[00:00] Rakesh:

In essentie moet je er vanaf het begin al over nadenken. De meeste mensen maken muziek in een veilige omgeving en gaan dan optreden, en dat is dan een relatief onveilige omgeving. Als je vanaf het begin nadenkt over wat jij leuk vindt, en wat je niet leuk vindt, aan jezelf ook vooral, dan krijg je een soort stukje zelfkennis.

Hoe eerder je daarover gaat nadenken, weet je wel, wat maakt mij bang en wat maakt me blij? Des te meer begrip je krijgt over jezelf, over je artistieke proces en over waarom mensen jou tof vinden. En die zoektocht is echt voor iedere artiest zijn eigen journey.

[00:34] TUNE

Hey!

Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.

In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We praten over alle verschillende onderdelen van live. In elke aflevering staat een ander element centraal. Van performance tot visuals en van styling tot licht, alles komt aan bod.

We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van jouw optreden een ervaring te maken!

Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen.

Ready? Let’s go!

[01:32] Vincent:

Leuk dat je luistert naar The Live Coaches. Deze aflevering gaan we het hebben over act ontwikkeling, en dat doen we met niemand minder dan artiest ontwikkelaar en creative director: Rakesh Kanhai.

Hij begon als DJ bij artiesten als Yes-R, Lange Frans & Baas B, en Gers Pardoel en richtte daarna ‘Prestige Worldwide’ op, waarmee hij artiesten onder andere helpt bij het maken van liveshows. Hij werkte al met de Opposites, Naaz, Boef, Famke Louise en nog vele anderen.

We hebben het met hem over de eerste stappen naar live. Hoe vorm je een eigen visie op liveshows? Hoe bepaal je hoe jouw live act eruit zou moeten zien? En wat is het belang van zelfkennis en reflectie in dit proces?

[02:12] Melanie Esther:

We zijn echt op een superleuke manier in contact gekomen Rakesh. Vincent en ik hadden een meeting en toen zaten we na te denken over: wie moeten we nou spreken bij de aflevering act ontwikkeling? Nou, uiteindelijk kwam Vincent op het idee om te gaan zoeken naar een artiestenontwikkelaar, een “artist developer”, en door wat te googelen heen en weer in het Nederlands, kwamen we uiteindelijk op de website van Popradar waarin Rakesh Kanhai – artiestontwikkelaar – zou spreken in een panel. En toen ik dat zag staan en zijn bio las dacht ik echt: we need this man! Dat heb ik toen ook naar Vincent geappt. Uiteindelijk in contact gekomen met elkaar. En we zijn superblij dat hij onze gast is, dus heel veel plezier met de aflevering.

[03:13] Vincent:

Rakesh Kanhai, welkom bij de live coaches.

[03:16] Rakesh:

Thank you for having me.

[03:17] Vincent:

Je bent artiest ontwikkelaar; creative director, en jij werkt onder andere met artiesten aan hun liveshows.

[03:26] Rakesh:

Ja.

[03:26] Vincent:

Dat is heel breed en ik kan me voorstellen dat veel mensen daar nog niet echt een beeld bij hebben. Kun jij een beeld schetsen van wat jij precies doet als jij met artiesten aan hun liveshows werkt?

[03:36] Rakesh:

Wat ik doe is ik ga met jou in de studio zitten, we gaan luisteren. En dan gaan we gewoon echt luisteren luisteren luisteren luisteren. Wat ik als eerste doe, maar dat is een beetje mijn weirde werkwijze, is: ik wil het kippenvel moment voelen. Van, “ah, ik zie het, ik zie de intro van je show.” Als ik het begin heb, dat duurt meestal ook het langste bij mij – als ik het begin heb, dan heb ik eigenlijk alles al.

Want dan begrijp ik het gevoel. Ik maak mezelf dan als het ware dertien jaar oud en fan van Boef, en dan denk ik: okee, wat zou Boef moeten doen? Zegmaar, wat zou hij doen waardoor ik zo ga, “what the fuck?! Hij is legend.” En dan zie ik mezelf eigenlijk als kind naar Michael Jackson kijken en dan denk ik gewoon van, dat is het gevoel en dan begrijp ik het. En dan gaan we op basis van die eerste track, gaan we dat gevoel uitbouwen en meer koppelen aan wat je misschien nog meer allemaal wilt vertellen.

Dus het is heel erg vanuit de muziek en vanuit de merkbeleving en vanuit wie de artiest is. Maar, om het nog wat praktischer te maken, want ik heel goed voorstellen dat er heel veel luisteraars zitten die denken: gap, dit betekend niks praktisch voor mij. Praktisch betekend het: ga naar de muziek luisteren, ga het deconstrueren, welke elementen wil je live laten spelen, welke elementen niet? Als je dat stukje in de studio doet en niet in de repetitie dan heb je echt al een fantastische tip.

Ga dat van tevoren doen, doe arrangeren en sounddesign en bepalen wat wat is in de studio, en ga dan in de repetitie dat toetsen. En ga dat dan vervolgens ook weer terug in de studio luisteren en kijken of het klopt wat je gedaan hebt. Wat je bedacht hebt. En dan ga je het daarna weer toetsen. En dan aan het einde doe je nog een generale repetitie, “met toeters en bellen” noem ik dat. Met front of house, geluidsman, lichtman, monitorman. En dan doe je dus een zogenaamde “doorloop”, waarbij er gewoon niemand mag stoppen, wat er ook gebeurt. Dat doe je twee, drie keer, totdat je eigenlijk kotsmisselijk bent van de show, en dan houd je ermee op. 

[05:33] Vincent:

Als je dus als artiest hiernaar luistert en je hebt gewoon geen budget of niet zo’n persoon als jij die die dertienjarige fan kan zijn of eigenlijk, ja, uit die show kan stappen en een stapje terug kan doen. Naar die show kan kijken en kan checken, okee, dit is kippenvel; dit is het niet. Dit voel ik, of… Die dat overzicht kan hebben. Hoe creëer je voor jezelf dat overzicht of hoe houd je jezelf die spiegel voor als je niet zo iemand als jij hebt?

[06:01] Rakesh:

In theater wordt het volgens mij dramaturgie genoemd. En dat zijn dan de mensen die zorgen dat de boodschap van de tekst overgebracht wordt op het podium. Dat dus de intentie, dat die bewaard blijft. Volgens mij hoor. Misschien lul ik wel onzin hier, maar dat is hoe ik het heb begrepen.

[06:14] Melanie Esther:

Ja, het klopt.

[06:17] Rakesh:

En ik ben door Anne-Fay zo genoemd in haar show. Eigenlijk vind ik dat ik dat het meeste doe. Ik kijk gewoon naar de energiehuishouding op het podium en als iets niet klopt, als iets niet beweegt, flowt, dan benoem ik het. Maar of je dat ook zelf kunt als jij de persoon bent die dat heeft, ik bedoel, weet iemand dat ie onzeker is dat ie onzeker is? Ja. Ja.

[06:43] Vincent:

Het eerste waar ik aan moet denken is: je zet een videocamera neer en je kijkt het terug. En dan is het vaak veel duidelijker dan als je…

[06:51] Rakesh:

Bijvoorbeeld, ja, bijvoorbeeld. Dat is een goeie truc, dat is een fantastische tip, ja. En ik denk ook – ik denk dat het toch wel een kwestie is van wel iemand zoeken die niet een “ja-prater” is, maar die gewoon expertise heeft en een kritische kijk heeft. Iemand die echt ervaring heeft in het kijken van shows. En iemand die dat totaal niet heeft is ook wel interessant. Iemand die echt van niks weet die kan het dan weer gewoon vanuit zijn beleving uitleggen. Van, “ja, het is superleuk wat je probeert, maar ik ervaar het zo.” 

[07:19] Vincent:

Maar die mensen die meekijken, kunnen… kan het een vriend zijn? Of zou je juist iemand die je net niet kent, of…

[07:27] Rakesh:

Ik zie het als perspectieven. Je hebt ook niet alleen een binnenspiegel in je auto. Ik zou verschillende perspectieven naast elkaar leggen en dan gezamenlijk kun je daar dan een beetje een soort van beeld uithalen. Maar je vriend bijvoorbeeld, ja, die vindt jou gewoon vet. En die gaat misschien niet zo snel zeggen dat je, weet ik veel, een Engels accent hebt als je zingt ofzo. Ik zeg maar wat. “Nee joh, valt wel mee, valt wel mee.” Maar een native English speaker die zegt het eerste: “ja, je accent man!” Dus ik denk dat het een combinatie is van perspectieven en dat je die altijd ook moet leggen naast jouw eigen prioriteiten.

Wie ben jij en waar ga je heen? Heel vaak jezelf afvragen, “wat ben ik nou echt aan het doen?” Ik doe dat soms dertig keer per dag: “wacht even, stop, wat ben ik nou echt aan het doen?” En als je het antwoord niet in één zin kunt geven, stop daarmee gewoon. Wat ben je nou aan het doen weet je wel? “Ja, we moeten dit zodat we dat en als we dit dan dat…” Een soort leipe misconceptie dat als je iets; dan dat. Nee, onzin. Je hoeft helemaal niks. Ga gewoon terug naar de kern. Houd het simpel want het wordt vanzelf ingewikkeld. Dat is een quote van een hele goeie vriend van mij. Shout out Jan-mark.

[08:33] Melanie Esther:

Stel, we doen even alsof je in een soort van repetitie staat op het podium, wat is dan de volgende stap, hoe kan je dan je verhaal vertellen op het podium?

[08:42] Rakesh:

Zeker weten. Ik zal het wel doen vanuit een heel praktisch voorbeeld. We pakken bijvoorbeeld Mula B. Mula B die heeft een idee en die denkt, “ah man, ik wil gewoon meer moshpits in men show. Of ik wil een bepaalde vorm van energie geven aan het publiek.” Dan belt Mula B mij op en dan zegt ie, “hey bo,” en dan zeg ik “hey bo.” [lacht] Zo praten we. En dan legt ie dat idee uit en dan ga ik dus eigenlijk met mijn muzikale achtergrond gecombineerd met een stukje techniek, ga ik kijken naar: hoe kunnen we dat idee naar de praktische wereld brengen? Op een manier die voor iedereen te begrijpen valt, of voelbaar is eigenlijk eerder.

[09:26] Vincent:

En waar begin je dan? Hij belt jou, jullie komen bij elkaar, of jullie hebben een meeting op Zoom, en dan – hoe begin jij dan?

[09:36] Rakesh:

Ik begin vanuit de muziek en ik begin meestal wel vanuit een soort van studio ervaring waarbij we gewoon – zij het met moodboards, zij het met showreferenties, zij het met tekeningen. Like, whatever works om eigenlijk – stap één is die referentiekaders moeten een worden. Dat we dezelfde taal praten. En bij sommige artiesten is dat haalbaar en bij sommigen is dat gewoon niet haalbaar. En dat is ook okee, maar het begint denk ik wel bij in elkaars wereld stappen. Zodat ik dan vervolgens die vertaalslag kan maken naar andere werelden die niet per se de wereld van de artiest zijn.

[10:15] Vincent:

Dus je komt bij elkaar en je gaat filmpjes kijken van inspiraties. Hij schetst een beeld als het ware van, “ik zie dit zo, ik wil meer moshpits bij men show,” dan laat hij jou bijvoorbeeld filmpjes zien van andere shows waarbij dat misschien zo is…

[10:28] Rakesh:

Of ik hem.

[10:29] Vincent:

Of jij hem, en dan ga je eigenlijk aan elkaar bevestigen van, “dit is wat ik bedoel, en dit is niet wat ik bedoel?”

[10:34] Rakesh:

Ja. Nu schets je wel een super concreet gespecificeerd voorbeeld van een moshpit. Wat natuurlijk net niet per se een, laten we zeggen, doel is. Meer een gevolg van showelementen. Maar ja, je gaat dus dan denk ik op basis van wat je wilt bereiken, en dat is vaak een gevoelsmatig doel, ga je daar elementen op verzinnen die dat doel bereiken en dat gevoel teweegbrengen bij mensen.

Maar het is dus nooit een rechtlijnig proces. Het is altijd associatief en verwarrend en vaag. En dan staan we er volledig achter en dan gaan we slapen en de volgende dag vinden we álles nep. Het is een zoektocht en het is heel associatief en het is ook nooit af. En het heeft denk ik heel erg te maken met het vermogen van de artiest om zichzelf bloot te leggen aan mij.

Want als jij praat over wat je onzeker maakt, dan kunnen we daar wat mee doen. Maar als je dat niet bespreekt en je praat alleen over de bloemen die erop liggen, dan kom je niet echt tot de kern van de zaak. En dan ben je dus meer gewoon bloemen op bloemen aan het gooien. Ook leuk soms, maar niet per se voor mij de bedoeling. Ik houd wel echt van kernachtig werken en in de artiest duiken als het ware.

[11:51] Vincent:

De zoektocht waar je het nu over hebt is denk ik precies waar deze podcast ook een hulpmiddel bij wil zijn. Dus dat is die zoektocht, die vaagheid, die kwetsbaarheid, die artiesten aangaan als ze beginnen met nadenken over: “wat ga ik live doen?”

Is dat dan ook wat je zou aanbevelen aan artiesten als ze beginnen met nadenken over wat ze live zouden kunnen doen? Ga op Youtube shows bekijken? Of hoe zou jij zeggen dat je als je als artiest begint na te denken over live, waar begin je dan?

[12:23] Rakesh:

In essentie moet je er vanaf het begin al over nadenken. De meeste mensen maken muziek in een veilige omgeving en gaan dan optreden, en dat is dan een relatief onveilige omgeving. Als je vanaf het begin nadenkt over wat jij leuk vindt, en wat je niet leuk vindt, aan jezelf ook vooral, dan krijg je een soort stukje zelfkennis, en dat stukje zelfkennis

– kijk, op het podium ben je gewoon moederziel alleen. En iedereen judged je als jij onzeker bent. Maar als je zeker bent, dan houdt iedereen van je en heb je allemaal vrienden om je heen. Maar de persoon die het verschil maakt ben jij. En dat proces, ja je kan maar zo vroeg mogelijk ermee beginnen, want voor je het weet ga je allemaal shit doen op het podium die je denkt dat je moet doen, en dan ben je dus onbewust bekwaam. En dan kan het zijn dat mensen je vet vinden, maar jij weet niet waarom. Dus hoe eerder je erover gaat nadenken, en het heeft dus compleet te maken met wie jij bent en niets met je publiek.

Hoe eerder je daarover gaat nadenken, weet je wel, “wat maakt mij bang en wat maakt me blij?” Des te meer begrip je krijgt over jezelf, over je artistieke proces en over waarom mensen jou tof vinden. En die zoektocht is echt voor iedere artiest zijn eigen journey. Hoe meer tijd je daarin spendeert, des te duurzamer je carrière vormgegeven kan worden.

[13:42] Melanie Esther:

En is dat stukje van jezelf kennen, onderzoek doen naar jezelf, gaat dat dan over de branding van jou als artiest, of echt de persoonlijke struggles van bijvoorbeeld dus podiumangst, of angst om voor het publiek te staan of jezelf niet durven te zijn?

[13:57] Rakesh:

Wat een ongelofelijk goede vraag, ja. Hoe verhouden die twee dingen zich tot elkaar? Wie je bent als mens en wie je bent als artiest. Dat is eigenlijk de vraag. Zorg dat je eerst mens bent en zorg dat je ten tweede een merk bent. Je merkbeleving is een onderdeel van je identiteit, maar niet je identiteit.

Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen hun persoonlijke sfeer, hun persoonlijke experimentele ruimte, en ook dus ruimte om te helen en om te vallen, dat ze die bewaken zodat die artistieke uitingen ook veel ronder, affer, doper, vetter kunnen zijn. En ook onderdelen van je identiteit waar je achter staat. 

Ik zeg maar wat ja; je hebt je hart gebroken gekregen? Ten tijde van het gebroken hebben van je hart is het niet interessant om iets te posten op Instagram. Stel, jij hebt er een fantastisch liedje over geschreven wat de wereld kan helpen achteraf, share it. Maar dan ben je eigenlijk al door dat proces heengegaan. En dan is dat eindproduct als het ware een product geworden. Maar het proces was niet het product, het proces is je leven. Daar moet je geen grappen mee maken.

Dus zorg ervoor dat je jouw persoonlijke dimensies, je persoonlijke bestaan vooropstelt. Je artiestenbestaan is leuk, maar ja, je bent op een gegeven moment gewoon thuis en is het dinsdag, en dan ben je niet de superster. Als je dan niet cool bent met wie je bent, dan wordt het wel heel pittig om te leven zegmaar.

[15:18] Vincent:

Maar, hoe bepaal je dan wat je van jezelf, als we het over live hebben, wat je dan van jezelf deelt en wat niet? Want het is… volgens mij is er heel veel druk om…

[15:28] Rakesh:

Kan jij je jouw eerste relatie nog herinneren?

[15:31] Vincent:

Jazeker.

[15:32] Rakesh:

Precies, en jij kunt er nu ook over praten toch?

[15:34] Vincent:

Ja.

[15:35] Rakesh:

Ook hoe het is uitgegaan en al dat soort zaken.

[15:38] Vincent:

Ja, absoluut. Ja, ja, nee, zeker, ja.

[15:42] Rakesh:

Precies, omdat je het verwerkt hebt. Omdat het dus eigenlijk iets is wat je al hebt losgelaten. In Nederland zeggen we wel is “een plekje geven,” daar ben ik niet echt fan van, maar loslaten.

Als je iets hebt losgelaten, dan kun je erover praten. Dan is het dus eigenlijk al verwerkt. Dat is het. Zit jij er middenin? Dan is het denk ik heel tricky om dat te delen. Ben je er doorheen? Deel het. Want dan weet je het eigenlijk ook beter uit te leggen. Dan kan je de context uitleggen, dan kan je uitleggen wat het je heeft gebracht, waarom het nodig was. Het heeft gewoon echt te maken met, waar sta je mentaal en hoe verhoudt het zich tot wie je bent als artiest?

[16:25] Melanie Esther:

Ja, jij bent dus eigenlijk zelf vroeger DJ geweest, maar waar was voor jou die stap naar – om die kennis die je als DJ hebt opgedaan op het podium om te zetten naar coaching voor artiesten en hun live performance. Waarom ben je dat gaan doen?

[16:40] Rakesh: 

Wil je het eerlijk weten?

[16:42] Melanie Esther:

Heel eerlijk.

[16:44] Rakesh:

Al die shows waren super slecht en onvoorbereid en er werd altijd naar mij gekeken. Alsof ik de verantwoordelijke was daarvoor. En op een gegeven moment toen ik met Gers Pardoel ging touren toen werd ik een soort ingeschoven in een al bestaande act en toen was het in ene van, yo met een band, en er is veel shit gaande hier man, er is echt veel te doen. En toen dacht ik van, oh, dit is wel echt leuk.

En het perspectief als DJ is heel handig. Want je bent als DJ altijd als een soort zenuwpees naar je publiek aan het kijken. Dus dat oog voor: werkt het? Komt het aan? Dat heb ik al sinds mijn vijftiende. Wat ik doe; komt het aan? En hoeveel van mijn onzekerheden worden gemixt daarin en hoe weegt het mee in hoe het aankomt? Op een gegeven moment kwam ik erachter dat als ik honderd procent onzeker ben en ik draai een honderd procent dope set, dat het honderd procent niet aankomt. Maar als ik zeker ben van men set en ik draai de nepste set van de wereld dan komt ie honderd procent aan.

Dat vond ik het meest interessante en toen kwam ik erachter dat zelfvertrouwen de essentie van eigenlijk alles is.

[17:53] Vincent:

Om terug te komen met, want ik begon met, “hoe begin je als artiest na te denken over wat je live wilt doen als je voor het eerst na begint te denken over wat je live wilt doen?” Jij zegt, ga kijken naar de dingen die je wilt delen waarmee je denkt dat je de wereld kunt helpen die je verwerkt hebt, en ga daarover vertellen als het ware. Zeg ik dat zo goed?

[18:18] Rakesh:

In a way. Ja, we zijn een klein beetje afgedwaald van “hoe ga je naar live?” We hadden het in ene eigenlijk meer over, “hoe verhoudt je persoonlijke bestaan zich tot je artiestenbestaan?” Wat dan weer een aparte vraag op zich is.

Maar de beginstappen van het bewegen naar een liveoptreden, dat kan veel praktischer van aard zijn. Weet je? Boek een studio, ga naar je muziek luisteren en ga proberen na te denken over; “wie ben ik op het podium?” “Waarom ben ik artiest?” “Wat wil ik eigenlijk precies bereiken hiermee?”   

[18:49] Vincent:

En die vraag die je stelt, “waarom doe je wat je doet?”, is volgens mij echt de kern überhaupt heel erg van artiest zijn en keuzes maken in alles. Maar dat is ook een hele grote moeilijke vraag waar je eigenlijk je hele leven mee bezig bent. Om te beantwoorden van, “waarom ben ik wie ik ben, waarom doe ik wat ik doe?” Hoe ga je daarmee om als artiest volgens jou? Moet je die opdelen in kleine stukjes? Heb je manieren om die vraag behapbaar te maken?

[19:17] Rakesh:

Die vraag is everlasting. En die vraag is denk ik per ep, album, project, is ie dus weer een stukje beantwoorder, nog een stukje beantwoorder… Ik denk dat elke context – ik denk veel in contexten. Dus bijvoorbeeld, een ep is een context, maar een single is ook een context. Een album is ook weer een context. Een album heeft veel meer een… heeft een hele andere context dan een ep. Contexten communiceren voltooide processen.

Ep’s zijn denk ik contexten die vertaalslagen zijn van dingen die een artiest echt heeft meegemaakt, doorgrond en begrepen. Dat is niet altijd zo, maar dat is in mijn filosofie zo. En dat stelt die artiest in staat om dat dan te delen vervolgens. Je hebt het meegemaakt, je hebt het verwerkt, je hebt er een liedje over gemaakt, nu kan je het delen met mensen en dan kan je andere mensen die daar middenin zitten, laten voelen wat jij toen voelde. En dat is een universeel gevoel. Aah fantastisch, Liefdesverdriet. Aah ik ben verliefd. Whatever.

Die universaliteit die ontstaat denk ik pas, ik weet niet of universaliteit een woord is, maar dat ontstaat pas als jij begrepen hebt wat de abstracte dingen zijn van wat je hebt meegemaakt. Dus als je symbolisch begrijpt wat liefdesverdriet is, kan je het universeel maken voor iedereen. Maar als je dat niet begrijpt, ja, dan is het gewoon een zielig verhaal over een meisje die jou heeft pijn gedaan. Dan is het niet relatable.

[20:49] Vincent:

Je hebt dus zo’n context, een uiting in een ep of een single of een album. En vervolgens ga je dat materiaal, ga je die songs live brengen. Die ep of dat album of die single. Is dat een nieuwe context dan, of is dat diezelfde context maar vertaald naar live, en hoe doe je dat dan, hoe ga je daarmee om?

[21:10] Rakesh:

Totaal nieuwe context. Mijn filosofie is dat; ik ga altijd naar de kern van het liedje. Wat is de essentie van de boodschap? En dan ga ik naar de kern verkooppitch van het liedje, waar zit “de money” zegmaar, waar zit het gedeelte waar ik de meeste emotie bij krijg? Meezingen, schreeuwen, whatever. En dan heb je dus een soort van deconstructie van het liedje gemaakt, en afhankelijk van de artiest en zijn filosofie op liveoptreden ga je dat dan vervolgens vertalen naar een live instrumentarium, naar een band of een verhouding tussen band en sequence, of een DJ en een band, of een… weet je, hier is dan in een keer weer álles mogelijk. En daarom is het ook wel heel belangrijk om te weten wat jij wilt, zodat je niet compleet lost in the sauce of opportunities gaat raken. Maar ik begin bij de muziek. Ik begin bij het DNA van de muziek.

[22:06] Vincent:

Die keuze tussen een band of een DJ of een combinatie, waar baseer je die op? Als ik zegmaar als artiest naar jou zou toekomen met dat dilemma, hoe zou je daar dan over nadenken?

[22:19] Rakesh:

Ik zou je ten eerste zeggen: “bro, het is geen dilemma.” Je bent of dit of dat. De vraag is: “wie ben je?” Het is dus niet per se… Als je een overstap maakt naar live is het niet per se, “okee, nou nu ga ik naar live, nou, wat zal men gitaarspeler en men drumstel en men bassist…” nee, dat is onzin. Ik vind het heel jammer dat artiesten schalen op deze manier.

Nou wij zijn een DJ-act, vet. Nou, nu is de EP een succes, vet. Oh oh, nu sta ik op Noorderslag, snel men vrienden gitarist bellen, zodat ik wat credibility kan toevoegen aan men show. Oh, het gaat nu wel heel goed, nu willen ze me boeken met een ‘full liveshow.’ Wat betekent dat? Ik heb echt helemaal geen idee. Laten we maar snel een drummer bellen. En dan ga je dus… Aan het einde wordt de bassist toegevoegd.

Dus het gaat volgens mij, zo zie ik het vaak in ieder geval: gitarist, drummer, toetsenist, bassist. En dat zijn allemaal stappen die genomen worden in een soort poging tot ja, “die sound is er toch nog niet.” “Ja, het is het nog niet.” “Misschien moeten we dit toevoegen?” “Ja” “Misschien moeten we dat toevoegen?” “Ja” En op een gegeven moment is er zoveel aan toegevoegd dat je gewoon niet meer hoort wat wat is en dat je eigenlijk de essentie van het verhaal, dat je die 808 hebt weggehaald die je mist, gewoon totaal vergeet als het ware.

Dus probeer vanuit de kern, wie jij bent, wie wil je zijn op het podium, wat wil je dat mensen meemaken, en wat doen je liedjes? Probeer vanuit dat te denken en dan zal de configuratie van band zich wijzen. In plaats van dat je allerlei dingen gaat uitproberen.

[23:41] Melanie Esther:

Je zegt eigenlijk ook hiermee van, hey, er is een bepaald stappenplan wat vaak gevolgd wordt, maar eigenlijk: kijk eens niet naar dat stappenplan en kijk eens naar van, “hey, waar sta jij voor, waar gaan jouw liedjes over en wat zou jij voor een full liveshow willen brengen?” In plaats van, “wat denk je dat er verwacht wordt?”

[23:57] Rakesh:

Precies. Precies. Zo van, “als ik een band heb nemen ze me serieus.” Neem jezelf serieus en dan ga jij kijken en nadenken over hoe dat jouw band eruitziet. Draai het om.

[24:05] Melanie Esther:

Heb je een voorbeeld van een artiest waarmee je dat stappenplan naar dus een meer full liveshow een keer gedaan hebt?

[24:11] Rakesh:

Nou, op dit moment doe ik het niet meer op deze manier want ik ben dus niet fan van die filosofie. Het is ook denk ik een beetje uit praktische overwegingen dat dat zo gaat. Maar in principe maak ik nu een full band show, een stripped down show, en een dj-show. En die drie hebben niks met elkaar te maken. En heel soms voegen we daar dan een soort vierde stripped down acoustic version set bij.

Maar in mijn ervaring, nou, dan pak ik bijvoorbeeld Naaz. Die was begonnen met… we hebben daar eigenlijk alleen een bassist toegevoegd omdat dat ook gewoon -- er was ruimte voor en het was nodig. We misten een bepaalde stevigheid die we niet uit de sequencer konden krijgen. Omdat je je dus ook moet voorstellen dat je de sequencer die balanceert met alle andere instrumenten en er is gewoon maar zoveel geluid. En ieder geluid neemt een stukje ruimte in. En organische bas, ja dat brengt wel iets hoor. [Lacht] Dus dat is er toen aan toegevoegd.

Ik zit effe hardop te denken over je vraag. Ik heb zelf nooit op die manier geschaald. Maar ik zie het wel heel veel om me heen. Wat ik vaak doe is dan gewoon zeggen, “waarom is die bassist hier? Stuur hem eens weg.” “Waarom is dit hier, waarom zijn er vijfentwintig blazers? Stuur ze is weg.”

Het valt mij op dat – mensen bellen mij vaak voor het toevoegen van dingen, maar ik kom en dan haal ik eigenlijk vooral dingen weg.

[25:40] Vincent:

Waar komt dat dan vandaan, dat weghalen?

[25:43] Rakesh:

Kijk als een drol een drol is hoef je hem niet te verven. Ik heb het heel vaak over deze metafoor for some reason. Als een drol een drol is hoef je hem niet te verven. Laat het gewoon een drol zijn, is prima. Weet je wel? Je kunt er wel een zaadje in planten en kijken of er een boom uit groeit, maar een drol is gewoon een drol.

Dus in dat opzicht denk ik dat het te maken heeft met – mensen stapelen uit onzekerheid weet je? Als je het niet zeker weet kan je stapelen. Kijk, als ik onzeker ben over mijn uiterlijk dan kan ik zelf gaan proberen om met make up te experimenteren. Als ik lang genoeg doorga dan lijk ik op een clown, maar dat betekend niet dat ik mooier ben geworden. Het is gewoon laag op laag op laag op laag en dan misschien daar en…

Het is een beetje een soort van… zoektocht naar symmetrie is ook zo weet je? Net als met tatoeages. Iemand neemt een tatoeage op zijn linkerarm, volgende week denk ie, “shit, ik mis eigenlijk iets op mijn rechterarm.”

En ik denk dat kernachtig werken betekend dat je honderd procent bent dat je een tattoo op je linkerarm wilt. En dat heeft niks met je rechterarm te maken. Dat is gewoon waar ik hem wil. Ik hoop dat dit niet heel vaag en abstract klinkt, maar het is voor mij heel duidelijk wat ik zeg. [Lacht]

[26:48] Melanie Esther:

Metaforisch werkt vaak wel goed in dat opzicht.

[26:52] Rakesh:

Ja, ik praat de laatste tijd heel erg metaforisch ofzo, maar ik denk dat het dus te maken heeft met kernachtig werken. Weten wat de essentie is. Zorg ervoor dat je niet allerlei onnodige dingen gaat doen. Als ik het in één woord kan zeggen en het is duidelijk, hoef ik niet vier woorden toe te voegen daaraan. Het hoeft gewoon niet. Het doet af aan de kracht van de woorden als het ware.

[28:21] Vincent:

Wat ik wel interessant vind is, je had het net over die drie soorten shows die jij maakt. Die band, de DJ, de stripped down. Waarom maak je die? Wat zijn de functies van die verschillende soorten shows?

[28:33] Rakesh:

Eigenlijk gewoon puur de markt. De markt is gewoon zo nu dat, een artiest is interessant voor festivals en grote podia met een full band. Maar dat zijn altijd hele grote producties en dat is omslachtig. En dat is ook altijd de duurst boekbare show. En dan heb je nog een dj-show voor gewoon schnabbels. Snel money pakken. Van club naar club naar club, je kent het wel. Je kan vijf shows op een dag doen in Nederland. En de stripped down akoestische versie is eigenlijk, laten we zeggen niet per se standaard, maar die is ook een beetje door de markt ontstaan.

In de vorm van bijvoorbeeld: een groot merk wil heel graag dat een artiest daar effetjes een liedje komt spelen, maar die zijn eigenlijk niet geïnteresseerd in de muziek. Die wil zich gewoon verbinden aan die muziek en zeggen: “kijk eens hoe cool wij zijn.” Als jij dan zegt, “ja, we willen wel een show doen,” en “nou, hoeveel DI’s heb je, en kan ik zo en zo opbouwen?” Ja dat merk, dat is gewoon een random kantoor ergens. Dus die vindt dat para en die schrikt af. Maar op het moment dat je zegt, “ja is goed en ik neem één gitarist mee en ik doe drie liedjes.” Dan zijn ze heel blij en kan je alsnog cashen. En is het win win.

[29:45] Vincent:

Stel je voor, je bent een artiest die dus vanuit zichzelf juist met een band wil spelen. Moet je dan ook die andere versies maken omdat je dan in het begin beter aan de bak kunt komen?

[29:59] Rakesh:

Uiteindelijk moet jij jezelf in de spiegel aankijken en blij zijn met wie jij bent. Dus ja, ik kan je aanraden om alleen te doen, ten alle tijden, waar je zin in hebt. Waar je blij van wordt en waar je gelukkig van wordt. En al die andere dingen niet doen.

Je hoeft niet te denken, “oh, ze willen dit dus dan ga ik dat.” Nee, wie ben jij, wat vind jij vet? Ik probeer het simpel te houden. Weet je wel? Je bent gewoon een bakker en je verkoopt brood. Waar zijn de mensen die jouw broodjes lekker vinden? Ken je ze? Bel ze. Zorg dat je hun emailadres hebt. Houd contact met ze. En ga jij je vooral bezighouden met je brood.  Zorg dat je je brood gewoon lekker bakt, dat het master is, en dat je je klanten kent. En dan hoef je je niet druk te maken om hoe de vitrine eruitziet. Dat boeit echt niet. Ze komen echt wel naar je bakker.

[30:47] Vincent:

Dus eigenlijk, zolang de kern goed is, zolang de essentie goed is, kom je er toch wel. Is dat een beetje hoe je dat zou kunnen zeggen?

[30:55] Rakesh:

Ja. Maar dan heb ik het niet over succes. [Lacht]

[30:59] Vincent:

Vertel.

[31:00] Rakesh:

Maar ook succes. Kijk, je hebt dus onbewust bekwaam en bewust bekwaam. En heel veel mensen zijn succesvol, maar niet happy. Omdat ze onbewust bekwaam zijn. They just don’t know how they got there. En ik denk dat voor duurzame carrières, en dat is wel waar ik voor sta, en dat is heel haalbaar, als je weet wie je bent en wat je doet. Voor duurzame carrières is het denk ik – de nadruk moet liggen op wie jij bent, en wat jij leuk vindt, en wat jij doet en hoe jij hier bent gekomen. En dat proces delen op een manier… met mensen die jou vet gaan vinden.

Ik denk dat als je het zo simpel bekijkt, dat je dus ook niet in de situatie komt dat je wel in ene nadenkt over, “wacht effe, misschien moet ik wel een featuring met die artiest want dat is wel goed voor me, want dit en dit en dit.” Nee, bullshit weet je wel? Waarom zou dat goed voor je zijn? Als je het niet leuk vindt, waarom zou je dat dan moeten doen? Dat geldt voor alles en iedereen, als je het niet leuk vindt wat je doet, stop ermee. Echt. Ga iets anders doen man.

[31:58] Melanie Esther:

Een beetje aan het begin van het gesprek had je het over dat bijvoorbeeld Mula B jou dan filmpjes stuurt, of jij hem. Zou je dat ook adviseren aan artiesten? Kijk veel shows, of als het weer kan, ga naar veel shows en ontwikkel zo je visie?

[32:11] Rakesh:

Ja. Ja en ontwikkel een taal voor jezelf. Ontwikkel dus inderdaad een vocabulaire om dingen uit te leggen. Want je moet je voorstellen, dat is het interessante aan een podium, het is de enigste plek, buiten ziekenhuizen misschien, waar hele leipe uiteenlopende disciplines met elkaar gaan samenwerken. Een lichtontwerper heeft in het dagelijks leven helemaal niks te maken met een gitarist. Weet je wel? Op het podium in ene weer wel. En het is dus een soort samenkomst van allerlei expertises… Wat was je vraag? Sorry hoor, want ik had wel een punt.

[32:53] Melanie Esther:

Of je artiesten zou adviseren om dus ook veel shows te gaan bekijken om zo die visie voor hun eigen show te ontwikkelen?

[32:58] Rakesh:

Yes. Dankjewel, dankjewel. Soms begin ik met men Kanye West speech en dan weet ik niet eens waar het over ging. [Iedereen lacht]

[33:04] Melanie Esther:

Het was wel een interessante speech dus wat dat betreft.

[33:06] Rakesh:

Thanks thanks. Ik ga hem ook weer oppakken en naar het einde brengen hoor. Maar onderweg naar beter worden moet je dus ook begrijpen: hoe praat een lichtman? Hoe praat een geluidsman? Wat zijn dat voor mensen en hoe willen ze graag dingen aangeleverd krijgen? Een technische rider bijvoorbeeld is voor heel veel mensen een totale ver van hun bed show. Maar in feite kun je ook gewoon een email sturen met een lopende tekst waarin je zegt wat je meeneemt. Belangrijk is dat jij jouw visie op verschillende disciplines kunt vertalen en uiten.

En zoek maar een taal die werkt. Het maakt niet uit weet je wel? Er zijn ook mensen die zeggen, “het licht moet minder koud.” En dan bedoelen ze eigenlijk dat ze wat meer hoog contrast – ik zeg maar wat weet je. Vaak bedoeld iemand iets anders met wie ie zegt en dan is het de taak van de technicus om te begrijpen wat hij of zij bedoeld. De persoon, de artiest, of de productie, moet kunnen vertalen naar al die verschillende disciplines wat de visie is.

Dus onderweg naar het kijken van shows en naar het beoordelen van andere mensen, en naar het beoordelen van je eigen opname van je eigen show, creëer je een vocabulaire die wat je doet duidelijk maakt. En duidelijk maakt op een manier dat je het ook naar buiten toe kan duidelijk maken.

[34:27] Melanie Esther:

Ja, dus ook heel erg dat stukje van: wees je bewust van de mensen waar je op het podium, buiten het podium, om het podium mee werkt en wat hun rollen zijn en wat jij van hun verwacht en op wat voor manier je dat ook wilt communiceren.

[34:39] Rakesh:

Honderd procent. En ook hoe ongelofelijk belangrijk zij zijn voor jouw onderscheidend vermogen. Het hele eieren eten van een goede show neerzetten is dat het allemaal één geoliede machine is. Dat al die mensen bereid zijn om “the extra mile” te gaan voor jou. De monitorman krijgt niet het applaus. Hij is nét zo’n belangrijk onderdeel van je show. Misschien wel hét belangrijkste onderdeel. Want als je jezelf niet hoort weet je niet waar de fuck je… weet je wel? Alles is belangrijk.

[35:04] Melanie Esther:

Ja, mooi. Dus dat stukje act ontwikkeling, we hebben het natuurlijk in het begin heel erg gehad over jezelf en wat doe jij? Wie ben jij? Waarom doe je dit? Maar eigenlijk ook dat stukje van inderdaad communicatief vermogen. Wie zit er in je team, of met wie werk je als je bij deze show ineens komt aanlopen? Je daar bewust van zijn en daar ook je visie mee kunnen delen.

[35:25] Vincent:

Ik heb nog wel een tip vanuit wat er net werd gezegd over de technici en met hun communiceren. Want er is voor, voor bijna alle artiesten is er eerst een moment waarin je bijvoorbeeld wedstrijden gaat doen of de Grote Prijs gaat doen, of iets gaat doen waarin je al wel op gaat treden maar je hebt waarschijnlijk nog helemaal geen team live om je heen.

Misschien ben je wel alleen of misschien heb je alleen een paar vrienden. En in mijn ervaring is het super chill om dan bijvoorbeeld aan die technici voor je show effe te vragen van, “hey, kun je eens checken wat ik – heb je feedback voor mij?” Die dingen. Want die mensen die zien ontzettend veel shows, want ze zijn daar elke avond, ‘t zijn vaak de house engineers die daar gewoon werken.

En dat is niet alleen een goeie manier om een soort van feedback te krijgen op, “hey wat kan ik beter doen met hoe ik communiceer wat ik wil tegen jullie?” Maar je kunt ook van tevoren even checken of het duidelijk is, het is sowieso beleefd om ze effe te groeten.

[36:22] Rakesh:

Ja, je creëert een band ja.

[36:23] Vincent:

En ze zijn vaak ook, door die interesse in communicatie met hun, dat is helemaal niet zo normaal als dat je zou denken en ze waarderen dat vaak enorm. En alleen al de vraag om zegmaar, “hey, kun je me feedback geven?” Die zorgt dat zij misschien wel twee keer zoveel hun best doen op jouw show.

[36:40] Melanie Esther:

Mooi.

[36:41] Rakesh:

Duizend procent. Dit is een van de beste tips die dit afgelopen uur voorbij zijn gekomen. Ongelofelijk goeie tip. En mail die mensen ook van tevoren. Zorg ervoor dat als jij een hele kleine bezetting hebt en je kan helemaal niemand betalen, zorg ervoor dat wat er beschikbaar wordt gesteld voor je, dat je dat optimaal inzet. Mail die lichtman met je setlist, met je muziek, met je verhaal, met die vraag: “kan jij meekijken bij de soundcheck want ik doe het allemaal allen?” En inderdaad man, die magic die daaruit vrijkomt, die gunfactor en die positiviteit die die gasten dan in ene voor je hebben staat haaks tegen de houding die ze zouden hebben als je binnen komt en je groet ze niet zegmaar.

Want ze zijn dat gewend. Hetzelfde geldt trouwens voor uitsmijters, hetzelfde geldt voor, eigenlijk – noem het maar even randpersoneel weet je wel? Personen die niet per se op het podium staan, maar die het wel laten lukken. Zullen we die alsjeblief allemaal in het zonnetje zetten? Want die zorgen er wel echt voor dat jij op het podium kunt staan en dat gaat ervoor zorgen dat jij beter uit de verf komt.

[37:47] Vincent:

Ja en ook, om er nog wat aan toe te voegen, ik denk dat je creatief mag zijn, zeker als je als artiest niet goed weet hoe je met hen moet communiceren of hoe een rider werkt. Een techrider of een lichtplan. Wees creatief in het opzicht van, bijvoorbeeld een lichtplan: als je een bepaalde vibe in je hoofd hebt, maar je weet niet hoe je hem kunt communiceren, stuur een foto. Zeg van een screenshot van een videoclip of een andere show die je hebt gezien van; deze vibe wil ik proberen te maken, en denk daarin een beetje out of the box.

[38:15] Rakesh:

Als je naar Pinterest gaat en je toetst je mood in dan krijg je allerlei moods en dan kan je dus helemaal op je eigen manier en hoe jij dat wilt, helemaal als je het een week van tevoren doet, want die technicus is extreem blij met dat; een week van tevoren ontvangen wat ie moet doen, jeetje! En dan: beeldreferenties, moodboards, whatever nodig is.

Kijk, ik wil er wel bijzeggen dat als je een mailtje terugkrijgt met heel weinig woorden, houd dan ook op. Want niet iedereen… [Lacht] Ze zijn wel eigenzinnige mensen met ook een kunstenaarschap. Maar een kunstenaarschap dat zich anders uit dan hoe je gewend bent. Dus benader ze open, maar lees ook alsjeblieft wie ze zijn.

[39:00] Melanie Esther:

Nou ja, het is wel interessant hoe we er door dit gesprek aan te gaan – eigenlijk gingen we er heel erg in vanuit, “hey, wie ben jij?” “Waar sta jij voor?” “Waarom doe je dit?” En nu kom je er eigenlijk ook achter dat, ja, je staat niet alleen op het podium. Het gaat alleen om jou. Of in ieder geval, je staat in contact met heel veel anderen en daar wil je ook je visie naar communiceren op een manier die bij jou past.

Dus ik vind dat wel mooi inzicht dat, ja, dat je ook juist – eigenlijk bij die eerste stap al bewust moet zijn hey, inderdaad ik ben ergens geboekt, misschien is dit mijn eerste show, maar ik kan ook kijken naar de lichtman en die persoon vertellen wat voor licht ik voor mij zie bij mijn act en hoe dat weer in balans staat met de visuals, of nou ja, bijvoorbeeld als je een visual hebt, of wat je aan hebt, en nou ja, daar zit volgens mij dat hele plaatje waar we het dan nu over hebben. Dat vind ik een mooi inzicht.

[39:47] Rakesh:

Ja, dus die schakel he. En ik denk dat het ook een kwestie is van inschatten waar je bent in je carrière. En je hebt altijd een puzzel op te lossen: wat er is en wat je meeneemt en de combinatie daarvan. Dat is een hele ingewikkelde puzzel die je zo simpel mogelijk moet houden, maar je wilt wel gewoon iets neerzetten. En dat betekent dus dat je moet communiceren met die producerende schakels, met andere partijen die jouw visie ook moeten begrijpen. Maar die eigenlijk gewoon helemaal niet weten wie je bent.

[40:15] Vincent:

Maar dat is ook echt misschien wel een van de grootste stappen die je zet, als het ware, vanaf je slaapkamer of de studio naar live. Is dus dat, in je slaapkamer of de studio ben je best wel autonoom. Je kunt heel veel beslissingen zelf nemen, je hebt heel veel controle. En live ga je gewoon die controle gedeeltelijk weggeven. In ieder geval op het moment dat jij nog niet je eigen team hebt die dat allemaal voor jou fikst.

[40:39] Rakesh:

En zelfs dan, zelfs dan geef je het uit handen. Je moet echt, er komt een hoop vertrouwen bij kijken en ik heb vaak op het podium gestaan met acts waar het vertrouwen laag is, het is echt niet leuk. Het is echt niet leuk als je denkt dat iets mislukt, dat iets fout gaat gaan. Ik heb zelf ook weleens fouten op stage gemaakt die zegmaar, ja, dat draag je wel bij je hoor. Iedereen wil dat het goed gaat en als je dat dan net iets te hard wilt gaat het fout.

[41:16] Vincent:

Als je dat dan meemaakt in je eerste shows, dat er dingen fout gaan, hoe ga je er dan mee om, hoe ga je daarvan leren?

[41:23] Rakesh:

Ik zeg altijd: bezit je fout. Own het, own het gewoon. Kijk, als je het kan weg Beyoncé’en, doe het. Maar als dat niet aan de hand is, dan moet je gewoon die fout claimen als het ware, en maak het cute weet je? Er is niks cuters dan iemand die zegt, “ey yo, ik ging echt slecht net.” Want die persoon deelt zijn kwetsbaarheid. Schaamte en angst is een conspiracy tussen jezelf en jezelf en als je het blootlegt door te delen met andere mensen heeft het geen macht meer over jou. En gaan die andere mensen denken: “man, wat een moedig persoon ben jij zeg.” Want die mensen voelen het namelijk ook weet je? Die hebben het ook gewoon.

[42:00] Vincent:

Kan ik het vertalen naar: “in je kwetsbaarheid zit ook je kracht?”

[42:04] Rakesh:

Totaal, ja. Oprechte kwetsbaarheid is de grootste kracht die er is. Omdat, wie kan dat in Gods naam aanraken? Wie kan daar aankomen? Wie kan nou in Gods naam in twijfel trekken dat ik me onzeker voel over men broek? Wie? Wie kan dat? Niemand. Dus het is eigenlijk een enorme zekerheid als je het uit.

[42:23] Melanie Esther:

Ik denk ook dat Naaz daarin heel erg die kracht in het begin had gevonden. Wij hebben shows gezien van haar eerste optreden in Frankrijk, haar eerste show in het buitenland, en daar zegt ze ook gewoon van, “hey, jongens ik ben zenuwachtig. Dit is de eerste keer in het buitenland, ik vind dit super spannend.” En inderdaad wat je zegt, volgens mij zit daar heel erg die theorie op toegepast, zegmaar, binnen haarzelf. Dat zij heel open daar was en daardoor iedereen haar juist heel erg toejuichte en het heel vet vond dat zij daar wel stond ondanks dat ze heel zenuwachtig was.

[42:51] Rakesh:

Ja, dat is toch fantastisch?

[42:54] Vincent:

Ik wil langzaam naar het einde van dit gesprek toe gaan werken. Maar voordat het zover is heb ik nog een beetje een aparte vraag. En die ga ik dit seizoen aan elke gast stellen die we hier in de podcast hebben. En hij gaat eigenlijk over, ja, een soort van definiëren van wat het nou eigenlijk is waar we het over hebben.

Dus, stel je voor, er land een alien op aarde, die echt geen idee heeft over onze cultuur, over wie wij zijn, over wat wij doen. En om die alien kennis te laten maken met ons, neem je zo’n alien mee naar een concert. En dan leg je die alien uit wat een concert is. Die heeft nul context. Wat is een concert dan eigenlijk?

[43:39] Rakesh:

Man. Een concert is een gedeelde ervaring die gedreven wordt door een individuele kunstenaar. Maar, ik weet niet of ik dat zo zou zeggen tegen die alien want die alien zou niet entertained zijn door dat antwoord. Maar, ik denk dat een performance, een optreden is dus eigenlijk een… Ja, ik weet het wel. Het is een verhaal vertellen. ’t is gewoon een verhaal vertellen. Het is een spreekbeurt. Iedereen krijgt zijn spreekbeurt.

Vroeger waren er in dorpssituaties, werden er ook voorstellingen gehouden, en nu praat ik echt over, like, back in the days. En theaterstukjes enzo. Dat komt volgens mij echt vanuit orale cultuur waarin mensen elkaar verhalen vertellen en ik denk dat muziek daar gewoon een onderdeel van is. Ik weet het eigenlijk niet. Wat een rare, ingewikkelde, moeilijke, goeie vraag. “Wat is een show dan eigenlijk?” Want ik ga het zo beredeneren vanuit mijn perspectief weet je wel, terwijl dat is niet…

Ja, een show is eigenlijk iemand die een verhaaltje verteld aan andere mensen. En die andere mensen die herkennen de universele elementen van het verhaal. En die zeggen: “goed verhaal man.” En dan komt de volgende en dan doet ie zijn verhaal. Maar we vertellen eigenlijk allemaal hetzelfde verhaal. En dat verhaal is: kijk mij eens het licht reflecteren van de cosmos. Vet he? Kan jij dat ook? Ja. Oh wat vet! Het is eigenlijk gewoon een celebration van hoe dope de mensheid is ofzo. Zoiets.

[45:24] Vincent:

Een viering van het leven?

[45:25] Rakesh:

De viering van, ja, van ons bestaan ofzo. Zoiets. Het is heel persoonlijk. Dus het is misschien wel een individueel verhaal met universele aspecten.

[45:39] Vincent:

Mooi. Om helemaal mee af te sluiten. Is er nog iets wat nog niet is genoemd waarvan jij denkt dat het superbelangrijk is voor alle beginnende artiesten in Nederland die nadenken over, “hoe maak ik mijn liveshow zo tof mogelijk?” Wat jij ze mee zou willen geven? Of wat belangrijk is?

[46:02] Rakesh:

Ja. Paar dingen. Hallo lieve mensen, wat goed dat jullie luisteren naar mijn tips over het maken van een goeie show. Allereerst: ken jezelf. Maar daar hebben we het al uitgebreid over gehad. Zodat je niet onnodig dingen gaat toevoegen aan je show, die geld kosten, voor niks. Ten tweede: wees creatief. Zorg dat wat je wilt bereiken, dat het doel heel duidelijk is en dan gaan de middelen zichzelf wel wijzen. Want het is niet altijd nodig om al die gekke uitgaves te doen.  Soms is het gewoon heel simpel te bereiken. Dus denk vanuit je doel. Denk vanuit wie je bent, denk vanuit wat je wilt bereiken. En dan is het allemaal vrij simpel in ene.

Wees dus verantwoordelijk voor je craft. Dat je wel echt begrijpt wat je doet en dat je dus ook die vertaalslag kunt maken naar alle personeel om jou heen die dit laat lukken. Als je die vertaalslag niet kunt maken, prima. Dan ga je dat samen met die personen uitvogelen. Weet je wel? Benader ze gewoon. Als het werkt op een postzegel, werkt het ook op een billboard. Maar niet omgekeerd. Dus denk essentieel en bouw uit. In plaats van andersom. 

Effe denken. Wat is echt belangrijk? Oh ja: volg geen standaard wegen op. Zo van, “oh die deed dat, oh dan moet het zo.” Vraag je af waarom die persoon dat deed en probeer jouw eigen weg te vinden in wat er allemaal is. Want niet alles wat werkt gaat werken voor jou. Vaak niet zelfs.

[47:36] Vincent:

Ik vind het heel mooi.

[47:37] Melanie Esther:

Ik ook! Zoveel tips op het eind nog.

[47:40] Rakesh:

Ja, dat is wel genoeg toch?

[47:41] Vincent:

Rakesh, dankjewel voor al jouw tips en wijsheid en inzicht. Dankjewel.

[47:44] Rakesh:

Vincent, jij bedankt.

[47:44] Melanie Esther:

Dankjewel.

[47:45] Vincent:

Dankjewel.

[47:45] Outro TUNE

Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches. Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther, en in deze aflevering gingen we in gesprek met Rakesh Kanhai over Act Ontwikkeling.

Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer. Alle informatie over onze coachings vind je op onze website: www.thelivecoaches.nl.

Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd? Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.