[00:00] Glenn:

Dat is het verschil tussen being a musician en being an artist. Weet je wel? Daar zit: welk verhaal wil je vertellen? Dat is een stuk branding ook, weet je wel? Van: hoe wil je – dat is weten, wat ik al zeg, van niet weten hoe mensen aankomen, maar je weet wel hoe mensen weg gaan lopen. Ja, en dat is zo leuk om daarmee te spelen.

[00:24] TUNE

Hey!

Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.

In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We praten over alle verschillende onderdelen van live. In elke aflevering staat een ander element centraal. Van performance tot visuals en van styling tot licht, alles komt aan bod.

We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van jouw optreden een ervaring te maken!

Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen.

Ready? Let’s go!

[01:23] Vincent:

Leuk dat je luistert naar The Live Coaches. Dé podcast voor artiesten die van hun optreden een ervaring willen maken. Deze aflevering, onze laatste met gast van dit seizoen, hebben we het over misschien wel het allerbelangrijkste: Het Verhaal.

Waar we het in de afgelopen afleveringen telkens hadden over een specifiek aspect van live, hebben we het dit keer dus over het grote plaatje. Over hoe het allemaal samenkomt. Hoe vertaal je jouw verhaal naar een liveshow?

En onze bijzondere gast is daar een heel goed voorbeeld voor. Hij is een artiest die bekendstaat om zijn liveshows en een reputatie heeft als verhalenverteller en inspirator: Typhoon.

Als je zijn bio leest is meteen duidelijk hoé belangrijk zijn verhaal voor hem is:

Zijn muziek is een viering van het mens-zijn met daarin altijd de boodschap dat we genoeg zijn: wij zijn liefde. Glenn de Randamie is een verhalenverteller die op een eerlijke en kwetsbare manier rapt, spreekt en zingt. Grote levensthema’s weet hij op een rake manier te vangen in persoonlijke uitingen over liefde, geloof, keuzes, slavernij en ambitie. Opgroeiend in een groot Surinaams gezin met daarbij Portugese, Chinese, Indiase en Creoolse roots was het voorbestemd dat al deze invloeden ook zijn muziek zouden duiden.

Door middel van zijn kleurrijke, energetische en poëtische muzikale verhalen neemt Typhoon je mee in het gesprek dat gaande is in de maatschappij, maar vooral ook in zijn persoonlijke leven en laat hij zijn licht erop schijnen. Nooit vingerwijzend, maar altijd in verbinding. In zijn live shows is deze verbinding een ervaring: je wordt niet alleen muzikaal, maar ook fysiek meegenomen in het verhaal dat hij te vertellen heeft. Op het ene nummer sta je te dansen en springen en bij het andere sta je liever stil om de oprechte teksten goed in je op te kunnen nemen. Waar of hoe je zijn muziek ook luistert; Typhoon raakt je in je ziel en zet je aan het denken over jouw eigen leven, visie en gevoelens.

En dat is ook wat je in de aflevering terug zult horen. Een open en eerlijk gesprek over Glenn’s visie op liveoptreden. Waarin alle elementen van live voorbijkomen, maar ook wordt aangetoond hoe vervlochten die allemaal zijn. Alle ideeën en keuzes lopen door elkaar heen en beïnvloeden elkaar continue.

Geniet van dit leerzame, leuke, inspirerende gesprek over het vertalen van je verhaal naar een liveshow, met rapper, zanger, verhalenverteller: Typhoon.

[03:56] Melanie Esther:

Voor deze aflevering stelden we onszelf de vraag: welke Nederlandse artiest heeft echt een verhaal en deelt een boodschap op het podium? En die konden we snel beantwoorden, dat is natuurlijk Typhoon. Zijn muziek is een viering van het mens-zijn met daarin altijd de boodschap dat we genoeg zijn: wij zijn liefde. Ik werk al een aantal jaar met Typhoon en toen ik hem vertelde over The Live Coaches liet hij weten graag zijn ervaringen, die hij heeft opgedaan met bijna twintig jaar optreden te delen. We zijn blij om hem in de podcast te hebben dus wensen je heel veel luisterplezier.

[04:32] Vincent:

Glenn de Randamie, welkom bij The Live Coaches.

[04:36] Melanie Esther:

Welkom.

[04:38] Glenn:

Dankjewel Vincent. Dank je, wel.

[04:41] Vincent:

Om te beginnen. Glenn, zou jij een Typhoon-show kunnen omschrijven aan iemand die nog nooit van jou heeft gehoord. Hoe zou jij jouw show omschrijven?

[04:54] Glenn:

Een Typhoon-show is een show met veel energie, positieve energie, waar de lach en de traan gebundeld wordt met een hoop beweging.

[05:12] Vincent:

En, hoe moet ik… kun je eens omschrijven wat ik zie? Ik loop de zaal binnen, jij bent aan het spelen met je band, je hebt een band, dat is misschien ook wel goed om te benoemen.

[05:21] Glenn:

Ja, een grote band.

[05:23] Vincent:

Wat zie ik? Wat zie ik voor me?

[05:26] Glenn:

Wat je voor je ziet is een heel podium bezaaid met muzikanten. We staan met zijn tienen. Dat is ook een hele bewuste keuze omdat, weet je, voor mij is het belangrijkste dat je gewoon de liefde voor de muziek die ik heb, die wé hebben, dat dat geëtaleerd wordt. Ik zeg ook altijd van tevoren: guys, en dame, we spelen voor onszelf en daarna spelen we voor de mensen. Waardoor er zoveel good energy is, dat het eigenlijk aanstekelijk is. Je wil erbij horen. Nou ja, en in mijn geval en in ons geval is het een beetje een bonte verzameling. Ik houd van niet té strak. Waardoor het ook gewoon levend is. Zegmaar, het hoeft niet perfect te zijn, het mag – het moet compleet zijn. En daarin is de energie zichtbaar en voelbaar, daarin is het plezier en de liefde dus zichtbaar, en daarin is ook… Het is uitnodigend. Ik denk dat de uitnodiging altijd vooraan moet staan.

[06:32] Vincent:

Je zegt dat het “compleet” moet zijn. Wat maakt een show van jou compleet?

[06:38] Glenn:

Ja, een complete show is menselijk. Dus hoe ik naar ons kijk als mensen is: we zijn niet perfect maar wel volmaakt. In het volmaakte zegmaar, daar zitten ook kleerscheuren in. Daar zit ook uitglijden in. Daar zit ook de perfecte zoen. En noem maar op. Dus datgene wat het leven de moeite waard maakt, is niet een aaneengeregen stroom van alleen maar perfecte momenten, nee, dat is realness, zegmaar.  En daarin herken je jezelf, je menselijkheid, en daarin omarm je, en dat doet de muziek en dat doen wij. Daarin belichten we juist van, “hey, we can do this”, weet je wel? We mogen juist uitgaan van datgene wat er is, in plaats van wat er niet is. En ik denk dat dát voor mij volmaakt is.

[07:31] Vincent:

Mooi.

[07:32] Melanie Esther:

En je had het net over: het is een uitnodiging. Wat staat dan op de uitnodiging? Als je het zo letterlijk zou beschrijven? Waar nodig je ze toe uit?

[07:41] Glenn:

Ik nodig mensen uit tot hun, tot zichzelf. Tot de joy in zichzelf. Tot de… tot het licht en de liefde in zichzelf. Weet je wel? Vroeger, toen ik met men hele familie optrad, heb ik zoveel mensen gehoord die door ons te zien, ook hun eigen band met de familie verbeterd heeft, weet je wel? Je ziet bij ons in het publiek, nou ja, we stonden in de AFAS afgelopen drie november, en je ziet jong en oud. Je ziet mensen elkaar knuffelen, je ziet stelletjes elkaar zoenen, het is allemaal daar. Je ziet tranen. ’t Is gewoon de uitnodiging naar jezelf en wij spiegelen eigenlijk – wij spiegelen jou eigenlijk als publiek. En dat vergroten we natuurlijk uit.

Dus ik ben me er heel bewust van dat ik mezelf ben, maar dat, weet je wel? Dat vergroot ik af en toe uit, zodat het nog meer duidelijk mag zijn, zo van: luister, wees jezelf. Ik bedoel, ik weet ook dat ik een beetje quircky, nerdy, uitzie met altijd in de korte broek, blote voeten, en zo voorts, weet je wel? Het is echt niet dat ik altijd men haar heb gekamd als ik het podium op kom. Weet je, dude, I don’t care! Weet je wel?

Soort van: we zijn hier, wees jezelf. Dat maakt het menselijk en dat is voor mij – en op het moment dat jij jezelf bent, dat ik mezelf ben als artiest, en dat wij dat als band zijn, ja, dan is dat de grootste uitnodiging want it’s contagious, weet je wel? Je spiegelt mensen daarin, en daarin denk je van: hey, fuck it, ja, inderdaad, alles, alle, shirt uit… weet je? Gewoon gaan. Dat is dat. En het is voor mij ook een stuk vertrouwen.

Dus, de muziek brengt vertrouwen. Het is de muziek die je herkent misschien, of zelfs nieuwe muziek, maar het is altijd het vertrouwen van: hey, je komt thuis, je wordt thuisgebracht door ons. En dat vind ik ook een belangrijke, daarom kan ik stage diven. Mensen vragen weleens van, “hoe doe je dat zo?” Zo van, ja, dat is echt een diep vertrouwen van, ey, people got me, en ik heb jullie.

[09:42] Vincent:

Melanie heeft hier opgeschreven, “Typhoon, een artiest met een verhaal. Een verhaal dat gaat over verbinding, zelfliefde, liefde, geloof, hoop, keuzes, ambitie, slavernij… Een verhaal dat gaat over het persoonlijke én het maatschappelijke.” En, dat is heel mooi en heel heftig, in één zin. En dat is denk ik ook wel het spectrum waar je in jouw concert heel erg mee werkt. Mooi, maar ook intens. En waar ik heel even wil – op wil inzoomen – omdat ik denk dat het belangrijk is voor de keuzes die je maakt, is, hoe belangrijk is dat maatschappelijke stukje voor je?

[10:28] Glenn:

Het maatschappelijke zit in mij. Zo van dus, ik kan mezelf niet, weet je wel, ik ben hoog sensitief, ik heb men voelsprieten uit, weet je wel? Dus zoals Nina Simone zegt, “It’s an artists duty to reflect the times.” En dat is echt wat ik ook voel.

Als je niet de tijd… en ik bedoel… weet je? Muziek is ook entertainment, maar voor mij is dat altijd inherent geweest. Van, ik wil mijn persoonlijke groei, is inherent aan mijn muzikale groei. En ja, ik sta als persoon, als mens in deze wereld, weet je wel? Ik voel dingen, ik zie dingen. Ik contempleer, ik denk erover na, noem maar op. En geef dan een creatief beeld daarover zegmaar. En ja, daar zit het maatschappelijke, dat maatschappelijke in. Daar sta ik middenin zegmaar. Maar het is geen doel op zich.

Ik vind dat heel mooi als je het kan inzetten. Zoals bij men laatste show vond ik het belangrijk om wel helder te maken, want het is, het was ook dubbel weet je wel, om met QR-code daar te staan. Niet iedereen die daar – die naar een Typhoon-show wil gaan en een kaartje had, stond daar achter, weet je wel? Dus er zijn ook mensen niet gekomen. Dus ik vond het belangrijk om wel op een passende manier, wel te laten blijken van: hey, het is bijzonder dat we hier staan, en laten we onszelf alsjeblieft niet beter achten dan mensen die een andere keuze daarin hebben gemaakt. Wij zijn één zegmaar, weet je wel? En ja, soms moet je daarin effe de duimschroeven aandraaien, om vervolgens weer de verlichting te geven.

Want dat is ook, weet je wel, je – we zijn verhalenvertellers, dus ik kan binnen een verhaal, kan ik af en toe effetjes iets donkerder gaan, om vervolgens dan ook weer – ook weer hoop te bieden. Als het een… Als het alleen maar hoop is, of alleen maar liefde is, op een gegeven moment… Ja, ik weet niet, een soort van, dat vind ik de minst interessante verhalen. Om het maar effe zo te zeggen. Maar het doel is wel: mensen bij elkaar brengen, jezelf laten herinneren wat voor mooi mens je eigenlijk bent. Mét al je falen, mét al je successen.

[12:48] Melanie Esther:

Ja. Kun je vertellen wat je toen in je AFAS-show hebt gedaan om, nou ja, die visie van jou op het maatschappelijke over te brengen aan het publiek?

[12:56] Glenn:

Ja. Gelukkig met mijn hele team, maar het was zo duidelijk voor mij. Kijk, Lichthuis, is, mijn laatste plaat, en kijk, daar waar Lobi da Basi, mijn plaat daarvoor, was een gigantisch succes geworden, omdat het de herkenning was van de liefde, zegmaar. “Oh, we mogen het weer over liefde hebben”, weet je wel? Het was eigenlijk bijna – nou ja, er zijn een heleboel redenen dat het een succes was. De muziek en het momentum ook, weet je wel? Maar ook van: “hey, we mogen het er weer over hebben in een tijd dat het de MH17-ramp was en noem maar op, weet je wel? Er gebeurde allerlei dingen in de wereld.

Maar op een gegeven moment merkte ik ook dat Lobi Da Basi, liefde is de baas, ook op een gegeven moment platter werd, en dat het allemaal hartjes in de lucht waren en that’s it, zegmaar. En toen merkte ik voor mezelf weer van, hey, maar ik ben al verder, en net als je niet meer per se kan zeggen: “oh ja, ik ben voor een goed klimaat”, of “ik ben tegen racisme”, weet je wel? Het doen, zegmaar, is nu ook belangrijk in deze tijd weet je wel? Liefde is een doe-woord, is een werkwoord ook, dus ik dacht: okee, Lichthuis, is de track van het donker naar het licht. Ik ben depressief geweest, noem maar op. Maar: ik ben er, ik sta er.

Ik wilde mensen een deel van die reis meegeven en als het licht zo belangrijk is, dan moet je het donker juist accentueren. Dus we zijn, veel meer dan anders, gaan focussen op: hey, wanneer gaan we weer naar het donker toe? En wanneer houden we het zo? Zegmaar. Wanneer wordt het ongemakkelijk? Weet je wel? Want als het ongemakkelijk is, net zoals comedians en hun suspense naar een grap toe. Ja, juist door iets, iets langer ermee te wachten, komt het harder binnen en dan is de victory nog zoeter eigenlijk. Weet je wel? Dus op zo’n manier dachten we ook na over het donker en licht eigenlijk.

[14:57] Vincent:

Kun je een voorbeeld geven van, wat je net zegt, die spanningsboog en dat donker accentueren, hoe ziet dat er dan concreet uit in zo’n show? Waar komt dat in terug?

[15:08] Glenn:

Nou ja, we zijn in het donker begonnen. Ik had een zwarte hoodie op, daarna “Ogen Dicht”, zegmaar. Dus ook een wat donkerdere track. En kijk, mensen zijn gewend: Typhoon is feest, licht, en zo voorts, weet je wel? Kleurrijk, de Lobi Da Basi-hoes. Gewoon dat. Dat “samen-ding”. En ja, als je dat “samen-ding” iets verder uitstelt, ja, dan word je ook geconfronteerd met jezelf. Ik denk dat dat ook 2020-2021 was, Coronacrisis. Niets dat je kende bleef hetzelfde eigenlijk. Dus je wordt daardoor automatisch geconfronteerd met jezelf zegmaar.

Je moét een reis doormaken en dat wilde ik mijn publiek eigenlijk ook meegeven. Zo van, dat stukje reis eigenlijk, om te weten dat we niet alleen zijn, maar ook te weten dat ik jij ben en jij bent mij zegmaar. En daar waar polarisatie gewoon een heel gek woord eigenlijk is, wilde ik juist dát doen. Zo van, okee, laten we maar in ons eentje daar staan in het donker. Maar, je bent wel bij Typhoon, dus je weet altijd dat het – dat je die liefde en die hoop gaat voelen. Dus op die manier heb ik daarmee proberen te spelen.

[16:28] Vincent:

Echt de reis eigenlijk dan naar de liefde toe als je in het donker begint ook.

[16:31] Glenn:

Ja, ja, ja, precies. En telkens weer terug te gaan naar dat donker toe, weet je wel? En ik denk dat, want dat is ook nog steeds een ontwikkeling voor mij ook, en voor ons ook, elke show is weer een nieuwe leerweg, om het effe zo te zeggen, om te kijken van: hey, waar sta ik nu?

[16:56] Vincent:

Nu heb je al een paar dingen genoemd, keuzes die je hebt gemaakt, of niet gemaakt. Waar begint dat, die keuzes maken? Je gaat een nieuwe show maken, waar begint dat voor jou mee?

[17:09] Glenn:

Visualisatie. Dus, ik vond het zo mooi dat – ik weet niet of je de documentaire van Jay-Z “Fade To Black” hebt gezien. Years ago, toen hij eigenlijk zou stoppen. Fade To Black. En ik hoorde het hem zeggen van: ja, voordat je op komt heb je de hele show al gezien. En ik dacht van: ah, dat is precies hoe dat bij mij ook werkt. Dus het is eerst terug naar binnen gaan. Van, wat wil ik – wat zou ik willen zegmaar? Weet je wel? Met welk gevoel wil ik dat mensen weglopen? Ik weet niet hoe mensen aankomen, maar ik heb wel een idee van hoe mensen weglopen. Nou ja, en dan is het een soort van reverse engineering. En dat is gewoon heel leuk. En bij mij begint het altijd gewoon met beelden. Weet je wel?

Dus eigenlijk vanaf het begin af aan, vorig jaar al, we zouden dus Lowlands openen in de Alpha. Nou ja, is er niet van gekomen, al twee jaar niet, maar ik wist wel: we beginnen met “Ogen Dicht”. Da da dum dum, dum dum dum, da da… Gewoon donker. Waaa. Weet je wel? Alleen daar al van… en dan word ik een klein jochie. Gewoon: dan ben je echt aan het dromen. Maar het verschil tussen dat kleine jochie en mij, is dat ik het ook nu kan waarmaken. En dat is zo vet gewoon.

[18:29] Vincent:

Ga jij dan op een stoel zitten in je woonkamer met je ogen dicht? Of kijk jij naar foto’s of plaatjes voor inspiratie? Of hoe moet ik dat visualiseren waar je mee begint voor me zien?

[18:43] Glenn:

Het is op elk moment van de dag. Douche, lopen, trein, whatever ofzo, zegmaar. Dus, het is bijna een soort van ja, wanneer krijg je inspiratie? Ja, dus in alle facetten van het leven. Op elk random moment. En ik denk dat een basishouding, de basishouding, zegmaar heel erg belangrijk is dat je ontvankelijk bent. Dus dat je het niet probeert af te dwingen, maar dat je jezelf liefdevol bevraagd weet je wel? Zo van, hey, gewoon, wat zou echt te gek zijn? Wat, hoe… Wat heb ik nog nooit gedaan? Zegmaar. Is dat mogelijk? En als dat niet mogelijk is, wat zou een vorm zijn waarin dat wel kan? Weet je wel? Dus gewoon echt als een kind in de speeltuin, in een speelzandbak gewoon zo gaan dromen. En daar begint het. En dan heb je mensen om je heen die je wel zeggen van: aahh, dit wordt een beetje duur, of… [Iedereen lacht] Dit wordt hem niet. Of, “heyyy gek, te gek” wat als we dit of dat of dat doen, weet je wel? Dus dat vind ik het leuke.

[19:55] Melanie Esther:

Nice.

[19:56] Vincent:

Hou je die… gedachtes bij die je dan hebt. Heb je een notitieboekje, of ontwikkeld het zich echt in je hoofd? En uiteindelijk als het moment komt waarop er beslissingen worden genomen dan is het er?

[20:07] Glenn:

Ja, het is… Je neemt het op. Men hele voice memo’s zit vol met ideetjes en… Maar, ik ga juist in gesprek met mensen uit mijn band ook, en men crew zegmaar, weet je wel? Van, hey: wat zien jullie? Ik ben gewoon benieuwd. Kijk, uiteindelijk komt het – moet het vanuit mij komen, of in ieder geval voor de richting, maar ik vind het zo fijn om te weten van hey, we doen dit met elkaar, dus welke ideeën liggen er? Weet je wel? Omdat we, ja, letterlijk: we doen het met elkaar. Dus, juist in gesprekken komen dingen, blijven dingen hangen, en dan neem je dat weer mee. En dan ga je daar weer verder op nadenken of neem je het mee weer in je volgende gesprekken ook.

[20:57] Melanie Esther:

Ja, mooi.

[20:58] Glenn:

En wat ik wel doe, is… Ik vind het, ja het kan niet altijd… Ik vind het belangrijk om in de zaal zelf te gaan. Dus voor het optreden bij de AFAS ben ik een paar dagen van tevoren al geweest weet je wel? Van, je gaat gewoon sfeer proeven. Want weet je: de zaal is ook een prop. De zaal is net zo’n levend organisme eigenlijk die van invloed is op wat je show is. Soms kom ik ergens aan en heb ik het idee voor een setlist, en dan pas ik hem vlak voor de show nog aan omdat ik gewoon voel van hey, maar wacht is effetjes, de energie is nu anders weet je wel? En dan kan je er alsnog voor kiezen om het zo te doen, maar die vrijheid die heb ik mezelf wel altijd – gun ik mezelf altijd wel. En natuurlijk, als, weet je wel, je moet dat incalculeren ook met je geluidsmensen en met je lichtmensen enzo, zegmaar. Dus het is geen egodocument. Maar ik bereid mensen wel erop voor, en mensen weten dat ook, van: ja, weet je wel? We kunnen hier en daar nog wel een – switchen qua keuzes ofzo. En dat verlang ik dan ook wel, dat die flexibiliteit er is. Want er is niets zo dodend voor mij, als iets doen wat je hebt bedacht, maar eigenlijk totaal niet meer zo voelt. Vooral niet op het podium. Dat, nee, dat werkt voor mij niet. Nee.

[22:27] Melanie Esther:

En is dat echt een “op de dag” slash “rond het moment” keuze, gevoel wat je dan hebt? Inderdaad waar die vrijheid dan terugkomt waardoor je die keuze nog kan maken? Want je bent natuurlijk, zoals je zei, best wel lang bezig met een show. Maar dan, je houdt ruimte vrij voor dat gevoel waardoor verandering nog kan zijn?

[22:45] Glenn:

Ja, zeker. En als je weet – kijk, als de hele set geprogrammeerd is zegmaar, dan zoek je de vrijheid – kijk, creativiteit is ook oplossingsgericht zijn, zegmaar, weet je wel? Dus stel, alles zit vast, dan – zelfs in de tijd dat ik zonder band optrad, gewoon met DJ, en ik voelde: hey, hier is iets anders nodig dan alleen maar beats pompen, ja, dan deed ik een spoken word tussendoor. Of whatever, weet je wel? Dus je zoekt altijd naar datgene, en als frontman of als frontvrouw, voel je dat het allerbeste aan, zegmaar, wat daarin nodig is.

[23:29] Vincent:

Als jij zo’n lege zaal binnenloopt, waar let je dan op?

[23:33] Glenn:

Hoogte van het podium. Afstand tussen het podium en daar waar de mensen staan, de vibe, waar is het? Hoe voelt de zaal aan? Dat combineer je met tijdstip: wanneer speel ik? Dus, heeft het zin om met een ballad te openen in een – in een popzaal kan dat echt heel erg mooi zijn weet je wel? Want het geluid blijft binnen vier muren. Maar op een festival, ja, dan vervliegt het, weet je wel? Dus dan kies je eerder ervoor om met wat meer energie te beginnen. Dus ja. Het tijdstip is ook een hele belangrijke. En ook, ik vind het fijn om alvast de mensen te ontmoeten die daar werken ook. Want die zijn net zo belangrijk op de dag zelf als, ja, die zijn ook een levend organisme, weet je wel? Dat is ook een belangrijke factor.

[24:39] Vincent:

Wanneer ben je daarmee begonnen? Met die mensen – met dit zo van tevoren die zalen gaan checken? Hoe is dat gekomen dat je dat ging doen?

[24:47] Glenn:

Ja, deels controle [lacht] Maar ook gewoon, kijk, ik heb dit altijd heel serieus genomen. Dit is voor mij, weet je wel, dit is voor mij geen grap. Door de juiste omstandigheden, datgene wat je – je hebt controle over je acties, maar niet over het resultaat van je acties. Dus datgene wat jij kunt doen om de juiste omstandigheden te creëren, dat moét je ook doen. Weet je wel? I’m a professional. Weet je wel? Van, mensen kopen een kaartje voor je – mensen kopen een kaartje voor me om hun vrijdagavond of zaterdagavond mee te beleven. Misschien hebben ze twee maanden daarvoor gespaard. Weet ik veel? Dus ik wil… ja, ik neem dit serieus weet je wel?

En het kan niet altijd daar, om dingen van tevoren te checken, maar ja, ik vind wel dat dat mijn verantwoordelijkheid is. Mensen leggen iets bij mij neer en ik, ja, ik wil ook gewoon een – het is ook een dienstverlening eigenlijk. Ik wil gewoon goede service leveren.

[25:53] Vincent:

Hoe loopt het daarna verder? Hoe gaat dat proces van die show in elkaar zetten die er dan is, die paar dagen voordat de show echt is?

[26:01] Glenn:

Hoe gaat dat proces, nou, mijn bandleider nu, Mano Yeah, die heeft daar een hele grote rol ook in. Want, ja, een soort van – rondom die dagen gebeurt er zoveel gewoon, dat het fijn is dat je taken kan onderverdelen. Weet je wel? Je kan niet op alle plekken tegelijkertijd zijn en daarom is het heel fijn om een bandleider te hebben. Om ervoor te zorgen dat je management er is. Je tourmanager. Nou ja, een Mel die social media on point heeft, weet je wel?

Van, dat iedereen gewoon – iedereen gewoon weet wat hij of zij moet doen, zodat ik – zodat er zo min mogelijk gevraagd aan mij hoeft te worden, zodat ik me kan opladen om, ja, gewoon mij te kunnen zijn. En uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste. Dat iedereen zijn of haar verantwoordelijkheid neemt, zodat ik gewoon fully kan focussen op er staan, en dan een soort van de band voor te gaan en het publiek daarin mee te nemen, en de best time of our life, op dat moment te kunnen geven. Dat is dan mijn taak. Dus goede mensen om je heen hebben is echt gigantisch belangrijk.

[27:12] Vincent:

Over jouw team, jouw mensen gesproken: hij is veel meer dan dat, maar O-Dog, jouw broer.

[27:20] Glenn:

[Lacht] Ik wist het.

[27:22] Vincent:

Heeft een hele bijzondere, bijzondere rol in jouw show. Ook een rol die er niet heel vaak is bij andere artiesten.

(Voice over)

Een van de dingen die Typhoon’s show uniek maakt in Nederland is de aanwezigheid van Earl de Randamie, bekend onder de naam O-Dog. Hij vervult de rol van back-up MC tijdens de shows. Die rol komt uit de hip-hop. Een MC fungeert als de host, die de artiest aankondigt en het publiek ophypet gedurende de avond. Daarnaast staat O-Dog ook bekend om de inspirerende en gepassioneerde speeches die hij soms geeft tijdens shows.

[27:59] Vincent:

Hoe is dat gekomen en hoe zou je die rol omschrijven?

[28:04] Glenn:

Nou ja, hij is men broer, men middelste broer. Dus op een gegeven moment traden we met zijn vieren op. Hij was ook back up MC van Kevin van Blaxtar. Op een gegeven moment was Sharon men back up MC, kwam Earl erbij, O-Dog erbij. En op een gegeven moment ben ik met een liveband gegaan. Is Sharon gestopt, is management gaan doen en toen is Earl vaste back-up geworden. Maar hij is veel meer dan dat. Hij is een entertainer, hij is het cement vaak ook, dus juist, hij is een beschermer, weet je wel? Hij zorgt er gewoon voor dat ik gewoon men ding kan doen en ik kan stralen. Dus hij is echt ondersteuning gewoon. Echt, ja dat… Heel subtiel ook achter de schermen weet je wel?  Heel opmerkend, ook van, en voelend, in wat er nodig is. Een aanjager ook. En ja, dat is… Een tijd terug zei Pete Philly me van, ja, weet je wel? “Ik hoef nooit te zeggen hoe dope ik ben omdat ik iemand naast me heb die dat kan doen [Iedereen lacht]

[29:16] Melanie Esther:

Ook handig.

[29:17] Glenn:

Dus ik kan met mijn gemberthee opkomen en gewoon een soort van, van “yo” weet je wel? “Dank jullie wel dat jullie hier zijn.” En ik heb iemand naast mij, “geef het op voor Typhoon!!!” Dat hoef ik allemaal niet te doen en dat is ook wel lekker weet je wel? Ja, ja.

[29:34] Vincent:

Maar dat is wel… Ik vind dat wel… de aandacht waardig zegmaar. Omdat, de meeste acts hebben niet iemand die ze aankondigt. Het licht gaat gewoon uit, en dan komt er iets. En jij hebt echt… Hij loopt echt eerst op als een soort Eric Corton op Pinkpop, weet je wel? Die mensen warm maakt, en dan pas, en dan pas kom jij.

[29:56] Glenn:

Nou ja, weet je, kijk, nog meer dan entertainers zijn we verhalenvertellers. En zoals een Don King ervoor zorgt dat een Muhammad Ali versus George Foreman proper aangekondigd worden in de ring, je zorgt voor een premise. De de inleiding voor de – de intro voor de intro. Dus de anticipatie is daar al zegmaar, weet je wel? Je zet al wat hekwerken uit zegmaar, zodat mensen kader hebben, weet je wel? Dus het is enorm van belang of O-Dog zegmaar “mensen laat je horen voor Typhoon en de Titanen wooohhh”, of “Dames en heren, … vanaf hier: Typhoon”.

En dat is zo’n verschil qua intentie. Waardoor, nou ja, bij de AFAS was de bedoeling dat we wat lager in energie begonnen, zegmaar, weet je wel? Ja, dan moet je niet daar gaan zitten. Dus het is zó belangrijk. En dat zijn van die – ah man, dat zijn van die details waardoor iets van een goed gerecht naar culinair gaat. Zegmaar, dat is het verschil tussen being a musician en being an artist. Weet je wel? Daar zit: welk verhaal wil je vertellen? Dat is een stuk branding ook, weet je wel? Van: hoe wil je – dat is weten, wat ik al zeg, van niet weten hoe mensen aankomen, maar je weet wel hoe mensen weg gaan lopen. Ja, en dat is zo leuk om daarmee te spelen en O-Dog is daar ook echt een meester in gewoon.

[31:35] Melanie Esther:

Maar dat is inderdaad ook, nu je het zegt, want bijvoorbeeld in 2020 met de Ziggo Dome show van Larger Than Live, toen inderdaad begon O-Dog in de zaal, in het publiek volgens mij ergens bij de stoelen, en bij de AFAS-show was die er helemaal niet aan het begin. Dus inderdaad, daar zit natuurlijk al keuze van inderdaad, waar zet je zo’n kracht in? En hoe – ja, wat voor kracht wil je die kracht dan weer geven?

[31:57] Glenn:

Ja, precies. Ja, ja, ja, ja.

[32:00] Melanie Esther:

En op wat voor momenten, als je bijvoorbeeld dus die show in november hebt, wanneer denk je na over dit soort details? Zijn dat dingen die je echt al aan het begin ontdekt of ja, hoe… Kun je een beetje vertellen over dat proces van A – of eigenlijk van Z naar A, hoe je het dus eigenlijk bekijkt, dat je begint bij het eind. Hoe moeten mensen weggaan en hoe ga je daarvoor zorgen?

[32:21] Glenn:

Ja, dat… dat begint al een jaar van tevoren weet je? Dat ik aan het brainstormen was met Mano, maar ook dan een Sjoerd, men geluidsman zegmaar, die heeft ook allerlei ideeën. Weet je wel? Het gaat gewoon rond ofzo. Weet je wel? En dat vind ik zo mooi. Dus ja, het begint al ver daarvoor, maar pas misschien een – pas bij de soundcheck, als we er echt zijn op de dag zelf, iets van: hey, volgens mij moet die aankondiging toch op deze manier. Of, oh, volgens mij moet ik toch hier staan, weet je wel? Dus je bent tot op het laatste moment eigenlijk bezig met finetunen eigenlijk.

En ja, dat is, kijk, er zijn – ah man, dat – ik realiseer me ook dat dat ook heel erg persoonlijk is he? Zo van, ik vergeet nooit dat we op Vrienden van de Amstel een mesh up met Rowwen Hèze hadden. En ik dacht altijd dat de manier waarop ik werkte met mijn band, dat dat heel normaal was. Maar, bij Rowwen Hèze spelen ze echt al twintig jaar, maar echt gewoon de dingen precies zo. Weet je wel? Iedereen weet waar ze aan toe zijn en ik had echt kortsluiting gewoon. Van: he?? Oh, dat kan dus ook.

Omdat dat stukje jazz eigenlijk, is voor mij enorm belangrijk. Dat komt voort uit de hiphop weet je wel? Dus zelfs al spelen we dezelfde set, is het nooit dezelfde set. Weet je wel? De nummers zijn nooit hetzelfde gewoon. Ja, en daarop verzamel je ook de mensen die daar net zoveel enthousiasme – die net zo hun enthousiasme eruit halen om elke keer op het scherpst van de snede gewoon te staan en ja, daar creëer je… En ik geloof ook dat je als publiek dat – en dat is net zo, ik bedoel, dat wat werkt voor Rowwen Hèze bijvoorbeeld, dat werkt voor hun heel erg. Maar ik geloof ook dat het Typhoon publiek ook ja, dat stukje, die spanning die ze voelen, je voelt dat er ter plekke wordt gecreëerd eigenlijk.

[34:25] Melanie Esther:

Gemaakt.

[34:26] Glenn:

Ja, precies. En je mag daar onderdeel van uitmaken. En dat komt echt wel voort uit de, ja, uit een hele lange traditie van ook zwarte muziek, jazz music, weet je wel? Waar de Bebop, waarvan werd gezegd van, het publiek mag erbij zijn, maar wij doen wat we doen ofzo. Weet je wel?

[34:43] Vincent:

Ja. Ik heb hier een quote ook voor mij staan van jou uit een radio-interview in 2015. “De verhalen komen echt uit mij en door mijn reizen en ervaringen. Dat is ook het allerbelangrijkste, het moet altijd oprecht en eerlijk zijn, en dat komt over denk ik. Energie liegt niet.” Is dit jouw manier om dat…

[35:02] Glenn:

Ja. Mooie quote. [Iedereen lacht]         

[35:04] Melanie Esther:

I knew it.

[35:08] Vincent:

Maar, is dit jouw ma… Is dat moeilijk? Om altijd oprecht te zijn?

[35:16] Glenn:

Ja, ik denk niet dat ik altijd de meest oprechte versie van mezelf ben zegmaar. To be honest. Maar het is wel… het is wel hoe ik graag in het leven sta zegmaar. Weet je wel? Dat is gewoon waarop mijn hart het beste resoneert. Energie liegt niet, zegmaar. Weet je wel? Van, juist als sensitief iemand – en het is echt niet alleen voorbestemd, voorbehouden aan hele sensitieve mensen. Ik bedoel, je komt de kamer binnen en als daar twee minuten daarvoor ruzie is geweest weet je echt wel dat daar iets gaande was, weet je wel? Dus ik denk dat dat voor een heleboel mensen geldt.

En ja, I just love harmony, weet je wel? Van, ik wil gewoon dat “we” goed zijn met elkaar. En ja, daarin probeer ik zo liefdevol mogelijk te staan en soms is liefdevol erin staan ook eerlijk zijn, zegmaar. Nou ja, waarin ik misschien soms wat minder de meest oprechte versie van mezelf ben is omdat ik ook een ‘people pleaser’ kan zijn, zegmaar, weet je wel? Soms. Juist vanuit, oh, laat alles maar goed zijn, maar ja, hoe eerlijk is dat daadwerkelijk? Weet je wel?

Maar, op het podium ben ik een uitvergroting van mezelf, dus daar, ja daar is dat oprechte nóg, nóg belangrijker voor mij. Dus ik kan op het podium staan en echt gewoon midden in een song zeggen van: luister gasten, weet je wel? We gaan dit opnieuw spelen, want we hebben niet de energie waarvan ik denk dat het publiek het verdiend zegmaar. Dus je maakt er wel wat van en ik zal mijn band bijvoorbeeld nooit afbranden ofzo, óf mezelf nooit afbranden, want, weet je? Ik maak ook fouten. Maar wel een soort van: niet doorgaan omdat we dat hebben afgesproken. En dat is voor mij echt een stuk oprechtheid waarvan ik denk, maar ja, that’s “being real”. Het hoeft niet perfect te zijn maar, it’s “real” zegmaar. En ook: trust the process, dus niet elke show is hetzelfde.

En soms is een show waarin jij denkt van: ahhh, dit was echt niet onze beste show, maar iemand heeft precies dié energie die die show had nodig gehad. Of juist in een nummer, in een intro, weet je wel? Vaak begin ik te praten en weet ik eigenlijk niet eens wat ik precies wil zeggen, weet je wel? Soms ook gewoon “clumsy as fuck”. Maar soms is datgene juist wat er nodig is. Of je denkt van: nahh, volgende keer zeg ik dat toch effe anders. En dan is dat ook goed ofzo, weet je wel? Dat is gewoon, oprecht zijn is voor mij “being real” en niet perfect.

[38:03] Melanie Esther:

Over die praatjes waar je net dan zelf over begint. Ja, ons viel natuurlijk heel erg op dat jij een van de artiesten in Nederland bent die inderdaad echt die boodschap ook overdraagt, ja, wil dragen… Of een boodschap heeft die die wil overdragen in de show. Waar dat misschien bij een andere artiest, hoe je het eigenlijk net zelf ook zei, misschien meer entertainment is, zit er bij jou echt die boodschap wat je wil meedragen. Onder andere door muziek, maar natuurlijk veel met letterlijk: wat je tegen mensen zegt op het podium, draagt daaraan bij. En… Maar je zei net van: bereid je die praatjes dan voor? Of doe je dat juist niet? Of heb je een idee van wat je wil zeggen? En is het een gevoel wat je op dat moment hebt? Hoe… ja, hoe kijk je aan tegen die praatjes?

[38:44] Glenn:

Weet je, als we de set voorbereiden heb ik wel het idee van: oh ja, dit is een moment om aan te kondigen of voor het eerst mensen gedag te zeggen. Voor “Hemel Valt” is het een moment om dit te doen. Maar, weet je wel, van: dat is niet altijd hetzelfde. De set is niet altijd hetzelfde. En soms op een moment, zelfs als ik bedacht heb van: oh ja, hier doe ik een praatje en ik heb gewoon geen zin in praten, ja, dan doe ik het niet ofzo. Weet je wel? Dus het verschilt ook heel erg. En ik denk ook van: soms heb je zo erg in je hoofd… Kijk, wat ik belangrijk vind is, soms heeft een nummer totaal geen context nodig.

Maar soms is het juist mooi zodat je een bedje spreidt om het nummer nóg dieper in te laten komen. Op het moment dat, en dat vond ik echt mooi bij de clubtour met de oude Titanenband, om het effe zo te zeggen, dat we héél bewust niet afsloten met ‘Zandloper’. Want dan blijf je in een high. Ja, als je dan van een ‘Bumaye’ naar een ‘Zandloper’, climax, nóg een climax, feest, bam! En dan ga je terug naar ‘Liefste’, en dan ga je weer terug en zeg je, van, ja, weet je wel? Van, het leven gaat niet altijd over rozen, weet je wel? Van, en misschien is op dit moment wel… ben je hier wel, maar voel je je eigenlijk helemaal niet “op en top”, maar, weet je wel? Maar, ga je schuil achter je glimlach omdat je denkt dat dat is wat men van je verwacht ofzo. Weet je wel? Drop dat ook op dit moment.

En je weet dan, terwijl die akkoorden dus daar inkomen en je praat direct met iemand, dat je weet van: hey, maar wacht eens effe, juist door zó’n harde, hárde cut te maken en effe mensen persoonlijk te adresseren, ja, komt het op een impact dat je denkt van: wauw. Weet je wel? En dan weet je ook van: ja, dit komt binnen. En je ziet mensen met betraande ogen zegmaar, de stoerste mannen die echt teary eyes hebben. En het gaat niet over dat effect, maar wel iets wat ik ons allemaal gun ofzo. Zegmaar, weet je wel? En wij hebben het al doorleefd binnen de muziek en de muziek die we hebben gemaakt, dus dat wil ik zo graag ook over – dat wil ik graag delen zegmaar. Weet je wel? Dus, dus… En die praatjes kunnen daarbij helpen. En soms is het ook gewoon heerlijk om gewoon ja, ook in je clumsiness, weet je wel? En dan maak ik daar ook weer een grap over van ja, ik dacht dat ik een bruggetje had, maar die heb ik niet. Kom jongens, volgende nummer. Weet je wel?

[41:20] Melanie Esther:

Ik moet ook denken aan dat bij in de AFAS had jij het over Surfen en iedereen had al door dat het ‘Surfen’ was. Die vond ik ook wel mooi. Maar dat zegt ook iets over je publiek en dat ze zo erg begrijpen waar je het over hebt. Ja.

[41:33] Glenn:

Precies. En daar kan je ook… weet je? Je kan daar ook mee spelen ofzo. Weet je wel? Van, nou, weet je wel? Laten we maar beginnen met ‘Zandloper’, dan hebben we die ook gehad, weet je wel? En altijd op een manier waarop… Weet je? Ik heb weleens gehoord van, ah ik praat met mijn publiek alsof, alsof het een “single friend” is ofzo. En ik vind dat, ik vind dat belangrijk, weet je wel? Van, mijn publiek heeft me zoveel ook gegeven zegmaar. En het is een wisselwerking. En ik ben, nou ja, bijna twintig jaar dus in het vak, en ik ben meer en meer mezelf geworden. En ik denk dat dat het grootste cadeau is gewoon, en de grootste blessing. Want ik heb dit talent gekregen om door mezelf te zijn andere mensen ook zichzelf te – in ieder geval te inspireren om zichzelf te zijn.

[42:26] Vincent:

Om even de andere kant te pakken, als we het over praatjes hebben. Ik was veel live dingen van jou aan het kijken als voorbereiding hierop. Om jou beter te gaan snappen. Of in ieder geval om een beter beeld te vormen van wat die energie is waar we het over hebben. De “Lobi”, zoals jullie dat noemen. En jij deed een Gouden Kampvuursessie, zoiets, bij 3fm afgelopen zomer, en jij zei daar dit, en het viel me op. Omdat ik weet dat jij verhalen vertelt, in woorden ook echt. Jij zei, “Er was een droom en die droom die leek altijd een beetje te groot voor mij. Ik dacht: ooit, als ik op een groot festival ga staan, dan wil ik niet praten maar gewoon spelen. Gewoon muziek maken. Dus vandaag zet ik een klein stapje verder in mijn droom. Door gewoon met deze geweldige mensen muziek te maken. Niet in spraak, niet in rap, maar gewoon klanken.” En voor iemand die al heel zijn leven woorden gebruikt, waar heb je het daar over?

[43:31] Glenn:

Ja, dat is, dat is, één: een inleiding om mee trompet te gaan spelen. Zo van, maar het is ook, op dat moment zeg ik het en dan voel ik het ook zo, weet je wel? En niet als indekking, want ik ben geen professionele trompettist, maar ik vind het zo mooi, net als een Erik Scherder op zijn zeventigste nog viool is gaan spelen weet je wel? Dan denk ik van: weet je wel? Ik mag wel zeggen dat ik “master” ben op mijn vlak zegmaar. Ik ben koning op mijn vlak. Maar hoe mooi is het om: ik ben niet uitgeleerd en de muziek eindigt nooit. En doordat ik trompet ben gaan spelen, of ben gaan oefenen, ben ik muziek beter gaan snappen en ben ik mezelf ook beter gaan snappen.

En kijk, mijn, min, en iedereen heeft zen eigen bestemming, maar de bestemming die ik voor mij voel is complete innerlijke vrede zegmaar. En ik heb dat, en dat is in stilte. Dus, de grote contradictie is dat mijn bestemming zit hem niet in de woorden of klanken, het zit hem juist in geen woorden en laat de muziek maar zen werk doen. En als ik daarin kan ondersteunen dan, ja, dat is gewoon een droom van mij man. Ik… De taalkunstenaar die geen woorden meer nodig heeft, dat, die droom die zie ik voor me.

[44:54] Melanie Esther:

Nice.

[44:57] Glenn:

En ik weet ook dat dat gaat gebeuren. Op een gegeven moment zijn alle woorden gezegd voor mij. En dan is het ook goed.

[45:04] Vincent:

Ik moet ook denken aan een quote, ik weet niet meer van wie die was, maar, iemand zei, “als ik meer tijd had gehad, had ik dit korter geschreven”.

[45:14] Glenn:

Nice, ja. Mooi. Wauw.

[45:20] Vincent:

Ik ga even door naar eigenlijk, iets waar we nog af en toe even langs zijn gekomen. Maar: styling. En dan wil ik om te beginnen vragen – we hadden het net over oprechtheid. Zijn… is op blote voeten optreden, is een soort ding wat bij jou hoort.

[45:38] Melanie Esther:

Een heel groot ding.

[45:40] Vincent:

Is dat een onderdeel van die oprechtheid? Hoe is dat gekomen? Waarom doe je dat? Waar komt dat vandaan, die keuze?

[45:50] Glenn:

Ik vind het zo grappig dat Marie, nu mijn vrouw, die… onze eerste date was dat we samen naar een kerk gingen en het eerste wat zij deed in die kerk was haar schoenen uitdoen en op blote voeten daar staan. [Lacht] En er gaat zo’n gedachte altijd van: kan ik dit? Maar, weet je wel? Zij is zo zichzelf en daarin hebben we elkaar ook gevonden. Want dat is voor mij net zo. Ik aard gewoon beter als ik gewoon zo min mogelijk ‘aan me heb’ weet je wel? Daarom ook een korte broek. Daarom – Daarom op blote voeten. Omdat ik gewoon contact kan – beter contact kan maken. En de grap is ook dat: het valt mensen op als ik wel schoenen aanheb, maar dan is dat hoe ik het voel, ofzo. Weet je wel? Dus het is geen – ’t is niet om het doen ofzo, het is gewoon van: als ik in mijn eigen zoom ben om het even zo te zeggen, ja, dan doe ik, dan doe ik, dan het liefst gewoon op blote voeten. En ja, dat werkt voor mij het allerbeste.

[46:52] Vincent:

Relateer je die keuze ook aan het vertellen van je verhaal? Of is dat eigenlijk gewoon iets afzonderlijks?

[46:57] Glenn:

Nou ja, als, “wees jezelf” onderdeel is van mijn verhaal dan is dit een onderdeel daarvan, maar het is niet alsof ik het erom doe ofzo. Ik weet ook nog, de eerste keer dat ik voor het koningshuis moest optreden dat… Weet je wel? Ja, ze vragen mij. Weet je wel? Je gaat door allerlei zo van… ja, pak aan, en zo voorts. Ja maar, ik treed op op blote voeten, dat vind ik het fijnst. Dus ze willen Typhoon, dus het koningshuis gaat, de koning en koningin gaan Typhoon met blote voeten zien. Weet je wel? Dan moet je iemand anders boeken. Maar dat is wel dus – nu heb ik daar nul problemen meer mee, maar natuurlijk weet je ook wel dat dat best wel raar over kan komen. Ja.

[47:40] Vincent:

Maar dit is denk ik wel – kijk, jij bent nu natuurlijk een gevestigde artiest en dan klinkt dat logisch, maar ik denk wel, als beginnende artiest, dit zijn best dingen waar je over kunt twijfelen of over kunt inzitten van: wat moet ik hier nu mee doen?

[47:56] Glenn:

Ja, ja. Ja, weet je, ik heb echt zoiets van: gewoon wees jezelf, want iemand anders zijn kost gewoon heel veel energie and it’s a waste of energy, maar het is ook zo van, weet je? Je bent zo bezig vaak met: hoe komt het over? Maar mensen kunnen misschien niet op het moment zelf het begrijpen, omdat ze door hun eigen referentiekaders heen moeten gaan, maar er zal een moment zijn dat ze het begrijpen, of niet. Maar als je voortdurend, en, weet je wel? Als je publiek bestaat uit vijf mensen dan is het nog je manager. Bestaat je publiek uit vijftienduizend mensen, van, ja: hoe ga je rekening houden met alle percepties over jou. Weet je wel?

Dus daarom van: doe gewoon wat jij voelt dat je wil doen en als dat oprecht is, weet je wel? En ja, ik toets het eraan van: als je echt je best doet om het niet te doen maar dat je echt zo zegt van, ja maar het kan gewoon niet anders. Ja, dan is dat wie jij bent weet je wel? En, ja, ook niet te bang ervoor zijn. En natuurlijk van, we zijn mensen dus onzekerheid is ook part of the process en in je creatieve proces is onzekerheid ook onderdeel van je proces, maar weet je: laat het gewoon zijn. En doe gewoon datgene wat jij voelt. Want authenticiteit is een van de biggest virtues gewoon die we hebben vind ik.

[49:30] Vincent:

Mooi ja. We hebben het al heel even gehad over licht en donker. Hoe concreet is jouw visie op hoe je het licht wil in jouw shows? En welke rol speelt dat licht voor jou?

[49:43] Glenn:

Nou ja, ik, van jongs af aan was ik al bezig, zo van, ik vertelde van het weekend, zo van, in het AD, zo van, dat ik al vroeg best wel ambitieus was en dat ik aankwam met een lichtidee, weet je wel? Wat dan een lichtplan – in ieder geval een aanzet voor – want, weet je wel? Ik had geen betaalde, weet je wel? Voor Martijn waren het gewoon mensen die de popzaal betaalde. Ja, dus het, je… Je moet dan maar afgaan op hoeveel zin ze erin hebben. En ik merkte gewoon – door alvast een idee te geven, want ze kennen men nummers niet, ze weten niet wie ik ben, dus ja, laat me alvast een aanzetje geven en juist door te overleggen erken je ook van: hey, ik zie jou. Ik zie: je werk is belangrijk en daardoor krijg je juist vaak ook net effe wat extra – net effe extra strobotje ofzo – weet je? Dan bewegen ze ook gewoon mee weet je wel? En dat vind ik heel erg mooi.

Tijdens masterclasses zeg ik ook van, iedereen, van de toiletmaneer tot de directrice, iedereen is belangrijk zegmaar daar. Want die bepalen gewoon – die zijn onderdeel van de ervaring op het moment dat het publiek binnenkomt. Weet je wel? Het geeft een energie af. En die energie is belangrijk voor, ja, jouw publiek.

Dus, licht, om terug te komen op het licht, ja, ik vind het heel erg belangrijk, weet je wel? Ik schrijf dingen op als, nou ja, heel snel realiseerde ik me, of kwam ik erachter dat groen licht op iemand met een donkere huid gewoon funest is. Dan zie je eruit als een spook. Okee: geen groen meer. En ik ben ook leergierig ofzo, weet je wel? Dus ik heb ook zoiets van: hey, wat kunnen we doen? Weet je? Stel open vragen. En dan van, oh ja, dat witte en blauwe, zegmaar, oh ja, dat maakt het ‘Disney’, weet je wel? Dus ik schrijf ook op zo van, weet je wel? “Maak het Disney” of ik zet dan daarachter, “lichtspektakel, veel licht” of, weet je wel? “Eén spot bij ‘Zo Niet Mij’”. Dus ja, ik was daar vroeger al – vroeg best wel veel mee bezig eigenlijk. Omdat ik weet van: ja, het is onderdeel van de ervaring en ik wilde gewoon dat mensen een unieke Typhoon-ervaring kregen.

[51:59] Melanie Esther:

Veel leren ook dus?

[52:00] Glenn:

Ja, ja, en veel vragen stellen. Weet je wel? Dat is – dat is echt gewoon van, weet je? Ik heb – basically heb ik alleen mijn middelbareschooldiploma, maar ik ben gewoon student van het leven gewoon. Dus ik wil alles leren. Een soort van, “okee, hoe werkt dit dan?” “Oh, hoe werkt dat dan?” Of van, ja, weet je wel? Wees die nerd gewoon. Want door te vragen worden andere mensen ook enthousiast door jou te onderwijzen zegmaar. Of het je te laten zien. En al die dingen neem je mee en bouwt jouw ervaring op. En na een x aantal jaar zie je gewoon wat je groei daarin is geweest, en ja, weet je ook op het moment dat je wel een eigen lichtman hebt of een geluidsman hebt, weet je ook wat je wil, weet je wel? Want ja, dat is enorm belangrijk. Voor mij geweest. En nog steeds.

[52:57] Melanie Esther:

En wat ik ook wel interessant vond, op het moment zelf in de AFAS, tijdens de soundcheck en de doorloop toen ging jij ook echt even bij de Front Of House staan puur om te kijken van, hey, hoe ziet het… En je vroeg mij om een stuk te filmen van, weet je wel? Om het ook echt tot je te nemen alsof je publiek bent. Dat vond ik ook wel heel – jij liep echt zo, ik zag je echt zo kijken – toen dacht ik: oh dit is echt… ja, maar dat is ook het – ja, het letterlijk vanaf het publiek bekijken hoe iets voelt.

[53:22] Glenn:

Ja, ja. Ja, het is gewoon het plaatje. Kijk, voor mij is alles visueel, dus, N.E.R.D. had die plaat ‘Seeing Sounds’, en dat is voor mij ook zo. Gewoon het plaatje. Het hele plaatje is daar zegmaar. Hoe staat men band op het podium? Wat zie ik? Wat voel ik? Soundwise zegmaar, nog even checken van: hey, hoe komt het binnen? Nog een laatste check met gewoon men crew ook doen. Ja, voor mij is het, weet je wel? Voor de een is het way too much en voor mij is het belangrijk. Want wat ik ben gaan realiseren is: de Typhoon-ervaring is een – echt, ja, echt een unieke ervaring.

Ik zou zelf, dat klinkt misschien gek, maar ik zou zelf in men publiek willen staan. Omdat ik zo erg geloof in wat we aan het doen zijn zegmaar. En wat we meegeven ook. En, weet je wel? Het is ook de intentie. Toen men kaarten nog tien euro kostte, speelden we ook twee en een half uur. En nu ze, ja, duurder zijn, zegmaar, maar mensen weten wat onze intentie is en wat mijn intentie is. En ik denk dat dat enorm belangrijk is. Het is altijd over de music gegaan het is altijd over ons als mensen gegaan. Het leven gewoon vieren, weet je wel? Dat is, ja, dat is, voor mij zijn ál die dingen zijn details, maar het is zo belangrijk gewoon.

[54:50] Melanie Esther:

Iets wat ik wel heel erg interessant vind, ook aan jou en jouw shows, is dat je het op heel veel verschillende locaties doet. Je brengt je verhaal, een verschillend verhaal, een verhaal wat op die actualiteit ook past op dat moment, maar je brengt het – je kunt het op heel veel verschillende locaties brengen. Dus, nou ja, in mijn carrière met jou heb ik je op zo veel plekken al gezien. In de Dominicanenkerk in Zwolle, in ‘De Tuin Van’ in Brielle, in de ‘Veranda sessies’, je tour in de tuinen van popzalen, in de Ziggo, in de AFAS, en ik ben heel benieuwd hoe – hoe denk jij dat dat kan? Op zoveel plekken. Hoe maak je zo’n plek altijd eigen? Ondanks dat het zo anders is. En ís het anders voor jou?

[55:35] Glenn:

Ja, dat is een mooie vraag. Ik ga echt uit van het principe: vrijheid in de beperking in plaats van beperking in de vrijheid. Dus niet de omstandigheden dicteren hoe ik of we op het podium staan. Altijd is het de liefde voor de muziek en de music staat bovenaan, zegmaar. Geen ego’s weet je wel? Dus altijd terug naar het hart. En als bij elk optreden de muziek bovenaan staat en het plezier erin, daarom zo van tevoren: guys, weet je wel? Laten we eerst zelf lekker muziek maken en daarna richten we ons wel tot het publiek. Als je zelf die voorwaarden stelt, dan kan dat op elke plek. Want die intentie is elke keer weer: music. Liefde. En ik denk dat daarom we op zoveel verschillende plekken kunnen staan. De plek maakt eigenlijk niet uit.

[56:29] Vincent:

Voordat ik naar mijn laatste vraag ga, heb jij zelf iets wat je denkt dat heel belangrijk is voor de rest van de artiesten in Nederland, als ze hun shows gaan maken, om in gedachten te houden?

[56:47] Glenn:

Klein bruggetje. Ik zit weer in de studio, nieuwe muziek, heel veel nieuwe muziek. Niet pas weer na zes jaar, maar gewoon bam. Dus ik voel me ook ergens een soort van, ik voel me ja, ik sta gewoon op een punt in men leven dat ik me heel vrij voel. En ik werk met drie termen, die neem ik mee op een A4’tje. Dat is: ‘spirit’, ‘joy’, en ‘durf’. Hussel die per optreden, weet je wel? Zie het als een proces in plaats van dat deze ene show het summum is en… Natuurlijk, weet je wel? Doe dat. Maar focus per show op één van die drie elementen. Nu gaan we echt focussen op die joy zegmaar. Hoe kunnen we die joy vergroten? En bij een optreden is: hoe kunnen we de durf vergroten? En dan heb je drie optredens gehad en dan hussel je het weer, weet je wel? En zo bouw je gewoon.

Ik denk dat dat – en weet je wel? Bedenk voor jezelf welke drie pilaren voor jou belangrijk zijn. Op dit moment is het ‘spirit’, ‘joy’, en ‘durf’, ja, en daarmee, ja ik word daar zelf zo blij van. En doordat je jezelf dat geeft, straal je dat ook uit op de mensen. Want de music gaat dat dragen zegmaar, weet je wel? De muziek is een ‘intentiedrager’ eigenlijk.

[58:17] Melanie Esther:

Mooi.

[58:18] Vincent:

Mooi, dankjewel. Ja. Okee, dan voor mijn laatste vraag. Dit is een vraag die ik dit seizoen aan elke gast heb gesteld. En die gaat eigenlijk over uitzoomen en kijken waar we het nu eigenlijk over hebben. Okee, de vraag gaat als volgt: stel je voor er land een alien op aarde van wie wij zijn, van onze cultuur, van hoe we met elkaar omgaan. En jij krijgt de kans om die alien kennis met ons te laten maken en dat doe je door die alien mee te nemen naar een concert. Hoe zou je die alien dan uitleggen wat een concert is?

[58:57] Glenn:

Ik zou die alien niets uitleggen en gewoon wijzen op men hart. En laten voelen.

[59:08] Vincent:

En als je hem zou uitleggen waarom wij naar concerten gaan, als mensen?

[59:13] Glenn:

Wederom zou ik refereren naar blijdschap en wijzen naar het hart. Ik denk dat… Weet je? Er zijn tig, tig redenen om naar een concert te gaan. Maar, weet je wel? Volg die joy. Gewoon waar we blij van worden. Nou ja, weet je wel? Joy, happiness, ik denk dat dat, dat dat gewoon universeel is. Die energie zegmaar. Dus daarin – ik vermoed dat die alien hoog sensitief ook is zegmaar, dus een kijkje in het hart zou genoeg moeten zijn om te weten waarom wij daar zo lekker op gaan.

[59:55] Vincent:

Glenn de Ranamie, Typhoon, heel erg bedankt voor al jouw tips, wijsheden, ervaringen, voor het delen, dankjewel.

[01:00:06] Glenn:

Nou ja, dankjewel Vincent, dankjewel Mel, ik vond het heel leuk om erover te praten, dus heel tof.

[01:00:09] Melanie Esther:

Heel erg bedankt.

[01:00:12] OUTRO TUNE

Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches. Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther, en in deze aflevering gingen we in gesprek met Typhoon over het verhaal.

Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer. Alle informatie over onze coachings vind je op onze website: www.thelivecoaches.nl.

Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd? Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.