Inspiratie
Hieronder vindt je een lijst van alles wat we bespreken in de podcast.
Klik op de term voor meer informatie.
Connect with The Live Coaches
The Live Coaches: Instagram - Website
Melanie Esther: Instagram - Website
Vincent de Raad: Instagram - Website
Connect met Chris Moorman
Instagram: https://www.instagram.com/c_moorman/
LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/chris-moorman
Connect met BUG
Instagram: https://www.instagram.com/thisisbug/
TikTok: https://www.tiktok.com/@thisisbug_
Youtube: https://www.youtube.com/thisisbug
Links
Eurosonic Noorderslag (showcase festival)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurosonic
Popronde (showcase festival)
KINK Popronde Podcast (podcast)
https://kink.nl/podcasts/kink-popronde-podcast/welkom-bij-de-popronde-podcast
Recordstore Day Talent (talentontwikkelingstraject)
https://recordstoreday.nl/rsd-talent/
The Village People (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Village_People
Start With Why (TED Talk door Simon Sinek)
https://www.youtube.com/watch?v=u4ZoJKF_VuA
Herman Brood Academie (muziekopleiding)
https://hermanbroodacademie.nl/over-de-hba
Lizzo (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Lizzo
DEHAZE (artiest)
https://popronde.nl/profiel/33748
Elton John (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Elton_John
Mika (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Mika_(singer)
State Power (artiest)
https://popronde.nl/profiel/33082
Max (zaal in de Melkweg, Amsterdam)
Leah Rye (artiest)
https://www.instagram.com/leahryemusic/
Popronde Eindfeest (evenement)
https://www.melkweg.nl/nl/agenda/popronde-eindfeest-30-11-2024/
Café Voorheen Voigt (café)
Thaïti (artiest)
https://www.instagram.com/thaiti.music/
David Byrne (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/David_Byrne
Best Kept Secret (festival)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Best_Kept_Secret_(festival)
Atze de Vrieze (muziekjournalist)
https://www.instagram.com/atzedevrieze/?hl=nl
3voor12 (muziekjournalistiek platform)
https://nl.wikipedia.org/wiki/3voor12
Meis (artiest)
https://www.meismuziek.nl/over/
Eefje de Visser (artiest)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eefje_de_Visser
Ronda (zaal)
https://www.tivolivredenburg.nl/bezoek/zalen/ronda/
Wende Snijders (artiest)
Wende’s Vrijplaats (documentaire door 3voor12)
https://www.youtube.com/watch?v=4cLicL3RUcA
Ozzy Osbourne (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ozzy_Osbourne
Nick Cave (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Nick_Cave
Warren Ellis (violist)
https://en.wikipedia.org/wiki/Warren_Ellis_(musician)
Welcome To The Village (festival)
TLC x ESNS 2025 TRANSCRIPT
Chris: [00:00] Zeg maar, vanaf het moment dat je gaat performen moet je dus hebben nagedacht over hoe moet het, hoe moet het eruit zien? En dat zit bijvoorbeeld al in de kleding die je aantrekt. Dat zit in licht voorkeuren. Wat neem je zelf mee? Wat wil je graag hebben? Dus ik denk dat je er... als muzikanten het hebben over investeringen, dan gaat het over gear, dan gaat het over plaat opname en dergelijke. Maar ik vind... Om meteen maar even te droppen; ik roep heel vaak als ik op grote festivals loop, "Nederlandse acts zijn echt muzikaal gezien soms veel beter dan wat ik daar zie." Alleen mist het hem soms aan show of aan die interactie met het publiek of dat wat er gebeurt. Dat hoeft niet eens interactie te zijn. Ik hou helemaal niet zo van vertellen over waar een liedje over gaat. Maar dat wat er gebeurt, de dynamiek met het publiek.
Tune: [00:48]
Hey!
Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.
In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van je optreden een ervaring te maken!
Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen en ga naar
www.thelivecoaches.nl
voor shownotes, transcripts en meer info over onze coaching en workshops.
Ready? Let’s go!
Vincent: [01:46] Hey! Leuk dat je luistert naar The Live Coaches, de podcast voor artiesten die van hun optreden een ervaring willen maken. Met vandaag voor het tweede jaar een bijzondere live aflevering die we opnemen in de hal van de Oosterpoort in Groningen - zoals je misschien wel kunt horen - tijdens Eurosonic Noorderslag 2025. Net als vorig jaar hebben we voor de gelegenheid weer een bijzonder panel aan tafel en de eerste van hen is iemand die denk ik bijna iedereen die deze podcast luistert wel zal kennen. Namelijk niemand minder dan Chris Moorman. Welkom Chris!
Chris: [02:19] Hallo.
Melanie Esther: [02:19] Welkom!
Vincent: [02:19] Chris is hét gezicht van Popronde en afgelopen jaar vierde hij er zijn tien-jarig jubileum. En een klein rekensommetje leert je dan, dat hij in die tijd wel meer dan duizend talentvolle acts al voorbij zag komen die zich presenteerden aan zowel publiek als de industrie, in vaak best wel uitdagende omstandigheden.
Chris: [02:37] Zeker.
Vincent: [02:38] Ik heb zelf ook meegedaan aan Popronde in 2019, dus ik kan erover meepraten. Hij was zo getuige van vele fouten en gemiste kansen, maar ook unieke keuzes, opvallende performances en onderscheidende live activaties. Nou zat Chris natuurlijk al in heel veel panels en podcasts om de Popronde te promoten en om jou te vertellen hoe je je aanmeldt en wat je wel en niet moet doen. Dus dat deel laten we vandaag even links liggen. We gaan het vandaag even ergens anders over hebben. En als je wel meer over dat soort dingen wilt weten, dan verwijzen we je ook vooral door naar de Popronde podcast met KINK. Volgens mij vertellen jullie daar ontzettend veel over dat soort dingen ook?
Chris: [03:14] Zeker! Absoluut ja.
Vincent: [03:15] Dus die kun je overal vinden, de KINK Popronde podcast. In deze aflevering gaan we onderzoeken wat jij als artiest kunt leren van zijn observaties uit die afgelopen tien jaar en het unieke perspectief op de Nederlandse live scene die hij in zijn rol bij Popronde heeft. Wat bleef Chris bij? Welke trends ziet hij? En wat leerde Chris in die tien jaar over hoe je impact maakt als nieuwe live act? Naast Chris schuiven ook frontpersoon Matin Sultani en producer Mitchell Vroom aan. Van recente Popronde Succes BUG. De live sets van BUG barsten van de energie, met performers die over elkaar heen kruipen en een moshpit in de zaal. En met die opvallende live ervaring en een eigen sound ergens tussen hiphop, punk en ravey geluiden, trok BUG volle zalen en waren ze een van de breakout artiesten van de afgelopen Popronde editie. Popronde 2024. En begin deze week nog werd BUG uitgeroepen tot Record Store Day Talent en zaterdag bekronen ze hun succes met een show op Noorderslag, die door 3voor12 al werd getipt als een van de twaalf tips voor shows die je niet moet willen missen op zaterdag. Gefeliciteerd al met die dingen en leuk dat jullie er zijn!
Melanie Esther: [04:22] Welkom.
Matin: [04:22] Dank je wel! Thank you.
Mitchell: [04:23] Thanks.
Vincent: [04:24] We zijn benieuwd hoe ze terugkijken op hun Popronde-succes, hoe dat tot stand kwam en wat ze ervan leerden over hoe je als artiest impact maakt met je liveshow. Dus Chris, Matin en Mitchell, nogmaals welkom bij The Live Coaches. Leuk dat jullie er zijn!
Melanie Esther: [04:36] Welkom.
Matin: [04:37] Thanks for having us.
Vincent: [04:37] Om dan maar met jou te beginnen. Chris, leuk dat je er bent! Na drie seizoenen Live Coaches dan toch eindelijk hier.
Chris: [04:44] Echt hè? Ja.
Vincent: [04:46] We doen natuurlijk, wij doen elk jaar ook een workshop voor de Popronde voordat het begint. Om mensen een beetje aan het denken te zetten eigenlijk over liveshows en wat je er conceptueel mee wilt. En het leek ons ook gewoon heel leuk, omdat jij gewoon zoveel ziet en zeker ook gewoon allemaal nieuwe dingen de hele tijd, om eens een keer met jou het daarover te hebben. Om maar meteen misschien met de deur in huis te vallen en dan kunnen we daarna een beetje misschien jouw antwoord gaan ontleden. Ja, hoe maak je impact als nieuwe live act? Waar gaan jouw gedachten dan naartoe als je daarover nadenkt?
Chris: [05:18] Mijn gedachten gaan nu echt helemaal zo rond als een soort van donderwolk in mijn hoofd. Want je kan op zoveel manieren impact maken. Ik weet ook niet, nee, ik weet wel, er is niet een een recept voor. Want als het al gedaan is, dan moet je het eigenlijk vooral niet meer doen per se. Dus een van de tips die ik altijd aan muzikanten wil geven is: blijf eigenwijs. Laat je inspireren, maar ga niet na apen, want dan krijg je dat echt heel gauw. Ja, tenzij je in een tribute band speelt, maar daar gaan we het vandaag effe niet over hebben en ik liever helemaal niet.
Maar dus ik denk niet dat er per se een recept voor is. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je óf enerzijds volledig authentiek bent of anderzijds juist de hele andere kant opgaat en gewoon echt de artistieke keuze maakt voor; we gaan het zo doen. Goed voorbeeld: The Village People. Die gast was niet echt politieagent. Dus die hebben gewoon die keuze gemaakt om, nou, wij gaan het zo doen op deze manier en zo zetten wij het in de markt. Dus ik denk dat een harde keuze belangrijk is, een kritische keuze belangrijk is. Dat je je heel erg bewust bent van dat je op een podium staat en dat het niet alleen bij muziek maken blijft. Dus er is een publiek aan de voorkant van het podium en dat publiek wil je vasthouden en daar moet je meer voor hebben dan alleen het liedje.
Vincent: [06:42] Ja, wat wij met The Live Coaches vaak omschrijven als van een optreden, wat wij je liedjes performen op een podium vinden, naar een show, waar een gedachte achter zit, een concept of waar is over nagedacht. Over ook dat het een soort entertainment moet zijn. Of er moet iets...
Chris: [06:56] En daar ben ik het dus meteen helemaal niet mee eens, want ik vind dus het woord entertainment en ook het woord show eigenlijk, daar zit een soort van vies commercieel randje aan en volgens mij hoeft dat namelijk niet. Je kan het juist ook heel dicht bij jezelf houden en heel intiem maken en dan is het niet wat we in een soort van, ja, dan heb je het over nuance in de taal, maar dan is het niet per sé 'entertainment.' wordt de persoon in de zaal geëntertaind? Misschien wel. Misschien loopt hij wel weg met juist een heel droevig gevoel of zo, maar is hij zo ontzettend geraakt dat hij de schoonheid van het optreden pas de dag erna bijvoorbeeld, of in de trein terug of in de kroeg waar je dan naartoe gaat omdat je dat optreden moet verwerken, dan pas inziet. Dus ja, ik wil graag wegblijven van, nou ja, niet wegblijven, maar het hoeft niet om entertainment en het hoeft niet om show te gaan. Ik denk dat het meer om een ervaring moet gaan.
Melanie Esther: [07:45] Ja, want wij - onze slogan "The Live Coaches: maak van je optreden een ervaring." Dat is eigenlijk ook de woorden die wij inderdaad gebruiken. Dus een ervaring creëren en wat die ervaring is, dat is natuurlijk voor iedereen dan inderdaad anders.
Chris: [07:55] Absoluut, ja.
Melanie Esther: [07:55] Okee, dus we hebben het over een ervaring op dit moment.
Chris: [07:58] Ja.
Vincent: [07:58] Ja, wat ik nog wel grappig vind aan het woord entertainment, om daar een beetje op in te haken, is dat het wordt vaak gezien als een soort van oppervlakkigheid of een soort van "puur entertainment" zoals het vaak genoemd wordt. En ik denk dat entertainment voor mij heel erg gaat om de aandacht vasthouden. Dus iets is entertaining zolang het je aandacht vasthoudt. Zodra je weg keert, zodra je de zaal uitloopt was het niet meer entertaining. Dus voor mij kan dat breder, ik kan ook heel gefascineerd zijn door pijn of door verdriet of zo, maar dat kan dus ook entertaining zijn in hoe ik het woord opvat, Maar dat is niet de algemene opvatting ervan.
Chris: [08:29] Voor de luisteraar, laten we wat meer bij de algemene opvatting houden denk ik.
Vincent: [08:33] En je geeft - dus jij zegt inderdaad, het gaat om meer dan alleen... Het gaat er echt om uitvergroten wat je wil uitvergroten en nadenken over wat doe je meer dan alleen die liedjes spelen op een podium?
Chris: [08:46] Ja, dat denk ik wel ja. Dat begint bij die gedachte. Het begint bij dat nadenken. Het begint eigenlijk denk ik ook heel erg bij, waarom doe je wat je doet? Waarom kies je voor een bepaald genre? Waarom schrijf je een bepaald soort track? En waarom wil je überhaupt op dat podium staan? Ik denk altijd bij mezelf als gefaalde muzikant: je wilt op een podium staan omdat je voor een publiek iets wilt performen. Anders kun je het ook thuis doen misschien. Misschien heb je het ook nodig om dat publiek te hebben omdat je bepaalde dingen wil verwerken op dat podium en daar moet een gedeelde ervaring bij zijn.
Dus ik denk dat die keuze al heel ver daarvoor ligt en dat voor sommige mensen het heel automatisch gaat. Van okee en daar past dit bij en daar doe ik dit bij. En oh, ik vind het heel leuk om een hele intieme show te maken dus als we als band op een groot podium staan gaan we juist lekker heel dicht bij elkaar staan, want dat werkt voor ons. Dat werkt bij ons. Dan kunnen we communiceren op het podium en daarmee creëren we ook die intieme setting. Of je kan juist dat heel erg groot maken door hele vette choreografieën te doen als een Eefje de Visser bijvoorbeeld. Dus dat de show echt gewoon geregisseerd is eigenlijk van A tot Z en dat je daarmee heel veel impact maakt.
Melanie Esther: [09:59] Dus het gaat eigenlijk heel erg om wie ben ik? Of wie zijn wij? Als je een band bent. En waarom maken we bepaalde keuzes? Waar baseren we die op? En wat voor show hoort daar dan bij?
Chris: [10:08] Ja, en ik denk dat die eerste vraag van wie zijn we en waarom doen we wat we doen? Dat dat het make it or break it al is. Dus als je dat niet duidelijk...
Melanie Esther: [10:15] Daar zit de impact?
Chris: [10:17] Ja, ik denk dat als je dat niet duidelijk hebt, dan kom je niet hier op Noorderslag terecht. Dat denk ik niet, nee.
Vincent: [10:21] Ja, in de voorbereiding op dit gesprek stuurde jij ook nog de bekende talk van Simon Sinek, 'Start with Why' op, over the Golden Circle. Met why in het midden, dan de how en dan de what. Iedereen weet wat ie doet, de meeste mensen, of sommige mensen weten hoe ze het doen, maar heel weinig mensen weten waarom ze doen wat ze doen. En dat iedereen vaak begint met te vertellen wat hij doet. Dus, "hey, wij zijn een band en we maken postpunk." En dat begint met wat. En dan dat je eigenlijk andersom moet beginnen. Dus waarom doen we dat? Dat is je sterkste, niet alleen je sterkste pitch, maar ook je sterkste uitgangspunt om beslissingen op te baseren en ook bijvoorbeeld om een show te mee te maken.
Chris: [10:58] Absoluut. En om je publiek meteen al mee over te halen. Want daar zit je passie.
Chris: [11:02] Merk jij dat ook in die tien jaar Popronde, dat de acts die het vaak goed doen, dat die daar goed in zijn?
Melanie Esther: [11:07] Dat ze hun why weten?
Chris: [11:09] Oeh, dat is een goeie vraag. Nou nee. Ja, dan haal ik mezelf misschien een beetje onderuit. Ik weet niet of dat per se zo is. Ik denk dat ze er soms tijdens de Popronde achter komen. Want er zijn natuurlijk ook acts die gewoon beginnen als samengesteld project op een conservatorium of een Herman Brood Academie dus, die er eigenlijk nog heel erg... die gewoon muzikaal een fantastische klik hebben en daar komen goeie tracks uit, maar die eigenlijk nog niet - persoonlijk misschien wel al die innerlijke drive hebben en weten wat hun why is, maar als act misschien nog helemaal niet.
Wat je, om hem even andersom te zeggen, ik denk dat er heel veel mensen dus tijdens een Popronde, omdat het zo'n intensieve tour is, achter komen wat hun why is, dus waarom ze doen wat ze doen en dat er daardoor ook mensen zeggen van, "okee en nu is het goed voor mij, want dit is niet hoe ik mijn leven wil inrichten. Ik wil niet jaarlijks deze tour doen" en...
Melanie Esther: [12:04] Als in, nu is het goed voor mij van we stoppen er dus mee. Bedoel je?
Chris: [12:06] Ja.
Melanie Esther: [12:06] Oké, ja.
Chris: [12:07] Ja, of ik stap uit de band.
Melanie Esther: [12:08] Ja, oké.
Chris: [12:09] En dat is natuurlijk ook van een fantastisch resultaat om te behalen. Want als de één uit de band stapt, dwingt dat de ander ook tot tot het nadenken over: okee, waarom doe ik dit en is dit voor mij wel wat ik wil? En dan kan die drive juist alleen maar sterker worden door... en dan gaat hij met andere muzikanten misschien samenwerken en komt daar iets uit wat groter wordt en wat wel succesvol is. Omdat iedereen die weet waarom je het doet en iedereen dat vuur heeft, die passie heeft en daar ja daar begint en eindigt het mee denk ik.
Vincent: [12:38] In het tweede deel van het gesprek gaan we ook met BUG die hier bij ons zijn in gesprek, maar ik ben er nu wel meteen benieuwd; hebben jullie een idee, een inzicht van de why? Van waarom je dit doet? Of heb je daar meer inzicht in gekregen tijdens de Popronde? Hoe horen jullie dit? Als we het hier over hebben.
Melanie Esther: [12:51] Wat is jullie Why?
Matin: [12:53] Voor mij voelt het gewoon als noodzaak. Het is voor mij geen keuze van ik wil dit overbrengen aan mijn wereld of ik wil een message achterlaten. Nee, ik ja, Ik bloed het echt. Maar het enige waar ik aan denk. Het enige wat ik wil doen met mijn leven, dus mijn why is... Anders is het gewoon creperen.
Vincent: [13:11] En weet je waarom jij die noodzaak zo sterk voelt?
Matin: [13:14] Ik denk omdat ik mezelf heb gegaslight als tiener, dat ik het moest gaan maken als muzikant. Ja, ik was iets van vijftien of zo en toen had ik gewoon alles ingezet op: ik ga doorbreken als artiest. En ever since is dat ook het enige waar ik aan heb gedacht. Dus mijn why is echt met de paplepel ingegoten door mezelf en ik heb eigenlijk nooit meer teruggekeken. Ja.
Vincent: [13:35] Ja. Nice.
Matin: [13:37] Maar ik ben benieuwd naar Mitchell, jouw...
Mitchell: [13:38] Mijn why? Ehm, ja, zegmaar, wij zijn acht jaar geleden ongeveer zijn we begonnen met samenwerken. En voor mij is eigenlijk dit hele genre wat wij nu aan het doen zijn, wat we proberen neer te zetten. Dat is ook grotendeels een soort uitlaatklep. Daar is het in ieder geval mee begonnen voor mij. En ja, ik heb een beetje dezelfde instelling als wat Matin vertelt. Ik heb ook echt al vanaf een jonge leeftijd een soort van mezelf zitten gaslighten dat dit iets is wat ik moet doen. En ja, ik adem dit. Ik kan niet iets anders doen, zeg maar. Ik moet dit doen. Het voelt gewoon als een soort moeten. Maar dat is natuurlijk niet een why. Waarom we deze specifieke muziek maken?
Melanie Esther: [14:22] Ja, waarom BUG er is.
Mitchell: [14:23] En ja, mijn why is dus wel echt begonnen als uitlaatklep gewoon. Het is gewoon heel fijn om bepaalde emoties op deze manier, zeg maar uit je systeem te krijgen. Dat is echt. Ja, dat is wel een grote why voor mij.
Vincent: [14:37] Mooi. Ja, ik moet ook altijd denken. In onze workshop geven wij vaak ook een voorbeeld van bijvoorbeeld Lizzo, die heel erg duidelijk zegt van, ik voelde een enorme noodzaak om die muziek te maken omdat die voor mij therapeutische werking heeft. Gewoon die muziek maken helpt mij ontzettend. En ik wil die muziek delen omdat ik andere mensen datzelfde genot gun. Die misschien niet datzelfde talent hebben als ik of diezelfde manier hebben, maar die door mijn muziek te consumeren wel daarvan mee kunnen genieten dat ik dat wel heb. En dat vind ik altijd een heel concrete soort van waarde die je kunt hebben bijvoorbeeld. Dus misschien is dat nog iets wat het wat concreter kan maken.
Melanie Esther: [15:12] Ja, we komen zo nog verder daar op. Wat betekent dat voor jullie publiek? Et cetera. Dus daar komen we zo inderdaad ook nog op.
Vincent: [15:17] Ja, wij hebben het afgelopen derde seizoen zijn wij toegewerkt met The Live Coaches van idee naar herinnering en hebben we ook net een aflevering gemaakt een paar weken geleden over de herinnering die eigenlijk achterblijft van shows. Wat herinner je je nou eigenlijk? Wat blijft je bij? Wat is eigenlijk de lasting impact? Of ja, het enige wat overblijft van dat live moment wat dan gewoon weer vervlogen is. Ik ben wel benieuwd Chris, als jij. Ja, jij ziet natuurlijk echt ontzettend veel shows.
Chris: [15:44] Gelukkig wel.
Vincent: [15:46] Wat zijn dingen die jouw bijblijven van shows door de jaren heen? Zijn er een bepaalde soort dingen die jou bijblijven van shows?
Chris: [15:55] Ja, ik denk gewoon alles ervan willen maken. Dus gewoon kansen zien. Zo'n Popronde is fucking intensief. Ik weet niet of ik mag vloeken in de...
Vincent: [16:04] Mag ja. Geen NPO.
Chris: [16:04] Popronde is heel erg intensief. Je tourt wekenlang en vaak voor heel veel mensen is het de eerste keer dat ze dat doen op die manier. Je speelt in een korte tijd heel veel shows en je komt op plekken waar ze niet altijd ingericht zijn op live muziek. Sterker nog, ik heb wel eens meegemaakt dat een act aankwam in een kroeg om te spelen en dat degene achter de bar geen idee had dat daar een band zou komen spelen die avond. Want het was met een andere manager afgesproken en dat moesten wij dan gaan redden en dat kunnen we gelukkig. Dus dat was heel tof. Maar om je dan niet uit het veld te laten slaan.
Of bijvoorbeeld tegen het einde van die Popronde, je hebt 25 keer gespeeld en je moet op een zondagmiddag, een druilerige zondagmiddag, nadat je zaterdag nacht hebt gespeeld naar - weet ik veel - ergens twee uur rijden. Om dat te gaan doen en dan gewoon, in ieder geval voor die shows, in ieder geval jezelf zo - ik gebruik even het woord ophypen, maar dat kan ook juist gewoon super gefocust zijn - dat je toch denkt van: ja, dit wat ik doe. Mijn werk is hetgeen wat ik het allerfijnste vind om te doen. Dus ook hier na twee uur rijden, na een korte nacht, na tien weken Popronde, ga ik hier uit halen wat er in zit en zorg ik dat het voor mezelf heel leuk is dat ik zelf met een glimlach van het podium af kom. En hopelijk heb ik daar nog iemand mee geraakt op welke manier dan ook. Of dat geraakt is in een moshpit of geraakt is in het hart.
Melanie Esther: [17:25] En als je nadenkt wat betreft zegmaar Popronde shows die je hebt gezien, wat voor een impact, wat voor shows blijven je dan bij? Als je nu aan twee shows bijvoorbeeld moet denken, waar denk je dan aan? Wat voor impact is er op jou gemaakt?
Chris: [17:40] Ja, echt heel veel.
Melanie Esther: [17:41] Mag ook algemeen hoor.
Chris: [17:42] Ja, nou ik. Ik heb wel een paar dingen. Nou, van afgelopen seizoen bijvoorbeeld DEHAZE. De eerste keer dat ik hem eigenlijk met zijn hele band zag. Negen personen in een heel klein kroegje. Echt een klein kroegje in Amersfoort. Laag plafond. Gewoon ja ook daarin van, okee, we hebben heel weinig ruimte dus moeten we een beetje in lagen gaan werken. Dus er moeten mensen gaan zitten zodat de mensen achter kunnen gaan staan. En het kwam super goed over. En er stonden mensen die echt gewoon, juist ook omdat Sjors, DEHAZE het heel erg als frontman kon dragen. Hij hield het luchtig en hij heeft echt een bepaald soort charme als een, nou, wat echt de piano virtuoos als een Elton John en een Mika bijvoorbeeld ook hebben. Dus die draagt het heel erg als frontman ook. Maar echt, ja, daar gewoon met een hele grote groep naar toe komen, dat neerzetten en het gewoon acen. En ja, het geluid is niet wat ze normaal gewend zijn hoor, maar toch ja, daar maar het beste van maken. Dus dat is heel erg bijgebleven.
En ja, ik ga nu niet BUG noemen want ze zitten hier natuurlijk niet voor niks. Dus daar gaan we het zo over hebben. Maar ik wil ook State Power van afgelopen jaar noemen. Hardcore punkband. Die stonden hier in Groningen in een shotjes bar. Dus echt een bar waar het barpersoneel echt dacht van: hé, wat is hier geboekt? Er stonden dus drie keiharde bands in de shotjes bar, vlakke vloer. Je kon niet met de auto bij het podium komen, dus je moest echt je gear van veraf naar binnen brengen. Dat hadden ze van tevoren al helemaal een plan uitgedacht en ze waren er gewoon als scene. Dus alle acts waren er vanaf het eerste moment, bleven tot het laatste moment en als scene waren ze daar gewoon om de hype te maken met elkaar, maar gewoon met elkaar erin te staan en mensen mee te nemen daarin. Dus er werd gewoon, vanaf seconde één werd er goed gemosht, er werd strak gespeeld en dat was ook echt een hele goede show.
Melanie Esther: [19:34] Maar in deze voorbeelden zie ik ook wel die why weer terugkomen. Van wie zijn wij? Die visie, van wie zijn wij? En wat, ja, in dit geval met Popronde heb je natuurlijk allerlei omstandigheden die je voorkomen, wat doe ik daarmee? Dus bij DEHAZE dat je zegt, okee, we moesten in lagen werken en dat werkte goed bij hen en bij, hoe heette die band?
Chris: [19:53] State Power.
Melanie Esther: [19:54] Bij State Power dat je inderdaad zag van, okee, wij doen dit met elkaar, weet je wel? Daar ligt onze kracht juist heel erg. En dat is ook wel mooi om te horen van bij bijvoorbeeld een Popronde, bij een kleine of bij een opkomende beginnende act. Er komen zoveel situaties op je pad en dan wel dus blijven bij wie jij bent en daar keuzes in maken. Dat is dus ook impact in principe maken.
Chris: [20:14] Ja, en als ik daar nog één ding aan mag toevoegen. Op het grootste Popronde podium dat we hebben, de Max van de Melkweg op het eindfeest. Leah Rhy vorig jaar 2023 Popronde. Die stond met een hele band, hele grote band, op dat grote podium en daar ging technisch van alles mis. En doordat ze gewoon die Popronde eigenlijk vaak als duo of solo had gespeeld, wist ze: okee, ik kan dit. Ik kan nu gewoon uitpluggen. Dus die zaal vol, er stonden duizend mensen in de zaal. En ze gaat met haar violiste, die ook haar backings zingt, op de rand van het podium staan. En die duizend mensen zijn stil. En dat, daar staan mensen en daar, dat geeft kippenvel en daar praten mensen later nog over. Dus eigenlijk, er gaat iets mis of de voorwaarden zijn niet zoals dat je hoopt dat ze zijn en daardoor moet je gaan schakelen. Maar als alles perfect is, praat niemand er de dag erna over.
Vincent: [21:06] Hoe denk je dat dat komt? Dat juist dat soort dingen bij blijven en impact maken?
Chris: [21:12] Ja, vind ik een hele goede vraag. Ik denk dat dat ergens een soort van de... we worden natuurlijk, de Disneyfilms, sowieso zegmaar de Hollywoodfilms. Er zit een opbouw in. Die opbouw gaat heel goed. Dan komt er een probleem. Dan gaat het allemaal heel slecht en dat probleem wordt opgelost. Dus wij zijn daar gewoon zo mee geimprint, denk ik. Dat op het moment dat er iets misgaat of dat je ergens binnenloopt en je denkt van: oh, wacht eens even, wat gaat hier nou gebeuren? Het is spelen met verwachtingen en soms kun je daar zelf niks aan doen. Door een kabel die niet werkt of doordat er technisch iets misgaat. Soms kun je dat heel goed doen en dan heb je het dus over hoe kan ik hier zelf gebruik van maken? Dus ik denk dat het daarin zit. Ik denk ergens ook in smaak, want ik spreek ook wel eens mensen die zeggen van, "ja ik vind dat zo vet. Het klinkt net als op de cd." En als ik dat hoor dan denk ik: ja, okee, ik hoef niet naar die show.
Melanie Esther: [22:03] Ja, dan kan ik net zo goed thuisblijven.
Chris: [22:04] Ja, ja.
Melanie Esther: [22:05] Ja.
Vincent: [22:08] BUG. Hebben jullie eigenlijk zo'n ervaring meegemaakt, deze Popronde?
Matin: [22:11] Dat er iets fout ging?
Vincent: [22:12] Ja, dit soort scenario's.
Melanie Esther: [22:14] Ja en dat jullie het op je eigen manier hebben opgelost wat bij BUG paste.
Vincent: [22:17] En kwam het er toen ook goed uit voor je gevoel? Of heb je een verhaal?
Mitchell: [22:23] Moeten we het over Rotterdam hebben?
Matin: [22:25] Ja, laten we het over Rotterdam hebben.
Melanie Esther: [22:27] Wat gebeurde er in Rotterdam?
Matin: [22:29] We werden geboekt voor 'Café Voorheen Voigt' heet het volgens mij. En dat is geen poppodium. Moet ik zeggen, wij hebben niet een hele uitgebreide band. We werken met een DJ en een gitarist, dus het is vrij minimaal. Maar alsnog hebben we wel een performance artist erbij. En ik ben ook wel echt op het podium aan springen, dus het is heel klein, was het. Ik denk even groot als... dit misschien twee keer, weet je?
Vincent: [22:52] Acht vierkante meter.
Mitchell: [22:54] Ja, zeker weten. Niet veel groter.
Matin: [22:56] En het was gewoon zo vol dat mensen in de rij stonden buiten te moshen en er was geen podium. Dus we zijn uiteindelijk op de bankjes gaan staan. En het hele ja, ik weet niet, jij deed het geluid Mitchell.
Mitchell: [23:08] Ja, het was... op een gegeven moment was het een klein beetje. Ik wil niet zeggen dat ik bang was, want ik vond het geweldig. Maar de PA zat zeg maar achter de bar. En ik was dus het geluid aan het doen. En doordat iedereen tegelijkertijd aan het springen was in die tent, begonnen de flessen achter de bar om te vallen, dus het regende op een gegeven moment gewoon glas boven mijn hoofd. Capuchon opgezet en geprobeerd een soort van niet geraakt te worden zo. Maar daarvoor eigenlijk, hadden we dus een beetje zo'n situatie als wat Chris eerder omschreef.
Dat we dus eigenlijk een hele drukke week hadden. Veel shows en dan is het dat ene kleine cafeetje waar we dan heen moeten, zeg maar, omdat we daar geboekt zijn. En dat is uiteindelijk gewoon misschien wel de vetste show geweest van heel Popronde. Juist omdat het zo intiem was. Omdat het geluid eigenlijk gewoon helemaal niet nice was. Eigenlijk ging er ook heel veel technisch niet goed aan het begin. We hadden een probleem met een kabel waardoor er een soort kraak was, maar, vergelijkbaar met zo'n kraak als je je aux langs je laptop haalt, weet je wel? Echt, alleen dan op de speakers. Dus ja, dat was drama op het begin. En toen vetste show van de hele Popronde gedaan.
Matin: [24:21] Uiteindelijk wel. En tijdens die set ging er nog een aux kabel fucked up door die moshpits.
Mitchell: [24:26] Meerdere keren is die mic eruit gegaan.
Matin: [24:27] Dus die mic deed het op een gegeven moment niet meer en wij waren toen bezig met - wij hebben toen net... Hadden we Lastpak al uitgebracht toen? We hadden Lastpak volgens mij nog niet uitgebracht.
Chris: [24:37] Nee, was nog niet uit volgens mij.
Matin: [24:39] Nee, niet he?
Vincent: [24:40] Een song van jou.
Melanie Esther: [24:40] Met Viccens.
Matin: [24:41] Ja en Viccens inderdaad. En hij was er ook bij om die tune met ons te doen live. Maar omdat die mic er uit was gegaan moesten wij de crowd blijven entertainen. Dus wij begonnen die hoek gewoon acapella te doen van, "Lastpak Lastpak. Ik ben een Lastpak" en toen begonnen we te klappen en op een gegeven moment zaten we gewoon die hoek op te hypen. Dat duurde wel 3 minuten, terwijl ik bezig was met die kabel fixen. En toen hij uiteindelijk werkte die kabel, toen ja, toen ging alles gewoon klaar.
Mitchell: [25:05] En tijdens die tune is hij ook, volgens mij hebben we hem...
Matin: [25:10] Ja, we hebben hem drie keer opnieuw gedaan, maar aan het eind van de dag was de anticipatie voor die eerste drop daardoor zo hoog geworden dat het in ons voordeel werkte. Dus dat is ook een goed voorbeeld van...
Vincent: [25:19] Een soort les eigenlijk van die anticipatie opbouwen en hoe je dat kunt doen.
Melanie Esther: [25:22] Maar ik vind het sowieso wel. Ook als we gewoon kijken naar die vraag van hoe maak je impact als beginnende opkomende live act? Zeg maar. Dat je dus juist met dingen die gaan zoals je niet per se hoopt of verwacht dat het ging, wel impact maakt. Dus aan de andere kant is het ook wel interessant dat je daarmee juist - Hoe ga je om met een struggle, met iets wat je niet had zien aankomen en daar ook impact mee kan maken? En dat wel bijblijven? Want mensen die daar waren zullen dat sowieso na vertellen, denk ik.
Mitchell: [25:48] Ja, ik denk wel dat dat een show was waar de mensen die erbij zijn geweest, ja, die gaan het niet vergeten zegmaar.
Melanie Esther: [25:55] Nee toch? Dan heb je impact gemaakt, toch?
Mitchell: [25:58] Denk ik. Hoop ik dat ik dat zo kan zeggen.
Melanie Esther: [25:59] Ja. Ja, mooi.
Vincent: [25:00] Iets wat jij zei in de voorbereiding op dit gesprek Chris, was dat je je als artiest moet afvragen wanneer je eigenlijk inzet op de show en budget uitgeeft aan de show en wanneer niet. Kun je daar wat meer over vertellen wat je daarmee bedoelt?
Chris: [25:13] Ja, heb ik dat zo doorgegeven? Ik denk namelijk dat je dat vanaf meteen moet doen. Maar niet, zeg maar, vanaf het moment dat je gaat performen moet je dus hebben nagedacht over: hoe moet het eruit zien? En dat zit bijvoorbeeld al in de kleding die je aantrekt. Dat zit in licht voorkeuren. Wat neem je zelf mee? Wat wil je graag hebben? Dus ik denk dat je er... Als muzikanten het hebben over investering dan gaat het over gear. Dan gaat het over plaatopnamen en dergelijke. Maar ik vind, om meteen maar even te droppen, ik roep heel vaak als ik op grote festivals loop, "Nederlandse acts zijn echt muzikaal gezien soms veel beter dan wat ik daar zie." Alleen mist het hem soms aan show of aan die interactie met het publiek of dat wat er gebeurt. Dat hoeft niet eens interactie te zijn. Ik hou helemaal niet zo van vertellen over waar een liedje over gaat. Maar dat wat er gebeurt, de dynamiek met het publiek, ja.
Melanie Esther: [27:08] De potentie van het fysieke moment, toch?
Chris: [27:10] Ja, nou ja, gewoon de gezamenlijke beleving. Hoe zet je daarop in? Hoe zie je eruit? Dat zit hem ook heel erg in branding. Denk daar vanaf seconden één ook over na. Hoe verkoop je jezelf? Hoe wil je jezelf naar buiten brengen? Vanaf het moment dat, nou, stel we beginnen bij Popronde, vanaf het moment dat je die Popronde wil gaan doen. Dus als je je wil inschrijven, hoe ziet je persfoto eruit? Hoe vertaalt zich dat naar het podium? Hoe klopt dat bij de muziek die je maakt? Als je dan die show gaat doen op dat podium, hoe ziet het podium eruit? Neem je decor mee bijvoorbeeld? Het hoeft allemaal echt niet zo heel erg veel te kosten. Kringlopen man. Daar kun je heel veel vette dingen vinden. Ik heb mijn huis ermee ingericht.
Melanie Esther: [27:49] Wij onderscheiden bij The Live Coaches eigenlijk twee onderdelen: performance en sfeer. Waarin performance gaat over de impact die je met jezelf kan maken. Dus inderdaad bindtekst, dus wat je tussen je songs door zegt of alles wat niet het liedje is wat je zegt. Kleding en beweging. En sfeer is dus inderdaad alle omstandigheden om jou heen. Dus inderdaad stage design, visuals, licht, geur, smaak en tast en publiek. Waar is het publiek, hoe staat het publiek? En performance is natuurlijk iets wat je heel erg zelf kan doen, wat vrij goedkoop is zeg maar, met sfeer en dingen erbij halen, dat kan meer kosten. Maar ik ben wel benieuwd, heb jij bepaalde herinneringen die impact op je hebben gemaakt als het gaat om sfeer? Dus acts die dingen hebben meegenomen die ze zelf hadden gemaakt of hadden, I don't know, anything daarvan?
Chris: [28:41] Ja zeker ja. De eerste act die nu in me opkomt was Thaïti. Was een Nijmeegse band die het op een gegeven moment best wel goed deed. Die hadden hun eigen micstands die ze helemaal met zilverpapier hadden ingewikkeld, met allemaal planten daaromheen. Want het was een, ja, de band heette Thaïti. Ze maakten ja, een beetje tropische cumbia invloeden muziek. Dus die zetten gewoon meteen, voordat ze überhaupt op het podium stonden, zetten ze dat al neer.
Ander voorbeeld wat niet met Popronde te maken heeft, maar wat meteen in mijn hoofd schiet, als in: ik vond het zo geniaal! Was de show van David Byrne op Best Kept Secret. Daar stond een heel veld voor het hoofdpodium te wachten en er stond niks op het podium. Helemaal niks. Geen instrument, niks. Want dat was de show. Iedereen had hun instrumenten vast en iedereen kon bewegen. En het drumstel bestond uit vijf mensen. En dat was zo sick. En dat is zo spelen met verwachtingen, want die, dan heb je het ook weer over die hype, over die anticipatie van tevoren. Je staat daar en je denkt...
Melanie Esther: [29:40] Moeten ze nog opbouwen?
Chris: [29:42] Nou, je denkt van oh, dit gaat, dit gaat misschien wel heel erg uitlopen. En waarom gebeurt er nou niets op dat podium? Wat zal er aan de hand zijn?
Melanie Esther: [29:48] En de verrassing die dan komt als er opeens mensen oplopen.
Vincent: [29:51] Ja dat was echt een soort fanfare.
Chris: [29:52] Ja, precies. En dat het dus meteen goed gaat in plaats van oh... Dat is ook een ding: knal meteen. Vanaf het moment dat je dat, dat je je show gaat beginnen. Zorg dat je dan grijpt. Ja, als je dat podium op komt lopen. Ik hou er ook altijd, ook als je in een kroeg speelt bijvoorbeeld. Ik hou er altijd best wel van als iemand het podium opkomt in plaats van ik heb net een gesoundcheckt, nou kunnen we beginnen? Okee, we kunnen beginnen. Nou, tak, tak, tak, let's go! Nee.
Melanie Esther: [30:18] Effe die impact maken.
Chris: [30:19] Neem effe je tijd. Intro tune, bijvoorbeeld. Ook vet! Kan ook in een kroeg, echt hoor.
Melanie Esther: [30:25] Ja.
Vincent: [30:25] Ja.
Melanie Esther: [30:26] Ook al sta je gebukt onder de coulissen tussen aanhalingstekens.
Chris: [30:30] Ja joh, waarom niet? Ja.
Vincent: [30:32] Ja, voor de liefhebbers trouwens, deze show heette American Utopia en een filmversie is nog steeds online te zien. Dus dat is echt een super grote inspiratiebron. Heeft Torre, heeft het ook genoemd in onze aflevering met Torre Florim als een grote inspiratie.
Chris: [30:47] Slimme gast hoor, Torre.
Vincent: [30:48] Dus ga dat zeker checken.
Melanie Esther: [30:49] Zanger van De Staat.
Vincent: [30:50] Ja, wat ik me nog wel afvroeg eigenlijk he. Dat is gewoon ook iets wat ik gewoon heel graag aan jou wil vragen, Chris. Is in die afgelopen tien jaar, elf jaar dat jij Popronde shows ziet vanuit jouw beroep. Misschien heb je daarvoor ook al wel meegemaakt, maar dan vanuit andere rollen. De vorm is natuurlijk nog steeds ongeveer hetzelfde van een Popronde show. Maar heb je inhoudelijk veranderingen zien gebeuren? Is een Popronde show tien jaar geleden anders dan nu? Of is het eigenlijk wel een beetje hetzelfde gebleven?
Chris: [31:15] Ik denk deels hetzelfde, maar ik denk dat muzikanten zich er veel meer bewust van zijn van wat ze uit zo'n Popronde traject kunnen halen. Dus eigenlijk op Popronde Nijmegen al, dus de eerste Popronde van het jaar, denken van: okee, nu moet die show staan. Daar soms ook gewoon niet zulke slimme keuzes in maken. Popronde Nijmegen, voor ons technisch team best een lastige omdat acts dan denken van ja, we spelen wel veel in kroegen misschien, misschien moeten we in-ears gaan aanschaffen.
Wat prima is, want je kan tegenwoordig echt vrij makkelijk met in-ears spelen. Maar zorg dan wel dat je er effe drie keer mee gerepeteerd hebt voordat je op dat podium gaat staan. En pak ze niet die middag uit. Want dan weet je, je gaat uitlopen en dan gaat de act na jou ook uitlopen. Maar eigenlijk kan dat niet. Dus eigenlijk moet je je show gaan inkorten. Ja, dat kan niet, want die heb je getimed. Dus wees voorbereid en dat gebeurt steeds meer gelukkig.
En ook steeds meer mensen die gewoon denken van: weet je, we willen het zoveel mogelijk in eigen hand houden. Dus we sturen zo min mogelijk kanalen uit naar de tafel bijvoorbeeld. Want dat houden we zelf in de hand. Dat doen we op het podium wel. Of we zorgen dat we altijd een paar extra monitoren in de auto hebben liggen. Er zijn ook ieder jaar een aantal acts en die hebben daar echt ieder jaar wel weer geluk mee en die maken er ieder jaar wel weer gebruik van. Omdat, ja, je kan daarmee de voorwaarden voor jezelf soms gewoon even net wat lekkerder maken.
Melanie Esther: [32:37] Ja, en als je kijkt naar de shows? Zegmaar, dus gewoon inhoudelijk de live ervaringen van Popronde. Zijn die op een bepaalde manier veranderd?
Chris: [32:44] Ja, weet ik niet. Vind ik een goede vraag.
Melanie Esther: [32:46] Of door invloeden van de popcultuur. Of?
Chris: [32:49] Ja, nou kan ik eigenlijk niet een duidelijke ja of een nee op zeggen. Ik denk dat shows altijd onderhevig zijn aan veranderingen door trends en dergelijke, maar dat dat ook zo geleidelijk gaat dat ik niet kan zeggen van: oh, dit is echt anders dan tien jaar geleden.
Melanie Esther: [33:09] Maar bijvoorbeeld in onze podcast met Atze de Vrieze, 3voor12 journalist. Die zei bijvoorbeeld van, ja, ik vind eigenlijk dat je niet meer gewoon kan inpluggen en als ik hem goed quote hoor, kan inpluggen en gaan spelen. Dus ik ben wel benieuwd van, heb je gezien dat - bijvoorbeeld Viccens waar we het over hadden, die schildert op het podium.
Chris: [33:25] Ja, supervet.
Melanie Esther: [33:26] Is daar verandering in gekomen, dat het meer een ervaring is geworden dan even zogezegd gezegd, "gewoon spelen." Wat ook natuurlijk hartstikke goed is, maar.
Chris: [33:35] Per genre denk ik verschillend. Ik denk wel dat er meer wordt nagedacht over podiumpresentatie. Dus hoe ziet het eruit? Ik denk dat het bij heel veel genres gewoon best wel goed past om gewoon inpluggen, drie keer aftikken en gaan. Maar dan hoop ik dus als ze dat doen, dat ze gewoon tussendoor ook misschien één keer iets tegen het publiek zeggen en verder gewoon niet. Dus gewoon 30 minuten spelen en gaan.
Vincent: [33:57] Heldere keuzes.
Melanie Esther: [33:57] Ja, keuzes maken.
Chris: [34:00] Ja, ja, absoluut. Ja, en vooral, en dat is ook een persoonlijke ergernis, maar na ieder nummer stoppen. Na ieder nummer stoppen en zeggen, "nou, het volgende liedje gaat hier en hier over." I don't care! Laat mijzelf uit dat nummer halen door de tekst die ik hoor of door de vibe die ik ervan krijg, waar dat liedje voor mij misschien over kan gaan. En zeker, wat ik heel veel acts ook zeg van, knal even die eerste twee of die eerste drie tracks misschien gewoon lekker achter elkaar door. Niet stoppen. Bouw die energie op. Of juist, zorg als hele intieme songwriter dat mensen daadwerkelijk stil moeten zijn, want dat dwing je niet met één track af als je daarna weer zelf gaat praten.
Ik heb een aantal shows gezien waar dat dus echt heel goed gebeurde. Meis voorprogramma van Eefje de Visser in de Ronda. Begon volledig stil. Gewoon drie nummers doorknallen. Echt super goed. En toen begon ze met haar praatje en dat was eigenlijk best ook okee. Alleen het duurde te lang. Dus doordat ze niet goed had ingestudeerd wat die bindtekst was en maar een beetje begon te ratelen, begon het publiek een beetje te rumoeren. Toen sprak ze het publiek aan van, "hey, jullie daarboven, ik hoor jullie praten. Doe eens even niet, want ik ben hier mijn ding aan het doen." Maar toen dacht ik: ja, A: ik vind het fantastisch als mensen publiek aanspreken van hey hou effe je bek, ik sta hier op het podium, je hebt een kaartje gekocht voor mij, dus kom op effe. Show some respect." Maar je doet het soms zelf. Doordat je die energie wegtrekt eigenlijk uit die show. Of dat nou hoge of lage energie is, die focus valt weg doordat je zelf een te grote break in je set maakt.
Vincent: [35:33] Er is een paar maanden geleden een 3voor12 korte docu uitgekomen met Wende Snijders over het maken van haar show Vrijplaats, die ze nu speelt. Ook de komende maand weer in Carré.
Melanie Esther: [35:44] En ze gaat ook op tour ermee, met Vrijplaats.
Vincent: [35:45] Het najaar he?
Melanie Esther: [35:50] Ja.
Vincent: [35:50] En in die docu zegt zij iets heel interessants hierover. Zij zegt: de overgang is alles. Dus wij repeteren meer de overgangen bijna dan de songs zelf.
Chris: [35:58] Honderd procent.
Vincent: [35:59] En dat zou ik ook zeker aanraden aan alle artiesten. Ga dat effe checken op 3voor12 op YouTube. Check dat! Het is echt mega interessant hoe zij, je ziet haar ook in de repetitie, in die documentaire, werken daaraan. Aan hoe lang moet die overgang zijn? Hoe moet die voelen? Hoe starten we weer? Hoe eindigen we? En dat gewoon oneindig, echt helemaal uitdenken. En dat is inderdaad...
Chris: [36:22] Dat is een mooie benadering, want eigenlijk benader je het dan bijna als een dj set.
Vincent: [36:27] Exact, ja.
Chris: [36:27] Dus hoe ga je dingen in elkaar. En dat gaat natuurlijk van vanaf hoe House bijvoorbeeld is opgekomen. Gaat dat om die energie. Hoe hou je die focus? Hoe hou je die energie vast? Dus dat is best wel een interessante benadering van zoiets. Ja, vet, cool.
Vincent: [36:40] Dan om ook een beetje naar die beleving en jullie, ik ben ook heel benieuwd, nu we het hier over hebben een beetje in het algemeen, hoe dit specifiek voor jullie is gegaan met het proces. Chris, wil jij vertellen waarom jij BUG? Wij hadden contact met jou over dit gesprek en wij vroegen van, is er iemand die jij wil meenemen naar dit gesprek die jou tof lijkt? En toen zei jij BUG. Hier zitten ze, Matin en Mitchell. Waarom kwam jij op BUG? Wat was het aan BUG?
Chris: [37:08] Ik hoefde niet lang na te denken en dat is omdat gewoon de show, want het gaat om impact maken. Het gaat om show. Dat doen ze muzikaal, maar dat doen ze zeker door wat er gebeurt op het podium en ook voor het podium. Want Matin blijft niet de hele set vaak op het podium staan. En heel belangrijk: die connectie met het publiek. En ik weet dus ook niet eens of jullie dat zelf doorhebben gehad. Maar jullie waren de afsluiter op het Popronde eindfeest in de oude zaal van de Melkweg. En tijdens de, nou eigenlijk de laatste track, nam je gewoon acht minuten om even iedereen te bedanken, maar ook om iedereen dat podium op te krijgen. Dus het publiek stond op het podium. Weet ik veel wie er allemaal op dat podium stonden. En dat is dus voor mij, dat vatte die hele Popronde voor mij samen. We doen het samen, we doen het met elkaar. We hebben alles gegeven. Het is nu ten einde, maar we zijn er nog met elkaar.
En dat vond ik zo waanzinnig vet. Ja, dat was echt voor mij best wel een emotioneel moment. Dat ik dacht van: ja, hier gebeurt dus datgene waarom ik dit werk zo graag doe. Dus heel erg daarom, maar ook omdat ik weet hoe kritisch te zijn op hun show. Hoe ze constant blijven nadenken, blijven ontwikkelen. Iedere show filmen en gewoon gaan terugkijken van okee, hoe ging het? En al van tevoren gewoon hadden nagedacht over, okee, we zijn niet alleen drie muzikanten op het podium, we moeten er ook op een bepaalde manier uitzien. En dat heeft zich ook gedurende die Popronde steeds verder ontwikkeld. Qua haren, die spikeyer werden, schmink die enger werd. Dus ja, dat vind ik heel vet. Dus ik vond het een ik hoefde echt. Ik heb geen seconde denk ik nagedacht.
Melanie Esther: [38:50] Nou, mooie introductie.
Vincent: [38:51] En die Popronde spirit die hebben jullie ook nog ja, geuit in dat nummer 'Lastpak' waar we het net al over hadden. Viccens die deed ook in jullie zelfde jaar mee. Jij hebt volgens mij in een interview gezegd dat je hem had ontmoet op de Popronde pre-party bij Camping de Lievelinge. Dat jullie daar geconnect hebben en tijdens de Popronde nog een nummer uitbrengen en vervolgens dat hij bij jouw optreden elke keer die featuring komt zingen. Ja, te gek.
Matin: [39:17] Ja, het is een Popronde love Story, toch? Maar dit is oprecht hoe ik denk dat zeg maar wat ook de intentie was van die pre-party. Om zeg maar de popronde-artiesten met elkaar te laten connecten en dat er dan iets uit kan komen zoals dit is geweldig.
Melanie Esther: [39:30] Ja mooi.
Vincent: [39:31] Ja, super vet!
Vincent: [39:33] Er zijn al een beetje tipjes van de sluier gelicht, maar even voor de goede orde. Voor de mensen die de BUG experience nog niet hebben meegemaakt tijdens al die Popronde shows die jullie hebben gedaan. Kunnen jullie omschrijven: Wat is een BUG show? Wat moet ik voor me zien? Wat gebeurt daar?
Matin: [39:50] Voor mij is het heel instinctief. Het is heel primal. Dus je kan niet echt bij jezelf al nagaan en een verwachting stellen van okee, dit gaan we zien. Het is elke keer anders. Ja, het is best wel boos. Ik ben emotioneel geïnvesteerd erin. Dus het kan zijn dat er gehuild wordt of geschreeuwd of geslagen. Met liefde he? We hebben allemaal liefde voor elkaar, maar we zijn boos op de status quo natuurlijk. Dus het is een uitlaatklep en we zijn daar gewoon. Ja, voor mij is het heel eerlijk. Ik weet niet. Het is een eerlijke ervaring en elke keer weer is het voor mij echt een verlossing ook. Maar het klinkt allemaal heel cryptisch dit. Dus voor de persoon die het nooit heeft gezien. Zie je het voor je als een elektronische punk set met hiphop invloeden waar heel veel gebeurt. Er wordt gemosht, er wordt gedanst. Er zijn performance artists on stage die eigenlijk een beetje dienen als spiegel van mij en ook van de muziek.
Vincent: [40:50] Wat moet ik me voorstellen bij een performance artist on stage? Hoe ziet dat eruit?
Matin: [40:58] Nou, mijn broer, die staat onderhand nu ook op het podium als een soort van ghoul, als een soort van spookpop. En hij staat op een verhoogd platform en hij is 30 minuten lang is hij aan het dansen. Maar ik weet niet of ik het dansen moet noemen, want het is meer een soort van spartelen. Maar daarom zeg ik een spiegel. Dus op het moment dat het nummer heel kwaad is in energie, zeg maar boos, dan zal hij dat uitvergroten door zijn lichaamsbewegingen. En als het een wat meer uptempo blij nummer is, dan gaat hij dat weer, zeg maar. Echt theatraal melodramatisch zeg maar doen. Dus dat is zijn functie erin. En dan Sofia. Dat is nog een performance artist, dat is de danseres. Maar haar doel is eigenlijk juist om niet over te komen als een danseres, maar meer als een crack junk, zeg maar, die gewoon.
Melanie Esther: [41:49] Een creature bijna ofzo.
Matin: [41:51] Een creature inderdaad.
Matin: [41:53] Ja. En zo is iedereen eigenlijk een soort van een pilaar van het van het gebouw BUG.
Vincent: [41:59] En en jij bent vocalist performer, Mitchell DJ't...
Mitchell: [42:04] Ik DJ niet. We hebben Oscar, dat is de dj en ik doe, tijdens de shows doe ik het geluid.
Vincent: [42:10] Okee, en jullie hebben nog een derde persoon die gitaar speelt?
Matin: [42:15] Ja, we hebben ook een gitarist, Gian. We hebben trouwens tijdens de Popronde hebben met Camiel hebben gespeeld. Maar Mitchel doet geluid en hij produceert ook alles, dus hij is, ja.
Vincent: [42:22] Okee. Ja, precies. Wat wij altijd als The Live Coaches een interessante vraag vinden is een beetje wat je Live Belofte is, noemen wij dat. Dat is eigenlijk wat je je publiek wilt laten ervaren met die show. Wat wil je dat je publiek meemaakt? Qua, wat zijn de emoties? Wat is de ervaring die je hen wil geven?
Matin: [42:38] Ik heb niet zo'n soort van gevoel van: oh, ik wil dat het publiek dit ervaart of ik wil dat ze een soort van... We hebben het ook nooit daarover, wat willen we dat het publiek ervaart? Wij doen gewoon wat we vet vinden en we kijken het terug, zoals Chris al zegt, we kijken die beelden terug, we zien waar het beter kan en we passen het aan. En elke keer wordt het beter. En dan merken we dat het publiek dat ook vindt en dat ja, dat is eigenlijk waar we het voor doen. Dat onze intentie zeg maar als show, dat dat ontvangen wordt op de manier hoe wij het ook willen uitdragen.
Vincent: [43:09] Als je iets ziet in die beelden waarvan je denkt dat kan beter, waar ligt het dan aan? Waar merk je aan dat het beter kan?
Matin: [43:15] Ja, van alles. We zijn super kritisch, zoals Chris ook al zei.
Speaker2: [43:19] Is dat dan een reactie van het publiek, is dat een gevoel wat je zelf muzikaal hebt in hoe het overkomt of wat je erbij voelt of?
Matin: [43:25] Gewoon alle facetten op het podium. Dus we hebben twee performance artists. We hebben een DJ die ook vocals doet, we hebben mij en we hebben de gitarist en we hebben het geluid. Dat zijn allemaal dingen die zegmaar waar verbetering in kan plaatsvinden. Dus we maken gewoon een checklist en we gaan bij iedereen langs. Gewoon de hele show. Iedereen moet de hele show terugkijken. Feedback geven aan zichzelf en aan iedereen van het team. En zo is er altijd wel iets van, okee, hij doet het geluid, hij doet de delays. Hij zei dat zeg maar per woord zit hij dat met de fader aan en uit te doen. Dan hoorde ik dat één woordje bijvoorbeeld eigenlijk beter is zonder delay, nou dan schrijven we dat op. Weet je wel? Dat is één ding.
De backing vocals van Oscar. Misschien zet hij zijn stem net op een manier op waardoor hij meer energie heeft dan nodig, waardoor ik wegval. Dan moet hij daaraan werken. En hetzelfde geldt voor mij. Ik doe bijvoorbeeld de praatstukjes tussen alle nummers in. Daar heb ik veel aan gewerkt ook, want dat merkte ik van mezelf, van dat moet echt beter. En gewoon heel erg, ja, gewoon ook kijken van als ik een nummer maak, dan ben ik echt aan het noorden op hoe ik die vocals opneem. En ik ben live eigenlijk doe ik dat ook gewoon. Dus ik kijk het gewoon terug en ik denk van: okee, ik hoor nu dat ik mijn adem helemaal kwijt ben, nu net voor de hook. Dus hoe gaan we ervoor zorgen dat mijn backing vocalist dat laatste stukje overneemt zodat ik weer met volle energie zeg maar de hook in kan gaan.
Mitchell: [44:42] Of de stage versies he? Stage versies zijn er superbelangrijk.
Matin: [44:44] Ja, we maken ook stage versies.
Vincent: [44:46] Van songs?
Matin: [44:47] Ja.
Melanie Esther: [44:47] Jij had het net over: ik merkte dat mijn praatjes, wij noemen dat 'bindteksten' uit het Vlaamse woordenboek.
Matin: [44:53] Ik hoorde het je net al zeggen, ik dacht die ga ik stelen.
Melanie Esther: [44:54] Ja toch? Ja, het is ook een beetje onze missie geworden om het niet meer praatjes dat iemand het ooit nog zo gaat noemen. Maar jij zei van, ik merkte dat ik die moest verbeteren. Hoe ben je daaraan gaan werken en wat voor impact bracht dat dan ook voor jullie show en jullie merk neer te zetten?
Matin: [45:10] Ik moet zeggen, dat is waarschijnlijk waar nog steeds de meest verbetering in zit vanaf mijn kant dan. Als ik, ja als ik ja. Maar, wat was je vraag precies?
Melanie Esther: [45:19] Ja, hoe je aan die bindteksten hebt gewerkt.
Matin: [45:23] Hoe ik daaraan heb gewerkt?
Melanie Esther: [45:23] En de impact die dat heeft gemaakt.
Matin: [45:25] Ik was, kijk, mijn gedeelte van de show had waarschijnlijk het minste werk nodig omdat ik de nummers al kende en ik wist al hoe ik ze wilde performen. Maar we waren met een nieuwe gitarist. Nieuwe backing vocalist. Dus de eerste, zeg maar ik denk tien, vijftien shows, was voornamelijk gefocust op hun, zeg maar feedback. Toen op een gegeven moment was dat wel onder de knie en toen ging ik kijken naar van: okee, wat kan ik beter doen? Tegelijkertijd met wat we samen met z'n allen beter konden doen. En ik heb, ja, wat mij heel erg stoort aan mezelf is wanneer ik een bepaalde energie, zeg maar eis van het publiek en dat ze niet naar me luisteren.
En dat vind ik heel vervelend, vooral als ik het dan terug zie. Want dan vind ik, dan cringe ik gewoon. Dan denk ik van ja, je kan wel A zeggen, maar je moet het ook... Anders, je kan het vragen van ze, maar als je niet overtuigend bent dan ben je gewoon paddy bezig zeg maar. En dat ligt gewoon aan die praatjes zeg maar. En als je het niet instudeert, dan moet je het gewoon hebben van de energie van de avond.
En soms dan staan we in een plek waar de crowd totaal niet is wat we eigenlijk nodig hebben om het zo te zeggen. Het zijn dan bijvoorbeeld gewoon ja, gewoon een stuk of vijf boomers met een biertje achteraan en die gaan niet doen wat je van ze vraagt. En als je dan niet het hebt ingestudeerd en het gewoon impulsief probeert te doen, dus dat praatje, dan krijg je gewoon geen reactie terug, zeg maar. En dat is het moment waar de show bergafwaarts gaat, want nu beïnvloedt het ook de energie van het volgende nummer. En we herpakken onszelf dan wel, maar alleen dat is toch een ding wat voorkomen kan worden als je gewoon weet wat je wilt zeggen na elk nummer.
Melanie Esther: [46:55] En hoe ben je daar dan aan gaan werken?
Matin: [46:57] Ja, gewoon zoals...
Melanie Esther: [47:00] Heb je ze zegmaar echt uitgeschreven gewoon zo?
Matin: [47:02] Ja, ja, in grote lijnen wel. Gewoon een rode draad zeg maar. Het gaat inderdaad om overgangen. Dus het nummer gaat over iets. Waarschijnlijk gaat het over de hook, iets wat mensen mee gaan schreeuwen. En dan pak ik gewoon twee drie zeg maar zinnen die daarmee te maken hebben en dan leid ik dat in zeg maar. Ik zeg niet van dit nummer gaat hier over, maar als het een nummer, bijvoorbeeld Lastpak gaat spelen toch? Dan zeg ik gewoon van, "wie hier in de zaal is lastig?" Weet je wel? En dan gaan mensen zo zeggen, "doe de hand omhoog." Nou, dat is wel een klein ding, maar dat zorgt er wel voor dat de show als een geheel voelt. Dat is een soort van dynamische lijn.
Melanie Esther: [47:31] Ja, ik vraag hier ook specifiek naar, omdat je zeg maar heel specifiek met zoiets als bindteksten kan je ook gewoon heel veel impact maken. Je bepaalt daarmee ook, naast je muziek uiteraard, maar ook de sfeer die je overbrengt en wat je nu zegt van ja, ik kwam er elke keer achter dat dat niet lukt, okee, hoe zorg je er dan voor dat het wel lukt? Weet je wel? En daarmee komt natuurlijk ook wel die emotie en het gevoel dat je het publiek wil overbrengen. Dus er zit zoveel in dat ene element van live eigenlijk al.
Chris: [47:58] Ik vind dit ook een hele mooie manier van ermee omgaan. Van toch iets over het nummer zeggen zonder te vertellen, "dit nummer gaat over..." Dat is echt heel goed, ja.
Mitchell: [48:05] Wanneer je echt gaat uitleggen waar een nummer over gaat dan...
Melanie Esther: [48:06] Ik heb het gisteren alweer gehoord.
Matin: [48:08] Ik vind het echt leuk dat je dat zegt trouwens.
Chris: [48:10] Ja, nee, maar dat is zo. Want het is... Dat geldt ook bijvoorbeeld voor Energievampieren. Daar zit ook een tekst tussen, maar daar ga je ook niet vertellen waar het over gaat. Je beschrijft een situatie van iemand die dat is. Dus iedereen die begint met dat gevoel en dat is een soort van gevoel wat je bekruipt aan die track. Dus iedereen wil van dat gevoel af, dus dat is super slim. En ik weet niet of dat bewust is of dat het talent is, maar...
Melanie Esther: [48:34] Is het bewust?
Matin: [48:37] Ja, sowieso. Zegmaar, ja onze hele act en gewoon ook de muziek en zo. Het is allemaal heel losbandig en gewoon van 'fuck it,' maar...
Melanie Esther: [48:47] Maar er zit heel veel visie achter.
Matin: [48:48] Maar alles is strategisch. Letterlijk alles is strategisch. Alles is uitgedacht tot in the fucking core. Maar ik ben gewoon een perfectionist en een optimalist. Dus ik wil alles doen tot in de volledige potentie ervan, maar dat betekent niet dat het nep is, snap je? Dat is een ding zeg maar, van het is nog steeds. Het is nog steeds eerlijk. Alleen ja, er wordt wel over nagedacht zeker.
Melanie Esther: [49:06] Ja, maar ik denk ook zegmaar, je kan het op perfectionisme hangen of zo. Maar aan de andere kant, als we terugkomen op het begin van wat Chris zei, van die visie en de why, dat hebben jullie heel sterk en daarom kun je ook al die keuzes die strategisch zijn, die impact maken, die keuzes kan je maken omdat je heel goed weet waarom je iets zou doen. En dat is...
Chris: [49:25] Omdat het zo persoonlijk en zo dichtbij blijft. Ja.
Vincent: [49:29] Wat jullie ook heel veel doen met BUG en waar jullie veel mee bezig zijn is worldbuilding. Dus dat het echt over online en in de releases en in hoe de video's en artworks eruitzien en in de liveshow, dat het één wereld is. Dat dat eigenlijk niet los van elkaar te zien is. In hoeverre denken jullie dat het succes wat jullie nu genieten, dat jullie nu op Noorderslag staan hier, dat jullie Record Store Day talent zijn, in hoeverre denk je dat dat te maken heeft met die show en wat jullie met die show doen tegenover alle andere dingen die jullie allemaal, de releases die jullie doen en de video's en de socials en al dat soort dingen. Van hoe groot is de rol van die show daarin of niet?
Matin: [50:12] Ik denk dat het sowieso allemaal door Popronde komt. Als ik heel eerlijk ben. Dus ik ben echt, ja, ik zou bijna zeggen dat het essentieel is om Popronde te spelen, wil je doorbreken als Nederlandse artiest. Als je niche stuff maakt. Als je zeg maar in een bepaald genre zit waar je zeg maar het niet gewoon kan hebben van een hitje of zo, omdat je doelgroep niet groot genoeg is, dan is Popronde zo fucking important denk ik. En ja, daarbij, dat gaat natuurlijk om shows. Dus ja. Honestly, ja, die shows zijn key.
Wij zijn acht jaar geleden begonnen en we hebben denk ik voordat we Popronde gingen spelen echt wel gewoon genoeg muziek uitgebracht wat goed genoeg of kwalitatief genoeg zou moeten zijn om de aandacht te krijgen, maar die hebben we gewoon nooit echt gekregen. Ik ben drie jaar geleden verhuisd naar Amsterdam en daar ook gewoon in die scene zitten en daar shows doen en zo. En het ging wel lekker, maar het ging nooit voorbij de bubbel zeg maar. En het is echt sinds Popronde dat we de kans kregen om zoveel shows te spelen en ook echt een impact te maken met shows dat het is opgepakt.
Mitchell: [51:19] Het is de tattoo man, de garbage tattoo op je rug.
Matin: [51:20] Ja.
Mitchell: [51:21] Dat was in ieder geval voor mij was dit echt een moment.
Chris: [51:25] Dat snap ik. Ja, dat snap ik heel erg.
Melanie Esther: [51:25] Wat is dit?
Mitchell: [51:27] Wij hebben ons eigen genre, zeg maar. Dat noemen we 'garbage.' En garbage staat basically voor alles wat controversieel, tegendraads en hard is.
Melanie Esther: [51:36] Is dit onder jullie onderling of is dit ook gewoon bekend in fans et cetera?
Matin: [51:38] Het is tijd dat ze het weten. Ja, ja, ja.
Mitchell: [51:39] Het is tijd dat het een ding wordt. Nee, maar vandaar dat het ook niet heel, we hebben allerlei verschillende genres, zeg maar. Basically alles wat sommige mensen teringherrie, sorry, herrie noemen, dat combineren wij met elkaar zeg maar. En er is dus een bepaald punt geweest en dat was voor mij persoonlijk iets, dat hij in koeienletters 'garbage' op z'n rug heeft getatoeëerd. En hij is ook gaan tatoeëren toen. En hij heeft een hele eigen stijl met tattoos die hij zet. Is echt super dope. Een beetje. Ja, ik moet denken aan voodoo achtige shit.
Maar voor mij persoonlijk als zijn producer was dat een punt dat hij ook een soort van aan mij liet zien van, wow, je bent nu deze guy. Je hebt nu deze keuze gemaakt zeg maar. Je hebt belachelijk groot heb je garbage op je rug gezet zeg maar. Je hebt een statement gemaakt en nu moet je dit leven zeg maar. En ik denk dat dat soort keuzes maken, op een punt en in welke vorm dan ook wat bij jou past zeg maar, dat creëert gewoon een... Dat is echt een, ja, voor mij een groot deel van die worldbuilding. Hoe ik Matin dat heb zien doen. Ook met de dedication die je laat zien als je dat doet. En natuurlijk dat tatoeëren erbij. Dat past natuurlijk helemaal in het straatje van wat we aan het doen zijn. En ik denk dat je daarmee gewoon iets neerzet wat heel makkelijk te digesten is voor iedereen. Je ziet het en je snapt het meteen. Zo van ja, dit klopt, dit is gewoon een product.
Chris: [53:04] Ik wil daar nog wel een stap verder in gaan. Je ziet het, je snapt het, maar je weet ook meteen of je je erbij thuis voelt of niet.
Mitchell: [53:12] Honderd procent ja.
Chris: [53:13] En ik denk dat dat dus heel belangrijk. Toen jij zei dat garbage op je rug, dat dat het moment was, dacht ik: oh ja, natuurlijk. Want als je het hebt over worldbuilding en daarmee ook community building, per show zag ik meer mensen bij jullie show komen. Op dat eindfeest, zo laat nog, stonden er zoveel mensen die echt daar waren voor jullie. Die voelen zich gewoon thuis bij wat jullie doen. En dan kom je op dat verhaal van Lizzo wat jij zei Vincent, van die maakt muziek want die heeft het talent om te verwoorden wat andere mensen misschien voelen, maar die hebben niet dat talent of die weten niet hoe ze dat moeten uiten. Ik denk dat jullie dat ook hebben. En dat jullie dat op deze manier ook doen. En dat zo'n keuze inderdaad, wat je zegt is daar zó belangrijk voor, want dat laat zien okee jij bent echt diegene tegen wie ik een beetje opkijk, maar ook in wie ik mij herken. Ja. Sick.
Melanie Esther: [53:59] Ja, dat is het bouwen van communities. Gewoon letterlijk dat. Ja.
Mitchell: [54:02] Misschien een stom voorbeeld, maar...
Matin: [54:03] Een disclaimer geven: ik heb die tattoo niet gezet als strategische zet.
Chris: [54:08] Nee, nee dat weet ik, maar juist daarom.
Mitchell: [54:08] Nee, nee, nee, nee, dat is juist dat je het echt leeft zegmaar.
Matin: [54:12] Ik ben geen industry plant.
Chris: [54:13] Anders had het niet gewerkt ook.
Vincent: [54:18] Maar het frappante van een tatoeage is dat zelfs als het wel strategisch was, is het nog een commitment. Dus het maakt eigenlijk niet eens uit.
Mitchell: [54:25] Nee, het is net als bijvoorbeeld een rapper die zet een tattoo in zijn gezicht, wat dan ook. Je weet gewoon dat bij sommige banen wordt het lastig ineens. Dat is een keuze die je maakt. Ja, dat is nog steeds gewoon een soort van een dingetje, I guess. En dan maak je gewoon een keuze mee. Daar laat je dedication mee zien. Dat jij gewoon bent wie je bent en staat waar je voor staat.
Matin: [54:45] Precies.
Mitchell: [54:45] En dat heeft het gedaan.
Matin: [54:46] Want ik wou nog antwoord geven inderdaad op worldbuilding en wat wij doen. Heel veel ervan. Het is zeg maar echt niet begonnen als van okee we gaan nu een wereld neerzetten. Het is gewoon van, ik vind dit fucking hard. Okee, wat vind ik hard? Ik vind bepaalde images hard, bepaalde type beats, teksten en dit alles zeg maar creëer je dan een wereld. Maar dat begint eigenlijk gewoon met een voorkeur die je hebt. En dat uiteindelijk dat wordt dan je hele stick en je genre en je lane waar je in zit.
Vincent: [55:12] Met welke voorkeur begon het voor jou?
Matin: [55:14] Ik hou gewoon van het obscure. Van gewoon de duisternis. Ja, dat klinkt super edgy, maar ja, ik hou ervan. Ik hou van alles wat zeg maar, wat gewoon net een beetje offsetting is ofzo. Ik heb ook niet dat zeg maar positiviteit inspireert mij niet om muziek te maken. Zeg maar als ik me helemaal goed voel en zeg maar ik ben lovy dovy en life gaat helemaal goed, dan ben ik heel blij en dat geeft me energie. Maar het geeft mij geen inspiratie.
Melanie Esther: [55:40] Ja.
Matin: [55:41] En juist die momenten dat ik er doorheen zit en dat ik gewoon echt niet meer weet wat de fuck ik wil doen met mijn leven of het gewoon kut gaat. Wat de reden dan ook is. Dat is gewoon een ja, dat is gewoon een trigger van okee, ik moet iets doen, wat ga ik doen? Ah dan ga ik wel muziek maken.
Chris: [55:54] Dit is even wat hij nu zegt, een interessante insteek voor een hele podcast reeks he? Dus als je je goed voelt en het gaat goed, dan krijg je er energie van, maar het belemmert dus het artistieke proces heel erg. Dus, wow, dat is even een kruispunt om als maker op te zitten.
Matin: [56:10] Gaan we hem nog een keer effe? Volgende podcast inlassen?
Melanie Esther: [56:13] Nee, maar het is wel heel erg. Wat jullie ook zeggen over die communities, weet je wel? En dat gaat ook weer helemaal terug naar dat begin. Maar als je weet wie je bent. En dit is natuurlijk letterlijk ook mijn werk, maar als je weet wie je bent, waar je voor staat, wat je wil uitdragen en je doet dat op de manier die daar ook bij past. Dus die vertaalslag naar in dit geval shows, maar ook socials, clips, visuals, alles. Dan ga je die mensen ook echt aan kunnen trekken.
En Popronde helpt daar in de fysieke ontmoeting natuurlijk echt mega erg bij. En dan zie je gewoon dat teruggaand ook op die vraag van deze podcast: hoe maak je impact als nieuwe live act? Dat dat dus ook gebeurt door die communities, door de mensen, nou ja, door die worldbuilding, door die crowd control, de mensen die je aanspreekt en hoe je dat doet. En wat voor een impact dat dan dus vervolgens dat heeft op jouw groei weer. Of in dit geval in jullie groei als act. Dat dat ook echt zo erg te maken heeft met het vinden van je doelgroep, toch? En je communities om je heen bouwen.
Matin: [57:13] Wie is de doelgroep van deze podcast? Zijn dat opkomende artiesten of?
Melanie Esther: [57:07] Ja, grotendeels. En muziekindustrie. Heb je iets tegen hen te zeggen?
Matin: [57:11] Jazeker, ja. Honderd procent.
Vincent: [57:13] Ja het is ook een beetje afronding, inderdaad. Dus dat is ook een beetje waar ik inderdaad op wilde komen. Er is nu al heel veel gezegd en heel veel meegegeven. En ik denk een supertoffe dingen ook om aan de hand van dit gesprek op te reflecteren en te checken weer. Maar zijn er nu nog dingen die nog niet zijn benoemd of die wel zijn benoemd, maar je nog extra wil highlighten voor jullie allemaal, die je mee zou willen geven aan artiesten die dit luisteren?
Chris: [57:36] Ja, ik denk dat dat altijd, nou ja, daar hebben we het wel over gehad, maar echt over dat bewustzijn gaat. Dus als jij dat podium opstapt dan maak je de keuze om dat te doen. Dan ben jij cooler dan iedereen die in de zaal staat, want die staan niet op dat podium. Dus die zelfverzekerdheid mag je altijd meenemen daarin, vind ik. En vanuit die zelfverzekerdheid kun je denk ik dingen bedenken. Kun je dingen gaan doen of die met die performance en met die dynamiek tussen jou en het publiek te maken hebben.
Melanie Esther: [58:06] En ook dus wel een beetje de verantwoordelijkheid daarvan pakken? Dat jij daar staat en mensen naar je toe komen.
Chris: [58:11] Ja, en dat verantwoordelijkheid, dan denken mensen altijd aan een bepaald soort veiligheid en dergelijke. Je kan het ook super onveilig maken. Of onveilig laten voelen. Ik had in een van de voorbeelden volgens mij ook van tevoren Nick Cave meegenomen. Nou die is een ster in tijdens een show dingen tegelijkertijd super beklemmend te laten voelen en dan hele luchtige dingen tussendoor te doen. Dat je denkt van: wow, deze gast - ik mag niet prince of darkness zeggen want dat is Ozzy Osbourne, maar wel soort van die gast van twee meter, pikzwart haar in het zwarte pak met die hele band erachter. Super dramatisch. Gaat nu, terwijl zijn zoon twee weken geleden is overleden en hij manisch was tijdens dat optreden. Na die track gewoon zeggen van, oh ja, mijn violiste is een beetje verkouden dus hij spuugt steeds in een emmer. Wie biedt voor het spuug van mijn violist? Wie biedt voor de spuug van Warren Ellis? Twintig euro? Twintig euro? Okee, hier. En die verkoopt dus de spit van Warren Ellis voor twintig euro aan iemand uit het publiek.
Matin: [59:08] Wat een legend.
Vincent: [59:08] Wauw!
Chris: [59:10] En dat is zo bizar, want tegelijkertijd daarna was die hele show tijdens ieder nummer werd ie een soort van manisch, riep ie "just breathe!" "Just breath." En dat werd een mantra dat het publiek meenam, want zijn zoon was gestorven en die kreeg geen adem meer. En dat is echt, ik voel het nog steeds over mijn rug op dat grote veld.
Matin: [59:30] Was jij daarbij?
Chris: [59:31] Ik was daarbij. Ja, dat was op Best Kept Secret.
Vincent: [59:33] Ja, Atze de Vrieze die was ook bij die show en die vertelde ons ook inderdaad dat er op een gegeven moment, dat wat hem heel erg was bijgebleven aan die show was dat hij iemand recht in zijn gezicht aankeek, vlakbij, voor het podium. En hij heeft ook altijd een soort van podium delen voor het podium staan waardoor hij echt op de barriers kan lopen. Dus echt zeg maar, hij staat echt, hij raakt handen aan en hij pakt mensen vast.
Chris: [59:53] Ja, zeker ja.
Vincent: [59:54] En hij zei iemand in zijn gezicht, "are you concentrating?" Zo dat vroeg hij zo aan iemand die dat publiek gewoon. Weet je wel? Dat is zo...
Chris: [01:00:02] Het schijnt dat hij hier met zijn vorige band in Vera, hier in Groningen, ooit een keer iemand vanaf het podium vol in zijn gezicht heeft getrapt.
Melanie Esther: [01:00:10] Oh my god.
Chris: [01:00:12] Dus dat was Nick Cave ook.
Vincent: [01:00:12] Ja, wauw.
Chris: [01:00:14] Over onveilige situaties. Maar goed, toen er een documentaire over of Nick Cave of Vera gemaakt werd, zat dat moment er wel in.
Melanie Esther: [01:00:20] Ja. Dus de impact was gemaakt.
Chris: [01:00:23] Ja, letterlijk.
Melanie Esther: [01:00:24] Okee. En Matin, jij wilde iets zeggen?
Vincent: [01:00:27] Nog laatste dingen om mee te geven aan artiesten? Highlighten, dingen die al zijn genoemd kun je highlighten, maar je kunt ook nog iets anders zeggen.
Matin: [01:00:35] Okee, ik ga proberen een korte rant geven van alles wat nodig is. Okee? Okee, je begint. Je bent een artiest. Okee. Okee, eerst: vind je sound. Als je het hebt gevonden, bloed het, eet het, drink het, neuk het, doe het elke dag en perfectioneer je craft. Voordat je het überhaupt gaat releasen, denk na over je branding, wat Chris ook al zei: branding is fucking key. Je moet weten. Zie het als een tv-kanaal. Als jij zegmaar tv wilt kijken dan weet je precies wat je aan kan klikken en dan kan je dat zegmaar verwachten. Zo moet je als artiest ook zijn, zeg maar.
Als iemand op BUG komt. Of het nou Spotify of Instagram is. Ze moeten duidelijk hebben wat BUG is. Van, ik denk niet in hokjes, maar dit is wel een hokje wat voor mensen zeg maar duidelijk moet zijn. Dat hokje. En dat kan binnen dat hokje fucking divers zijn, dus ja, daar moet je echt over nadenken, want je kan de beste muzikant zijn. Maar als jij niet, of het beste restaurant in een amazone zitten, maar als jij niet weet, als niemand weet waar dat restaurant zit, dan heb je geen fuck eraan zeg maar.
Dus muziek is één ding, maar branding en dat is zeg maar nog veel belangrijker, misschien zelfs. Dan als je het hebt over live spelen. Ja, wees kritisch naar jezelf en ga vooral ook op negatieve feedback in. Zorg ervoor dat je alles filmt en terugkijkt. Vraag gewoon aan de mensen om je heen wat ze ervan vinden.
En wees niet bang om gewoon even lekker jezelf te zijn. En dat klinkt echt super corny en cliché zeg maar. Maar aan het eind van de dag. De acts die voor mij het meeste opgevallen zijn, zijn de acts waar ik gewoon, ja, dat eerlijke soort van menselijke in terug zie en zeg maar ik zou onze act niet per se als super menselijk omschrijven ofzo, want het is best wel een extreme ervan. Maar toch is het heel erg eerlijk op een manier dat je denkt van: ja, ik ben het misschien niet eens met wat ze zeggen of ik vind de muziek niet hard, maar ze doen wel gewoon hun ding en dat zeg maar dat is wel iets wat ja, iets charismatisch of zo.
Melanie Esther: [01:02:26] Ja.
Vincent: [01:02:27] Okee. We gaan eindigen want we gaan over tijd. Dus korte vragen, korte antwoorden. De speed ronde. We eindigen altijd met de alien-vraag, die vind ik wel gepast bij BUG, als toch een beetje een soort alien act, hoewel die dus ook heel menselijk is. Maar dat is, alien is sowieso een menselijke projectie natuurlijk.
De alien-vraag. Stel je voor. Er landt een alien op aarde en die alien, die weet helemaal niks van ons als mensheid, van onze cultuur, van wie wij zijn, wat wij doen. En jij krijgt de kans om die alien kennis met ons als mensen te laten maken door hem mee te nemen naar een concert. En die alien die vraagt aan jou wat is dan een concert? Hoe leg je dat dan uit aan de alien? Wat is een concert?
Melanie Esther: [01:03:10] Wie wil beginnen?
Vincent: [01:03:11] Chris.
Chris: [01:03:12] Ja, ik heb als marketeer dit wel eens als definitie opgeschreven natuurlijk. Dus de definitie die wij bijvoorbeeld hiervan bij Welcome to the Village hadden, was "een gezamenlijke belevenis tussen publiek en artiest." Eigenlijk heel kort. Ja.
Melanie Esther: [01:03:25] Okee, mooi.
Matin: [01:03:25] Ja, dat is een heel, heel mooi antwoord. Maar ik ga effe...
Chris: [01:03:32] Hij is lame, hij is lame.
Matin: [01:03:32] Wat anders zeggen, anders dan wordt het niet onthouden. Ik denk een plek waar iedereen seks met elkaar wil hebben, maar niemand durft het toe te geven. Ja. We zijn er allemaal onder het mom van muziek, maar het is gewoon een geile bende en je ruikt het in de lucht.
Melanie Esther: [01:03:49] Okee, Mitchell, nog wat toe te voegen?
Chris: [01:03:51] Kom daar maar eens overheen.
Mitchell: [01:03:52] Hoe kan ik me hierbij aansluiten? Even kijken? Nee, ik... dan ga ik toch eventjes naar het dingetje samenhorigheid. Zegmaar. Ik denk dat als je bij een goed concert dat er altijd een heel groot gevoel van samenhorigheid is, waarbij iedereen een soort van dezelfde interesse heeft, op dat moment. Dezelfde planning heeft op dat moment. En dat samenhorigheid dat is, dat is. Dat is een beetje ja, denk ik.
Vincent: [01:04:19] Alright.
Matin: [01:04:20] Een cult! Hij heeft het over een cult.
Melanie Esther: [01:04:21] Ja. Nou ja, dat is het toch? Ja, heel mooi.
Vincent: [01:04:24] Okee, Chris, Matin, Mitchell: dank jullie wel.
Melanie Esther: [01:04:27] Heel erg bedankt!
Matin: [01:04:28] Insgelijks.
Mitchell: [01:04:29] Bedankt, ja.
Chris: [01:04:29] Ja, jullie bedankt! Thanks!
Outro: [01:04:30]
Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches.
Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer. Alle informatie over onze coachings vind je op onze website:
www.thelivecoaches.nl.
Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd? Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.
