komt of als het uit een soort... En dus dat geldt dan ook weer voor die show. De balans tussen discipline en vrijheid / aankloten is leuk om mee te spelen. Ja is dat, heb ik dat geleerd?

Melanie Esther: [39:33] Nou, ik voel wel zo'n conclusie van inderdaad: blijf spelen, blijf uitproberen. Ga niet volledig vastzitten aan je voorbereiding, maar voel ook die vrijheid om te mogen oefenen. Ik bedoel, je hebt natuurlijk, je voelt super veel verwachtingen als artiest als je op het podium staat. Maar jij bent daar ook om het naar je zin te hebben. Dat voel ik wel heel erg in je verhaal hoor. Van ja - nou ja - het komt steeds terug op die vrijheid en vanuit daar kijken en ik denk dat dat al een hele mooie tip is om mee te geven van: ja, blijf dat zelf ook ontdekken. Blijf zelf ook ervaren en kijken wat dat doet en daar weer op verder borduren.

Scott: [40:06] Nou en - oh nou, nu je dat zegt inderdaad - een soort van. Ik denk dat je niet te veel moet bedenken wat je bent en doet. Zeg maar. Een soort van, en dat is voor ons nu ook weer, want ik wil ook dat dat in ontwikkeling blijft bij ons zeg maar. Dus we zijn nu ergens en okee, wat is daar de volgende stap in? Want ik wil ook niet dat het de hele tijd hetzelfde wordt, want ik ben ook alweer een heel iemand anders dan twee jaar geleden, dus dat zou, dan klopt dat ook niet meer. Dus dat dan denk ik inderdaad. Een soort van blijven zoeken naar wat het leuk maakt ofzo.

Melanie Esther: [40:39] Ja, ja. Mooi.

Vincent: [40:41] Dan de laatste vraag. De alien-vraag. Ik denk dat we al best wel veel van het antwoord hebben gehoord, maar ik ben toch wel benieuwd wat hier nog uitkomt eventueel. Dus, stel je voor, er landt een alien op aarde. En die alien, die weet helemaal niks van wie wij zijn als mensheid, van onze cultuur, die komt er helemaal blanco in. Hij spreekt wel Nederlands, toevallig, dat dan weer wel. En jij krijgt de kans om die alien kennis met ons als mensheid als cultuur te laten maken. En dat doe je door die alien mee te nemen naar een concert. Hoe zou je die alien dan uitleggen wat een concert is?

Scott: [41:16] Wow. Weet die alien wat muziek is?

Vincent: [41:21] Niet per se.

Scott: [41:23] Wow, mijn hoofd gaat meteen helemaal over, maar uhm, niet per se.

Vincent: [41:28] Whatever je antwoord ten goede komt of waar je inspiratie voor hebt. Laten we het zo zeggen.

Scott: [41:34] Nou ja, ja, wat ik volgens mij aan het begin ook al zei. Ik zou zeggen: een ontmoeting die in het beste geval magisch kan zijn. Toch? Ja, dat - ik meen dat wel echt. Zo kan het echt voelen. In een soort verbinding. En ik hoop dat - ik zou heel benieuwd zijn of die alien daar dan in mee kan voelen of dat ie zo denkt: wat de fuck is dit nou? Die staan een beetje tegen elkaar aan te springen. Ik ga met m'n slijmerige hoofd weer lekker terug.

Vincent: [42:05] Dat ie introvert is?

Scott: [42:06] Ja, dat die heel verlegen is. [allen lachen]

Melanie Esther: [42:08] Aah nice.

Vincent: [42:10] Hey Scott, super bedankt dat je hier wilde zijn. Super bedankt dat je dit deelde en ja dank je wel.

Melanie Esther: [42:13] Heel erg bedankt.

Scott: [42:16] Jullie bedankt. Het was leuk!

Outro: [42:18]

Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches. Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther, en in deze speciale live aflevering gingen we in gesprek met Scott Beekhuizen van Prins S. en De Geit, over hun leerproces en visie op het maken van een live ervaring.

Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer.  Alle informatie over onze coachings vind je op onze website: www.thelivecoaches.nl.

Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd?  Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.