Inspiratie
Hieronder vindt je een lijst van alles wat we bespreken in de podcast.
Klik op de term voor meer informatie.
Connect met The Live Coaches:
The Live Coaches: Instagram - Website
Melanie Esther: Instagram - Website
Vincent de Raad: Instagram - Website
Connect met Merel Pauw:
Instagram: https://www.instagram.com/merelpauw/
Instagram Elmer: https://www.instagram.com/elmermuziek/
Instagram DIEHELEDING: https://www.instagram.com/dieheleding/
Website Elmer:
https://www.elmermuziek.nl/
Paradiso Melkweg Productiehuis (PMP) (productieplatform)
https://www.paradisomelkwegproductiehuis.nl/over-ons
Ties Timmers (boeker Elmer)
https://www.linkedin.com/in/tiestimmers/?originalSubdomain=nl
Lion Storm (artiest)
https://www.instagram.com/by_lionstorm/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lionstorm
Babs (artiest)
https://www.instagram.com/babsopdebeat
https://nl.wikipedia.org/wiki/Babs_Schutte
Elmers (album/EP Elmer)
https://open.spotify.com/album/0AN8sb9ihQdZqI2dW9p6Il?si=hsm04ztfSGe_dw-UdqBDUA
Gorillaz (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Gorillaz
Damon Albarn (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Damon_Albarn
Joost Klein (artiest)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joost_Klein
Paaspop (festival)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paaspop_(Schijndel)
Nicki Minaj (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Nicki_Minaj
Doja Cat (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Doja_Cat
Stefano Keizers (karakter)
https://www.instagram.com/stefano_keizers/
Donny Ronny (karakter)
https://www.instagram.com/donnyronny4real/
Gover Meit (caberatier)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gover_Meit
De Staat (artiest)
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Staat_(band)
Red / Yellow / Blue (album / shows)
https://open.spotify.com/album/6lKcT7XFEPi3Q07Wsl1hkG?si=q4jlkeIPQTOvy7o2m9KTRA
Jetse Batelaan (theatermaker)
https://artemis.nl/gezelschap/wie-is-wie/jetse-batelaan/
Theater Artemis (theatergezelschap)
https://artemis.nl/gezelschap/over-ons/
Een Leuk Avondje Uit (theatervoorstelling)
https://artemis.nl/voorstellingen/een-leuk-avondje-uit-8-2/
Een Leuk Avondje Uit (trailer)
https://www.youtube.com/watch?v=RxVWtWbUflo
Jakop Ahlbom (theatermaker)
https://www.jakopahlbom.nl/over-ons/jakop-ahlbom/
Puppetmastaz (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Puppetmastaz
Melkweg (venue)
https://www.melkweg.nl/nl/over-ons/
Mari Posa (artiest)
https://www.instagram.com/mariposamusiclv/
Kleine Crack (artiest)
https://www.instagram.com/kleinecrack/
VHS Gang (artiest)
https://www.instagram.com/vhsstoring/
KLEINE KOVA (artiest)
https://www.instagram.com/kleinekova/
Scott Beekhuizen (artiest)
https://www.instagram.com/scottbeekhuizen/
Prins S. en de Geit (artiest)
https://www.instagram.com/prinssendegeit/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prins_S._en_De_Geit
Eefje de Visser (artiest)
https://www.instagram.com/eefjedevisser/
https://www.eefjedevisser.com/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eefje_de_Visser
De Jeugd van Tegenwoorden (artiest)
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Jeugd_van_Tegenwoordig_(rapgroep)
Tyler, the Creator (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/Tyler,_the_Creator
Goldband (artiest)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Goldband
AFAS Live (venue)
https://www.afaslive.nl/over-afas-live
Elmer Platland (song)
https://open.spotify.com/track/1j3P5pmvUmNB6YXk7FXxbi?si=69d3c9c3efb74f52
David Bowie (artiest)
https://en.wikipedia.org/wiki/David_Bowie
Typhoon (artiest)
TLC S3 - 4 - Spelen met de Vorm
Merel: [00:00] Dat is de menselijke ervaring. Het leven is fucking verwarrend en schiet de hele tijd heen en weer. En wij als mensen switchen ook de hele tijd. In dan blij zijn, boos zijn, dan dit vinden, dan dat vinden. En ik vind dat Joost Klein dat sterk doet in zijn shows. En dat is ook iets wat ik probeer te doen met mijn shows. Of dat is echt de functie van die verwarring scheppen. En dan weer een raar grapje maken met bloed op een onderbroek en het nummer later is het een super kwetsbaar nummer over het ervaren van een paniekaanval tijdens seks.
Dat kan naast elkaar bestaan en ik vind de sterkste manier om dat te doen is om het dus niet te verklaren. Dat je niet als artiest gaat denken: ik moet alles aan elkaar lijmen. Dit is een grote overgang, ik moet dat logisch maken. Dat snap ik heel erg, maar nee, juist die kanten van jezelf, zonder concessies, zonder uitleg naast elkaar te laten bestaan, dat is fucking vet.
Tune: [00:52]
Hey!
Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.
In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van je optreden een ervaring te maken!
Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen en ga naar
www.thelivecoaches.nl
voor shownotes, transcripts en meer info over onze coaching en workshops.
Ready? Let’s go!
Vincent: [01:50] Hey, leuk dat je luistert naar The Live Coaches. De podcast voor artiesten die van hun optreden een ervaring willen maken. Dit is de vierde aflevering van het derde seizoen van The Live Coaches: Van Idee tot Herinnering.
Melanie Esther: [02:02] Dit seizoen, nemen we je mee langs de verschillende fases in het proces van het maken, geven en ervaren van een show. Vanaf het eerste idee, tot de herinnering die overblijft bij je publiek.
Vincent: [02:13] In 10 afleveringen, gaan we met onze gasten in op vragen als: hoe ontwikkel je een eigen visie op je show? Waar baseer je je keuzes op? Hoe kun je geloof in jezelf en je ideeën opbouwen en vasthouden? Wat blijft erachter bij je publiek na je show? En hoe kun je al deze inzichten gebruiken om van jouw optredens een ervaring te maken?
Melanie Esther: [02:32] Deze aflevering gaan we het hebben over ‘Spelen met de Vorm’. In de vorige aflevering, ‘Het Ontwikkelen van je Live Belofte’, hadden we het al, over wat wij noemen, ‘Standaard Keuzes’. Denk aan zwart dragen op het podium, je song introduceren met “dit volgende nummer gaat over”, een standaard bandopstelling aanhouden, een toegift spelen, en noem het maar op.
Vincent: [02:55] Het zijn de live clichés. Dingen die in ontzettend veel shows gedaan worden - juist omdat ze vaak goed werken – Maar, bijna net zo vaak zijn het ook ondoordachte keuzes die afgezaagd voelen of op zijn minst een show niet de impact geven die die met een originelere of passendere keuze wel zou kunnen hebben. Deze aflevering gaan we in gesprek over hoe het ook anders kan en waarom je dat wel of niet zou moeten willen. Of op zijn minst zou moeten overwegen.
Melanie Esther: [03:20] Dat doen we met Nederlandse rapper en actrice: Merel Pauw. Oorspronkelijk komt ze uit de theaterwereld, waar ze nog altijd actief is met haar hiphop-theatercollectief DIEHELEDING maar sinds 2021 is ze onder de naam ‘Elmer’ ook een snel rijzende ster in de Nederlandse muziekscene.
Als Elmer combineert ze provocatieve rauwheid, ontwapenende eerlijkheid en de kleurrijke wereld van stripboeken in een schaamteloze act die een langverwachte frisse wind doet waaien in de Nederlandse muziekscene. Elmer wil breken met de verwachtingen van hoe een artiest zou moeten klinken en er uit zou moeten zien, en zo de Nederlandse muziekscene diverser maken.
Vincent: [03:57] En dat breken met verwachtingen komt absoluut terug in haar shows, die zó anders zijn dan al het andere - dat ze in eerste instantie twijfelde hoeveel ze de boekers van zalen en festivals eigenlijk moest vertellen over wat er wel niet ging gebeuren. Het zijn shows die je mee moet maken om het te begrijpen. Inmiddels speelde ze succesvolle shows op onder andere Lowlands en Pukkelpop en staat dit najaar een tour gepland door Nederland en België met een volledig nieuwe show.
We gaan onder andere in op Merel’s visie achter haar baanbrekende shows, jezelf toestaan om onredelijke eisen te stellen en de kracht van theatrale keuzes in een popshow. Geniet van dit inspirerende en gepassioneerde gesprek - over spelen met de vorm - met Merel Pauw.
Vincent: [04:44] Merel Pauw, welkom bij The Live Coaches.
Melanie Esther: [04:46] Welkom.
Merel: [04:44] Dank je wel. Hallo, hallo.
Vincent: [04:50] We hebben net in de introductie al een beetje gehoord over wie jij bent en wat je doet. Maar ik vond het toch wel leuk om het ook in jouw eigen woorden nog even te horen aan het begin van dit gesprek. Dus kun jij introduceren wie jij bent en wat jij allemaal doet?
Merel: [05:03] Ja. Ik ben Merel Pauw. Ik ben eigenlijk opgeleid als actrice en ik werk ook nog steeds als actrice. Ik heb een eigen hiphop theatercollectief, dat heet ‘DIEHELEDING’. En ik ben sinds kort als ‘Elmer’ ook rapper en artiest. En ik maak muziek en ik speel graag shows. En ik hou… Ja, ik laveer dus heel erg, of ik beweeg tussen de theaterwereld en de muziekwereld in op dit moment. En daar word ik heel erg blij van. Dat is wat ik doe.
Vincent: [05:34] Nice. Ja. Ja en dat raakt heel erg aan waarom we jou vandaag hebben uitgenodigd ook. Deze aflevering het 'Spelen met de Vorm.' En dat is iets wat jij volgens ons in ieder geval heel erg doet ook. Dus inderdaad die popwereld en hiphop wereld en die theaterwereld ook mengen en de werkvormen daarin mengen en wat normaal is daarin mengen of gebruikelijk is. En dat willen we eigenlijk vandaag in dit gesprek een beetje gaan onderzoeken met elkaar. Een beetje van, ja, we hebben het wel vaker gezegd in deze podcast, maar ja, moet het altijd zo of zo, weet je wel? Dat is in de popmuziek - wij als The Live Coaches hebben dat 'standaard keuzes' genoemd en standaard keuzes zijn eigenlijk een beetje de clichés. Dus de drummer achterin in het midden bijvoorbeeld, of de DJ-tafel achter in het midden en een MC.
Merel: [06:16] Zeker! En clichés zijn ook clichés om een reden. Zeg maar, iedereen volgt ze, ook omdat je - je bent, zeker in het begin, als artiest zo bezig met jezelf bewijzen en zo bezig met de kaders scheppen waardoor mensen jou serieus nemen als artiest. Dus dan ga je vaak die dingen herhalen. Want als je die codes toepast, de clichés, de regels, dan word je ook sneller serieus genomen omdat mensen ook de codes zien waardoor ze denken: ah jij, jij bent artiest, ik neem jou serieus.
Melanie Esther: [06:40] Je snapt het? Bijna zo?
Vincent: [06:42] Dus het heeft ook een functie, de clichés en ook een belangrijke functie af en toe. Ja dus dat is ook heel goed om voor vind ik voor mezelf af en toe om te bedenken. Dat je niet bij alles hoeft te denken: het moet anders, maar dat het ook een functie heeft om het zo te doen zoals het hoort.
Melanie Esther: [06:57] Maar denk jij dat dat dan dus te maken heeft met dat beeld van: oh ja, diegene snapt hoe het werkt, hoe het vaak gedaan wordt? Dat idee dat de industrie of een potentiële fan dat ziet?
Merel: [07:08] Ik denk dat dat allemaal heel erg onbewust gebeurt. Maar ik denk wel dat dat heel erg - dat dat grote invloed heeft, ja. Op dat mensen elkaar sneller serieus nemen. Ja, we zijn toch continu als mensen bezig met dingen uitstralen waardoor je ergens communiceert naar de buitenwereld: dit ben ik. Ik heb denk ik ook half nu dit gekke kleuren vestje aan omdat ik dan naar de wereld communiceer: hey, ik hou van strips en ik ben een soort kunstzinnig persoon. Want ik vind het leuk als mensen dat over me weten. Dus zo, ik denk dat dat - dingen uitstralen naar mensen is ook heel menselijk of zo.
Vincent: [07:47] Ja, want wij, wij zijn eigenlijk altijd een soort van als een - ja, ik weet niet of het een disclaimer is, maar als een soort nuancering bij van - die standaard keuzes, die zijn niet inherent goed of fout.
Merel: [07:56] Ja, ja, ja, ja.
Vincent: [07:56] Maar er moet een gedachte achter zitten waarom het moet.
Merel: [07:57] Precies ja.
Vincent: [07:58] Dus als jij te horen krijgt van, "doe maar gewoon zwart aan", als bandlid, bijvoorbeeld van een artiest. Dat is iets wat ik tenminste vaak als muzikant te horen heb gekregen.
Merel: [08:05] Oh ja, ja.
Vincent: [08:06] En er was bij mij altijd een vraag van: okee, maar waar komt die keuze vandaan? Weet je? Is het gewoon van, ja we weten niet wat we er mee moeten en doe maar gewoon zwart, want dat is al wel cool? En dat is met al die standaard keuzes of je een toegift gaat doen of niet en "het volgende liedje gaat over" als zo je bindteksten begint zeg maar van - Dat je zo denkt van ja, het is niet per se, het kan heel goed werken. Dat zijn al die clichés. Zoals jij zegt het werkt, kan heel goed werken, maar wees je heel bewust van waarom je die keuze maakt en waarom die voor jou ook goed gaat werken en wat je teweeg wil brengen daar op dat moment.
Merel: [08:33] Ja, ja.
Vincent: [08:35] Ja. Jij hebt gezegd in een interview - dat vond ik heel interessant. Jij deed vorig jaar voor Lowlands, deed jij een soort klein interviewtje en daar zei jij allerlei dingen in die ik mega interessant vond en waar dan natuurlijk niet op in wordt gegaan omdat dat een soort van 5 minuten dingetje op YouTube wordt. Maar daar zei je van: ja, er is gewoon zoveel meer mogelijk op poppodia dan wat er nu vaak gebeurt. Kun je daar wat meer over vertellen van wat jij daarmee bedoelt? Als je dan zoiets zegt?
Merel: [09:02] Ja, dat komt eigenlijk vooral voor als ik zelf naar concerten ga, dat ik me echt verbaas over het gebrek aan fantasie en experimenteerdrift. Maar dat komt ook omdat ik natuurlijk uit het theater kom. En de meeste voorstellingen spelen zich af in wat wij dan de 'black box' noemen. Dus een zwarte zaal, zwarte doeken en daar hangt zoveel licht. Er is zoveel mogelijk. Dus je neemt je hele voorstelling, je decor mee en je probeert echt - wat je probeert met een voorstelling is een eigen universum te creëren in die zaal. Dus dat ben ik gewend.
En ik zag zo weinig artiesten dat doen. En ik begrijp dat ook super goed, want je hebt maar vijf minuten ombouwtijd bij een festival. Je hebt te doen met het lichtplan wat er hangt. Soms speel je ook overdag, dan kan je niet gekke dingen met licht doen. Dus zeg maar, je bent aan heel veel omstandigheden onderworpen. Maar bij je eigen clubtour kan je wel veel meer doen. Dan heb je veel meer de touwtjes zelf in handen. En ik weet gewoon vanuit theater dat het zo ongelooflijk kan helpen in welke context je een nummer laat zien. Dat je een publiek kan sturen met hun kijkcode, dat je ze kan manipuleren, dat je ze bij elkaar kan brengen. En daar zijn gewoon zoveel mogelijkheden. Waarvan ik zelf ook vind dat ik echt nog zoveel wil benutten en nog zoveel wil onderzoeken.
En het is ook gewoon smaak. Ik ben heel visueel ingesteld. Dus er zijn ook heel veel muziekliefhebbers, weet ik, die komen gewoon echt voor de muziek en die maakt het niet zoveel uit. En dat is ook heel vet of zo. Ik ben diegene niet en ik merk dat ik de soorten shows waar ik het liefst naartoe ga niet heel veel zie of niet weet te vinden in Nederland. En daar probeer ik met mijn act een beetje verandering in te brengen op mijn manier.
Vincent: [10:50] Kun je daar iets over vertellen over, ik denk dat je dan vooral doelt op Elmer, als je zegt "mijn act nu."
Merel: [10:55] Ja, ja, zeker.
Vincent: [10:56] Kun jij vertellen, voor de mensen die jouw show niet kennen of die Elmer niet kennen misschien wel, wat moet ik voor me zien bij die show? Wat gebeurt daar? Wat maak ik mee bij een Elmer show? Hoe is dat… Hoe breek jij die regels nu?
Melanie Esther: [11:05] Hoe ziet jouw universum eruit?
Vincent: [11:06] Ja.
Merel: [11:06] Ja. Op dit moment ziet mijn universum eruit. Ik tour met DJ-hond Skipper. Ja, als je binnenkomt in de zaal dan zie je een hele grote houten rode radio staan en een kleine houten wasmachine en een waslijn met witte onderbroeken eraan. Mensen die mij al iets langer kennen, weten dat ik vaak in wit mannen ondergoed eindig, dus die zullen dat waarschijnlijk al herkennen. Dan begint de show en dan komt achter die rode radio komt een pop van een hond een soort muppet vandaan en dat is DJ Skipper. En die start de muziek en dan kom ik op in een, ja, een soort klassiek jaren zestig mannen pak. Bruin pak met een stropdas en een snor. En dan begint de show. En dan gebeuren er allerlei theatrale trucs en grapjes. Ik ga vechten met Skipper, dan krijg ik bloed uit mijn mond. Die veeg ik dan af aan een witte onderbroek.
Melanie Esther: [11:54] Dat vond ik zo...
Merel: [11:55] Ongesteld.
Melanie Esther: [11:56] Ja.
Merel: [11:56] Dat soort flauwe grapjes. Of hij zet per ongeluk een nummer van Suzan en Freek aan. Maar het is ook echt een concert. Dus het is - er zijn een paar grapjes in scène gezet, maar de rest probeer ik echt live in het moment met het publiek uit te zoeken. Want als je alles van tevoren gaat bedenken, dan verlies je dat contact met het publiek. En wat ik het meest probeer, is dat het een soort verwarrende wereld is. Dus dat je als publiek mag denken: waarom the fuck is die hond er? Waarom ziet zij eruit als een man? Waarom noemt ze zichzelf wel ‘zij’? Eh, wat? Okee, de soort grote radio en een wasmachine met die onderbroeken, zijn we in haar huis?
Ja en wat ik heb geprobeerd te doen, is op mijn Instagram heb ik de afgelopen maanden in een huis gewoond en dat is een poppenhuis. Dat is echt miniatuur en daar ben ik later in geëdit. De wasmachine die je op het podium ziet, is in miniatuurversie in dat huis te vinden. De rode radio die de DJ-tafel van DJ hond Skipper is, was een echte rode radio die je in filmpjes in dat huis hebt kunnen zien. Dus er zijn visuele linkjes tussen de wereld op Instagram en de wereld op het podium. Het is niet noodzakelijk om dat te weten. Ik maar uhm. Ik hou zelf heel erg van.
Melanie Esther: [13:12] "When you know you know."
Merel: [13:14] When you know you know. Ja, ik hou heel erg van games en dingen. Ik ben echt een gigantische nerd en ik vind niets leukers dan easter eggs en dit zijn mijn vorm van, ja, soort van easter eggs. Dat de oplettende kijker kan denken: oh shit, dat komt ook daar en daar uit!
Vincent: [13:29] Ja en dit is dus, ja, in heel veel manieren een opvallende show in de Nederlandse popwereld in ieder geval.
Melanie Esther: [13:35] Ja, zeker!
Vincent: [13:36] Want jij toert wel gewoon door poppodia. Het is gewoon een, ja, een hiphop show eigenlijk. En ik vind het ook echt wel vet. Ja, jij zei ook van ja, ik wil niet dat ze me kunnen pakken op mijn raps en die vind ik ook echt heel vet. Ik vind je gewoon echt heel goed rappen. Ik vind de teksten goed en de nummers goed in elkaar zitten.
Merel: [13:48] Dankje. Ja, ik heb een beetje een trauma aan die video, want ik heb daar zoveel haat op gekregen. En dat heeft me echt...
Vincent: [13:53] Echt?
Merel: [13:54] Ja man, en ik snap het ook. Ik bedoel, ik, ik sta in dat, in die video sta ik gewoon onder de adrenaline, want ik - toen had ik net de show gedaan. Ik sta gewoon strak van de adrenaline. Maar ik ben wel heel erg bezig met wat mijn plek in de hiphopscene is. En ik denk eigenlijk niet dat ik in de hiphopscene hoor. Ik denk dat ik rap. Ik denk dat ik een soort eigen niche gewoon in de Nederlandse muziek zien ben.
Mijn muziek zit ook af en toe, ik rap wel veel, maar het zit tussen hiphop en pop in. Maar kijk, ik denk dat wat ik doe best aanstootgevend kan zijn als je, omdat je het niet gewend bent. Zo die theatraliteit en voor sommige mensen de een unapolagetic queerness of zo die ik uitstraal. En tegelijkertijd is er ook een stukje waar ik heel bewust van ben en dat gaat gewoon over culturele toe-eigening en mijn plek als wit mens die uit een soort VPRO-gezin komt.
Ik wil ook niet degene zijn - en daarom heb ik zelf een beetje een nare nasmaak bij dat filmpje - omdat ik… Het is bizar dat ik binnen een jaar op Lowlands sta. Daar ben ik me fucking bewust van. Echt heel erg bewust van. Ik ben dolblij dat Reanny dit jaar op Lowlands staat, maar er zijn heel veel vrouwelijke rappers die ik enorm bewonder, die nooit op Lowlands hebben gestaan. En dat ik dan in dat filmpje kom verkondigen dat ik de hiphop scene ga veranderen terwijl ik nog maar een jaar bezig ben. Kijk, deels komt dat natuurlijk omdat ik supergoed nadenken over wat ik doe. Ik weet ook dat het eigenzinnig is wat ik doe.
Melanie Esther: [15:19] En dat valt op.
Merel: [15:20] Dat valt op. En dus dat is ook, ik mag daarin ook een schouderklopje geven aan mezelf, want ik heb hard gewerkt. En er is ook een gedeelte daarvan dat ik ongemakkelijk vind. En dat gaat dus over wit privilege en daar probeer ik heel erg in te laveren. Dus daarom heeft dat filmpje ook een nare nasmaak, want ik kreeg heel veel haat er op en met een deel van die haat kon ik sympathiseren. Omdat het dus een beetje het gevoel heeft van, wat komt deze witte meid zeggen dat ze de hiphopscene gaat lopen veranderen.
Vincent: [15:45] Ja ja, het raakt je natuurlijk vooral als het er een - als je zelf een kern van waarheid voelt in wat de kritiek is.
Merel: [15:51] Ja, of in ieder geval, ik snap de vraagtekens. Ik heb zelf ook niet het antwoord en ik denk dat ze eigenlijk ook niet het antwoord hebben over hoe je hier het beste mee omgaat.
Melanie Esther: [15:59] Ja.
Vincent: [15:59] Ja.
Merel: [16:00] Maar dat hakte dus wel hard binnen, want de meeste haat laat ik links liggen. Dan denk ik gewoon: nou, jouw probleem. Maar deze kwam hard binnen omdat ik wel wil openstaan voor dit gesprek, als je begrijpt wat ik bedoel.
Melanie Esther: [16:10] Ja, ja. Zeker. Maar dat doe je ook door het ook hier te benoemen bijvoorbeeld.
Vincent: [16:14] Ja, maar dat dit, dit zit zelfs ook in jouw theatershow met DIEHELEDING, jouw theatercollectief, er zit een scène in waarin je dit bespreekt in je voorstelling en dat je die vraagtekens ook zet. Dat vond ik wel interessant om te zien.
Merel: [16:23] Ja, en waar een van de spelers ook zegt, "waarom stop je niet met rappen, als je dit zo lastig vindt?" Wat een fucking terechte vraag is.
Vincent: [16:30] Ja.
Merel: [16:31] Maar ja, ik speelde ook twee weken geleden op Paaspop en toen was ik geprogrammeerd voor ADF Samski en Bilal. Wat ik heel vet vind van de programmeur. Maar daar mengen twee publieksgroepen wat gewoon zorgde voor gevechten op de eerste rij. Omdat mijn fans super queer zijn en die werden lastiggevallen. En dat is gewoon ziek pijnlijk. En dan heb ik ook weer… Dus ik schiet ook de hele tijd heen en weer. Het ene moment denk ik: oh my god, ik wil echt niet die witte persoon zijn die nu met een fucking quirkiness zo, "ik ben nu ook rapper." En tegelijkertijd sta ik dan op Paaspop en denk ik: jullie fucking homofobe teringlijers, man, rot op! Ik ben wel nodig hier. Er is bijna geen queer hiphop. Fuck jullie.
Melanie: [17:14] Ja.
Vincent: [17:15] Ja. Ja.
Merel: [17:15] Dus ik schiet de hele tijd heen en weer, want beide kanten zijn waar van dit verhaal. Zeg maar beide kanten zijn legitiem.
Melanie Esther: [17:20] Ja.
Fragment: De Radio 1 Sessie van Merol - Elmer & Merol - ‘Ik Weiger’ (01:17:50)
Vincent: [17:53] En hoe? Om het terug te brengen misschien dan naar het begin, hoe dit allemaal is begonnen dan. Want nu zijn we hier en ik vind dit wel - dit is voor jou natuurlijk een heel groot onderdeel van dat jij speelt met die vorm en dat heeft ook consequenties. Dat je speelt met die vorm, dat dit zijn hele, ja…
Melanie Esther: [18:08] Spelen met vorm heeft consequenties.
Vincent: [18:09] Ja, soms wel ja. En hoe kwam het idee tot stand om dit te gaan doen? Om Elmer te gaan zijn en om zo'n theatrale pop show te gaan maken? Waar kwam die motivatie bij jou vandaan om dat ja.
Merel: [18:11] Ja, dat soort dingen gaan zo geleidelijk. Nee, ik, het was Corona en ik produceerde al zelf voor mijn theatercollectief. Dus mijn eerste EP heb ik zelf geproduceerd. Dat is eigenlijk het laatste wat ik ooit zelf heb geproduceerd. Ik vind dat stiekem ook niet zo goed. En toen kon ik het niet meer. Maar wel heel trots op dat ik dat toen heb gedaan en even zo helemaal dat experiment ben aangegaan. En toen, ja, heb ik zelf subsidie aangevraagd en heb ik dat uitgebracht zelf. Een distributeur gezocht. Ik wist niks van de muziekwereld, dus ik moest gewoon de paar artiesten die ik kende de hele tijd aan de mouw trek van: hoe werkt dit, hoe werkt dit? Een paar clips gemaakt en toen is "Je Vader" al langzaam gaan rollen. Want dat is natuurlijk ook een vrij opvallend nummer.
Melanie Esther: [19:05] Dat is een single van jou, een liedje van jou.
Merel: [19:07] Ja, ja. En toen heb ik een tweede EP gemaakt. Daar was ik supertrots op. Heb ik ook zelf weer subsidie voor aangevraagd, clips voor gemaakt. Toen begon ik steeds meer shows te spelen. Daar was ik nog heel erg aan het uitzoeken met hoe ik dit deed. Dus in het begin waren dat best wel meer "standaard shows"
Vincent: [19:24] Want het begon een beetje in 2020 toch? Echt met Corona een beetje. Dus je kon ook helemaal niet live spelen op het begin? Klopt dat?
Merel: [19:29] Klopt, ja, klopt, klopt. Toen mijn tweede EP eigenlijk al af was, ben ik pas gaan optreden. En dat was her en der. En toen heb ik op een gegeven moment zelf een avond georganiseerd tijdens ADE voor vrouwelijke en gender non-conforming MC's. In SEXYLAND in Amsterdam. En daar heb ik toen heel veel hele vette vrouwelijke artiesten ontmoet. Dat zag Merol, die was daar in het publiek. Die heeft mij toen gevraagd en twee van de andere artiesten...
Melanie Esther: [19:59] Merel, de artiest?
Merel: [20:00] Merel, de artiest. Sorry, ja. En toen mocht ik in haar voorprogramma spelen. En ik weet oprecht niet meer wanneer ik de eerste keer die snor op heb gedaan. Ik weet het niet meer. Volgens mij was het net voor dat voorprogramma. In ieder geval, die voorprogramma's van Merel deed ik met die snor en in pak. En toen dacht ik: okee, dit, nu gebeurt er iets. Dit is interessant. Dit vind ik vet.
Vincent: [20:20] Wat gebeurde daar?
Merel: [20:22] Dingen gingen schuren. Dus als ik zeg in m'n tekst, "ik neuk je vader" en ik zie eruit als een vader, dan is het, wat gebeurt er dan? Ja, dan is het statement heel onduidelijk, wat mij betreft. Wil ze die vader zijn? Wil ze als man die vader? Zo, what the fuck? Dat vind ik, die verwarring zaaien vind ik geweldig.
Vincent: [20:47] En toen was er dus nog geen hond, geen Skipper, geen waslijn? Dat nog niet?
Merel: [20:48] Nee dus dat waren de eerste keren dat ik dat pak ontdekte en ook dat ik mijn kleren uit deed en in ondergoed eindigde. Geen idee ook meer waar dat vandaan kwam, maar ik had er gewoon zin in en dan probeer ik het uit. En toen dacht ik: ah, dat vind ik vet.
Melanie Esther: [21:03] Want dit gaat allemaal best wel snel. Maar je zei net heel snel tussendoor van, daarvoor had ik eigenlijk een soort, je deed met je handen zo tussen aanhalingstekens "standaard shows."
Merel: [21:10] Ja.
Melanie Esther: [21:10] Nog even voor al die dingen. Wat dan die snor en het ondergoed was. Wat waren dan die standaard shows? Was dat hoe jij dan, waar jij dus verandering in wou brengen, dat dat maar was zoals het vaak gedaan wordt?
Merel: [21:23] Ja, toen had ik gewoon geen idee. Ik kon me daar nog helemaal niet mee bezighouden met die shows veranderen omdat ik nog überhaupt bezig was met live rappen en hoe dat voelt. Dus dat was echt nog een stap te ver voor mij. Dus ik had wel een pak aan, want ik draag graag pakken. En ik had gewoon mijn laptop bij me waar ik op spatie klikte, want ik wist ook niks van hoe dat allemaal moest. Nee ja.
Melanie Esther: [21:46] Maar dus is er ook een soort van punt waarop je eerst maar gewoon moet leren optreden ofzo. En een soort van weten hoe dat voelt en wat dat is. En daarna komt er, was er voor jou dan een bepaald punt waarop je meer kon experimenteren bij zo'n voorprogramma tour, daar die ruimte voor voelde omdat dat meer shows zijn, et cetera.
Merel: [22:04] Ja, en toen tijdens die voorprogramma tour is er iets geklikt in mijn hoofd van: dit klopt. En toen heb ik Paradiso Melkweg Productiehuis benaderd. Dat is een samenwerking tussen Paradiso en Melkweg en dat is een plek waar je als artiest kan aankloppen om je live shows eigenlijk te - om die te vertheatraliseren of andere dingen mee te doen dan die je normaal doet. En zij helpen je heel erg met daarover nadenken en vooral met fondsen aanvragen. Want in de muziekwereld zijn er geen fondsen. In de theaterwereld zijn er wel fondsen. Dus als je via een theatrale insteek aanvraagt, is er veel meer geld te vragen. Dus kijk vooral naar het Fonds Podiumkunsten. Je hebt de urban subsidie voor mensen. Je hebt, nou, je hebt er echt, ja heel veel subsidie. En je kan daar hulp voor aanvragen. Vragen aan mensen om die aanvraag te schrijven.
Nou, toen en met hen heb ik eigenlijk mijn laatste EP 'Elmers' helemaal ontwikkeld. En dat was voor het eerst dat dat echt een totaalconcept was. Dus toen heb ik ook - toen had - de sociale media hoe ik daar mee om wilde gaan. Zoals ik net al vertelde, dat miniatuur huis, was deel van dat concept. Het decor was deel van het concept. Toen dacht ik - toen kon ik helemaal doen wat ik eigenlijk wilde, namelijk: hoe raar kan ik het maken?
En ik had toen net een boeker, die is nog steeds mijn boeker en hij is fantastisch. Ties heet ie. En Ties was in het begin wel een beetje van: ja, ik weet niet zo goed hoe ik dit moet verkopen aan podia? Toen hebben we in het begin maar bedacht: we gaan niet te veel zeggen hoe theatraal dit is. Ook, ik was er gewoon heilig van overtuigd, als ik eenmaal op dat podium sta dan komt het wel goed. Ik heb een toneelschool gedaan. Ik weet hoe ik met publiek moet omgaan. Ik weet, mensen onderschatten hun publiek, die programmeurs. Dat ze die theatraliteit niet aankunnen. Mensen vinden het fucking leuk. Ik ben daar echt heilig van overtuigd. Alleen je moet me daar zetten en dan kan ik het bewijzen. En dat is toen gelukkig heel snel gebeurd omdat...
Melanie Esther: [24:02] Weet je nog wat er dan toen gezegd werd? Van tot hoe ver werd het verteld wat er ging gebeuren dan? Want dat heeft dus best wel uitgemaakt voor de boekingen.
Merel: [24:13] Weet ik niet precies meer. Want we wisten wel toen dat de DJ een pop van een hond was, maar ik weet niet in hoeverre we dat...
Melanie Esther: [24:22] Want dat is al iets waarvan je denkt: hmm okee, interesting, never saw that before. Toch? Want dat is best wel interessant. Van hoe, ja, als je dan inderdaad speelt met die vorm en het anders is, hoe breng je dat dan over?
Merel: [24:37] Ja, ik weet wel wat ik heb gedaan is dat ik iemand, een editor, heb gevraagd om van alle gefilmde shows tot nu toe - die waren dus tot dan toe nog zonder de DJ hond - een heel vette korte video van te maken van ongeveer een minuut. Gewoon zo lekker geëdit, snel, spicy, juicy en uhm.
Melanie Esther: [24:57] Een soort van showreel?
Merel: [24:59] Een showreel.
Melanie Esther: [24:59] Ja, letterlijk.
Merel: [25:00] Waardoor we meteen erbij konden zeggen, en zo wordt het ook.
Melanie Esther: [25:04] Ja.
Merel: [25:04] Dus het wordt ook gewoon...
Vincent: [25:06] Een hiphop show. Ja.
Merel: [25:07] Een hiphop show en dat kan ik ook. En kijk maar, kijk maar hoe los het publiek hier gaat. Dus dat was heel fijn om erbij te hebben.
Melanie Esther: [25:13] Ja, visueel al wat ze dan kunnen verwachten.
Vincent: [25:14] Dat is misschien ook nog wel, als je het net hebt over van ja hoor ik eigenlijk wel in de hiphop thuis of zo? Zijn dit dan wel, zeg maar, de hiphop programmeurs die je dan benaderd? Want veel, in ieder geval de grotere zalen hebben vaak programmeurs voor bepaalde genres die daar dan in cureren. Kom je dan ook bij die hiphop? Weet jij dat eigenlijk?
Merel: [25:31] Weet ik eigenlijk niet. Ik denk dat het meer in het begin via de queer plekken is gegaan. Dus queer evenementen, want daar hoor ik gewoon heel erg thuis. Dus ik ben eigenlijk vanuit daar gegroeid. Dus daar is het publiek echt supersnel gegaan. Ook omdat er gewoon, queer mensen zijn altijd op zoek naar representatie en het is altijd gewoon - het zijn de leukste feesten om te spelen en daar gaan dingen gewoon heel snel. Of kan het snel gaan. Want dat zijn de trouwste fans. Als die je vet vinden dan ben je settled. Dus ik heb, we hebben ons vooral daarop gefocust in het begin. En toen vanuit daar heeft het een groter publiek gekregen en vanuit daar konden bepaalde programmeurs denken: oh, hier gebeurt iets, dit is interessant, dit heeft een eigen publiek.
Melanie Esther: [26:13] Ja, er was al iets gaande, ja.
Merel: [26:15] Maar we hebben dat niet per se bewust via hiphop gedaan. Ook omdat we denk ik in het begin al voelden... Ik voelde sterk: je kan of een muziekwereld proberen te veranderen door te infiltreren. Dus dan zou ik actief proberen om in de hiphopscene terecht te komen en het van daaruit veranderen. Maar waar ik veel geïnteresseerder in was, is mijn eigen niche creëren. Wat ik veel meer zo de queer hiphop vind. Waarin ik, ja, collega's heb als Lion Storm en Babs en zo. En dat ik dacht, nee, ik wil die niche me daarop focussen en dat dat zo groot wordt dat de rest van de muziekwereld daar niet omheen kan. Dus echt je eigen plek creëren. En daarop inzetten.
Melanie Esther: [26:53] Ja, Lion Storm is daar inderdaad ook een goed voorbeeld van. Ja Babs ook inderdaad.
Merel: [26:54] Ja.
Vincent: [27:34] Wij sturen altijd een prompt mail naar onze gasten met wat vragen
en een van de dingen die jij daarin antwoordde was: "durf om anderen niet na te doen." Wees daar alert op. En mijn eerste gedachte toen ik dat las was: oh, maar dat is best wel moeilijk ook wel toch? Om anderen... In mijn ervaring als muzikant of zo, wat heel vaak soort van gebeurt is dat op het begin doe je vaak je helden of je voorbeelden heel erg na.
Zeg maar extreem dat je gewoon, je begint vaak als tiener met covers spelen of zo en dan probeer je gewoon die persoon te zijn. Je wil eigenlijk die persoon zijn en dan langzamerhand ga je dat dan loslaten en dan wordt het iets van jezelf. Waar komt dat vandaan bij jou? Durf om anderen niet na te doen? En hoe pak jij dat aan om anderen niet na te doen? Is dat een soort van - is dat iets bewusts op die manier ook? Hoe zit dat?
Merel: [28:18] Nou, in den beginne ben ik echt tering eigenwijs. Dus het ligt ook gewoon in mijn karakter. Wat mij ontzettend helpt is dus dat bewegen tussen de theater en de muziek scene. Omdat ik daarin af en toe uit de discipline en uit dat netwerk kan stappen en dan kan je er veel meer met een afstand naar kijken. Op de een of andere manier helpt het me. Het voelt letterlijk alsof ik van het ene eiland naar het andere eiland ga. En daardoor met een afstand ernaar kan kijken en kan denken: waarom doet iedereen dit? Of, oh, ik was van plan dit zo te doen, maar waarom wil ik dat eigenlijk?
Vincent: [28:53] Heb je voorbeelden van dat soort dingen die jij ziet, waarvan je denkt van: waarom doet iedereen dit?
Merel: [28:58] Ja, nou dus die dingen als bindteksten tijdens shows of dat iedereen voor dat de beat in dropt de laatste tijd dus zegt, "in drie, twee, drie, twee, een" en dat vind ik zo kut. Bedenk zelf iets! Want iedereen doet het.
Vincent: [29:12] Ja.
Merel: [29:13] Of gewoon die standaard dingen. "Handen in de lucht!" Van, doe eens iets anders. Iedereen doet dit. Maar goed, ik zet me daar ook weer zo tegen af dat ik contact maken met het publiek soms heel moeilijk vind. Want als ik in het publiek sta, vind ik het superleuk om te zwaaien. Je voelt je een groep, dus ik, dat is iets wat ik bijvoorbeeld nog veel meer kan leren. Het publiek een groep laten voelen. En wat? Ja, ik kan me soms aan bepaalde marketing dingen, alles… Tegenwoordig is marketing zo gefocust op het persoonlijke en dan lijkt soms wel alsof iedere single of iedere plaat uitgebracht wordt met het verhaal: het ging een tijdje heel slecht met me. Nu gaat het beter. Daar gaat deze plaat over.
Melanie Esther: [29:56] Ja.
Merel: [29:56] Ik wil daar ook niet te cynisch over doen, want er zijn... Ik geloof honderd procent dat al die artiesten dat echt voelen en dat dat fucking oprecht is. En ook, ik voel me ook als fan daarin vaak gehoord. Of ik voel me - het is een hele, hele efficiënte manier om je als fan aan een artiest te binden en om iemands verhaal te volgen. Dus ik zie ook de kracht ervan. En tegelijkertijd moet ik eerlijk bekennen dat ik soms ook een soort wantrouwen heb. Dat ik denk - want als iedereen het doet kan ik dus soms denken: maar is dat, hoeft dat het verhaal te zijn? Moet alles zo hyper persoonlijk?
En daar kwam ook mijn interesse vandaan. Ook vanuit mijn liefde voor de geanimeerde band Gorillaz, waar ik echt zieke fan van ben. Om dus te kijken, kan je tegenwoordig in dit marketingveld ook een wereld creëren die niet waar is? Die nep is? Pikken mensen dat? En wat voor mij ook zoeken was, hoe ver ga je daar dan in? Want, wat ik denk, wat ook een valkuil is waar sommige mensen intrappen en waar ik zelf ook wel eens intrap, is dat als je dus een, als je je wereld heel erg cureert, dus als je die echt nep maakt, zoals ik heb gedaan.
Voor mijn vorige plaat, was ik gesplitst in drie verschillende Elmers, drie kanten van mijn persoonlijkheid en die woonden samen in dat miniatuur huis. Dus je zag op Instagram heel veel videoclips, speelde zich in dat huis af en ook korte sketches en video's. Dus dat was bijna een soort serie. Maar waar ik heel waakzaam op was, is dat ik niet in interviews een personage ga spelen. Omdat ik denk dat dan mensen stoppen met zich verbinden aan je. Je wil ook de persoon erachter zien. Of tenminste, ik wil dat als ik fan ben van mensen. Zoals de manier waarop ik hou van Gorillaz. Ik hou en van de hele nepwereld die eromheen zit en ik ben super fan van Damon Albarn, de zanger en ik wil weten waarom ie het zo heeft bedacht.
Dus het is de hele tijd laveren en switchen tussen, wanneer laat je nou helemaal die concepte bedachte fantasiewereld zien? En wanneer laat je de mens daarachter zien? En ben je in interviews wel - tussen haakjes - jezelf en vertel je waarom je het zo hebt gedaan? Dat is de hele tijd een afweging die ik probeer te maken.
Melanie Esther: [32:08] Ja, dat is eigenlijk ook wel interessant, want we hebben het natuurlijk over spelen met de vorm in de zin van een live ervaring maken, optredens, shows. Maar eigenlijk speel jij ook heel erg met de vorm al in jouw act.
Merel: [32:18] Ja, in alles.
Melanie Esther: [32:18] En zit daar al Merel Pauw, Elmers, van weet je wel? Is het een alter ego? Is het een uitvergroting van jezelf? Is het echt? Is het nep? Zeg maar toch? Daar speel je al heel erg mee überhaupt.
Merel: [32:31] Zeker.
Melanie Esther: [32:31] Ook denk ik één van de artiesten in Nederland die dat op dit moment het meest doet. Als ik nu even zo uit mijn hoofd denk. Toch?
Merel: [32:38] Leuk. Ja, ik denk en wat ik een...
Melanie Esther: [32:40] Er zijn weinig alter ego's op dit moment in Nederland vind ik zelf.
Merel: [32:43] Klopt ja. Klopt. Ja klopt. Klopt. Ik vind dat. Ik vind een artiest die ik marketing gewoon heel vet vind doen. Maar iedereen vind dat, is gewoon Joost Klein. Die maakt gewoon uit...
Melanie Esther: [32:53] Elke aflevering!
Merel: [32:54] Ja, elke aflevering. Ja.
Melanie Esther: [32:56] But it's so true.
Merel: [32:56] Maar die maakt een uitvergroting van zichzelf. En wat hij gewoon fucking goed doet is dat persoonlijke verhaal inzetten. Maar ik vind hem het met eenzelfde soort weirde, uitvergrote theatraliteit doen.
Vincent: [33:06] Totaal, ja.
Merel: [33:06] Dus hij switcht ook van enorme oprechte kwetsbaarheid naar soort bizarre uitvergroting. En die wisselwerking maakt het vet ongrijpbaar. En daar geloof ik dus heel erg in als artiest.
Vincent: [33:19] Ik had die link nog helemaal niet, maar ik moet meteen denken aan die Lowlands intro van, "one hundred percent human voices." Weet je wel? En dat je dan denkt van en vervolgens loopt iedereen wel 45 minuten later te janken, weet je wel? Omdat het gewoon zo echt is en dat je denkt van...
Merel: [33:32] Ja.
Melanie Esther: [33:33] Bij een hele persoonlijke track inderdaad.
Vincent: [33:35] Ja.
Merel: [33:35] En wat ik daar heel sterk aan vind? Ik denk dus dat dat is de menselijke ervaring. Het leven is fucking verwarrend en schiet de hele tijd heen en weer. En wij als mensen switchen ook de hele tijd. In: dan blij zijn, boos zijn, dan dit vinden, dan dat vinden. En ik vind dat Joost Klein dat sterk doet in zijn shows. En dat is ook iets wat ik probeer te doen met mijn shows. Of dat is echt de functie van die verwarring scheppen. En dan weer een raar grapje maken met bloed op een onderbroek en het nummer later is het een super kwetsbaar nummer over het ervaren van een paniekaanval tijdens seks.
Dat kan naast elkaar bestaan en ik vind de sterkste manier om dat te doen is om het dus niet te verklaren. Dat je niet als artiest gaat denken: ik moet alles aan elkaar lijmen. Dit is een grote overgang, ik moet dat logisch maken. Dat snap ik heel erg, maar nee, juist die kanten van jezelf, zonder concessies, zonder uitleg naast elkaar te laten bestaan, dat is fucking vet.
Melanie Esther: [34:29] Waarom voel je dat zo erg dat je dat wil doen? Is dat juist om die echte wereld soort van te laten zien? Om dat te visualiseren in een show of?
Merel: [34:37] Omdat het met verwachtingen speelt. Dus ik vind dat heel prettig om naar te kijken. Het is een soort, het representeert dan een soort mensbeeld waar ik me enorm in herken. Switchen en dingen die tegelijkertijd bestaan in één mens. Het heeft ook een bepaalde vorm daardoor van zelfspot waar ik heel erg van hou. Dus je neemt en je eigen pijn super serieus door dat nummer van mij over een paniekaanval echt zo kwetsbaar en zo open mogelijk over te brengen. En het nummer daarna doe ik weer "bleh bleh bleh." Dat is ook een soort ontlading voor het publiek dan. Ik hou daar heel erg van, die speelsheid.
En het is letterlijk dynamiek. En dat neem ik ook heel erg mee uit het theater. Gewoon letterlijk de dynamiek van je show. De muzikaliteit binnen de show zelf is zo - ik denk dat iedere artiest daar super goed over nadenkt qua gewoon de setlist uiteraard. Maar je bindteksten hebben daar ook mee te maken. Als al je bindteksten hetzelfde zijn, dus de praatjes die je tussen nummers doet, haalt het de dynamiek uit je show. Nou goed, op die levels natuurlijk allemaal nadenken.
Melanie Esther: [35:46] Ja.
Vincent: [35:47] Ja. Terugkomend op dat waar we net waren met van durf anderen niet na te doen. Als je dan. Dan kom je heel snel uit op: okee, ik wil niet, dat. En dat en dat wil ik allemaal niet doen. Hoe kom je eruit wat je wel gaat doen? Zeg maar. Hoe werkt dat dan? Of hoe werkt dat voor jou?
Merel: [36:05] Ja. Weten, goed weten waar je van houdt. En weten dat uit alles waar je van houdt als mens is inspiratie te putten. Dus dat ik van strips hou, dat ik van games hou, er moet een manier zijn om dat in mijn muzikale concepten te verwerken. Ik weet nog niet hoe, maar ik hou heel erg van die uitdagingen. Okee, hoe koppel ik mijn liefde voor games aan mijn optreden? In eerste instantie denk ik: kan niet. En dan denk ik: okee, zijn er grapjes uit games die ik kan...? Oh, ik jat heel veel. Gewoon heel veel jatten.
Vincent: [36:42] En jatten is dat dan niet nadoen? Of hoe bedoel je dan jatten?
Merel: [36:45] Ja, en als je iets vet vindt wel nadoen. Of ja...
Melanie Esther: [36:49] Maar ja, je zegt dan ook dat was bij - was dat bij Paaspop of Lowlands, dat je zei van dit had Nicki Minaj gedaan of wie was dat?
Merel: [36:55] Doja Cat had ik het van gejat.
Melanie Esther: [36:55] Oh Doja Cat, ja, ja. Toch? Maar dat zeg je dan ook. Dat vond ik ook wel weer geinig of zo. En ook wel cool weer dat je juist weer credits geeft aan een andere vrouwelijke rapper wat dat betreft.
Merel: [37:03] Ja, dat dat. Ja, dus voel dat je inspiratie en waar je gewoon ja... Het allerbelangrijkste is dat je voelt waar je, waar je vuur van aangaat. En voor iedereen voelt dat anders. Je moet lachen, je voelt een kriebel. Soms is het ook: oh, ik vind het spannend om naartoe te gaan. Juist daar naartoe te bewegen. Dus leren te luisteren naar dat kompas. En ik ga heel erg aan van, als ik zo voel: nee, dat kan ik, kan ik niet doen. Kan niet, kan niet. En dan voel ik altijd: ja, ik wil het wel doen.
Melanie Esther: [37:35] Kan niet bestaat niet.
Merel: [37:36] Of dus die eigenwijsheid. Als ik voel van: ja, niemand, je kan echt niet aankomen met een pop van een hond. En dan denk ik: jawel! Ik ga het doen!
Melanie Esther: [37:45] Ja, ja.
Merel: [37:45] Dus ja.
Melanie Esther: [37:47] Ja, maar ik denk inderdaad wat je zegt, dat onderzoeken van wat vind ik nou gewoon vet? Niet direct kijken naar wat wordt er veel gedaan? Maar wat lijkt mij nou vet om te doen? Hoe zou ik nou willen opkomen als alles kan? Waar zou ik dan voor kiezen? Dat is toch een beetje wat je nu zegt, van ga gewoon eerst zelf met een vel papier of op je laptop, zeg maar hier over nadenken en kijk dan wat er mogelijk is binnen dat waar jij dan op dat moment staat. En daar is dus heel veel mogelijk dan eigenlijk nog.
Merel: [38:13] Ja. En wat het heel moeilijk maakt in deze tijd, dat merk ik zelf ook, zijn gewoon die fucking algoritmes. Ik zit in een totale fuik qua mijn smaak, die kleurrijke, kinderlijke smaak, die kom ik overal tegen. Dus ik voel ook wel als artiest, ik ga het bij de volgende plaat heeft het nog ook die esthetiek. En daarna voel ik: ik ga een grote... Dus dat voel ik. Ik denk op die manier ook echt ver vooruit. Ik voel dan ook wel: ik ga dan een grote omslag moeten maken. Of willen maken, want ik wil mezelf een schop onder m'n been geven. Okee, die kleurrijke kant, die kennen we nu. Of die ken ik ook van mezelf. Okee, maar wat als ik, wat als ik de ingetogen, kwetsbare, of juist de stripped down decor heb? Wat gebeurt er dan? Kan ik dat ook?
Melanie Esther: [38:53] Want je zegt inderdaad van ik wil heel erg spelen met verwachtingen en mensen op het verkeerde been brengen. Maar op een gegeven moment komt natuurlijk ook een punt waarop de meeste mensen, of in ieder geval zo van, ja, je gezien hebben. Dan kunnen ze natuurlijk nog verrast worden door wat er op dat moment anders gebeurt dan wat ze kennen of zo. Maar heb je dat gevoel, dat zeg je nu een beetje van dat je dat gevoel hebt dat er ook op een gegeven moment een soort wel weer verandering binnen die vorm moet plaatsvinden of zo dan?
Merel: [39:18] Honderd procent en dat wordt mijn volgende grote uitdaging. En ik weet nog niet hoe ik dat precies moet doen. Of nou ja, ik weet wel, het volgende project komt rond oktober uit en ik verander volledig van uiterlijk en image.
Melanie Esther: [39:34] Oeh dit is een soort van teaser want het komt eerder uit.
Merel: [39:37] Er komt een volledige, echt een volledig nieuwe show.
Melanie Esther: [34:39] Oh cool!
Merel: [38:40] Dus ik hoop. Wat ik heel erg hoop, is dat ik een groot deel van mijn publiek kan overtuigen om naar die nieuwe show te komen. Omdat het echt ieder, iedere show of iedere album cycle, iedere era, wordt echt compleet anders. Ik wil die artiest zijn. Dus nu is mijn grote taak, mensen kennen me nu van die snor. Het positieve is: je onthoudt het, want het is raar. Het negatieve is: je wordt die chick met die snor.
Melanie Esther: [40:06] Dat is nu waar je mee geassocieerd wordt, ja.
Merel: [40:08] Dus nu wordt mijn volgende... Ik ben hem nu al heel veel aan het loslaten, dus juist niet aan het dragen bij optredens. Juist op media dingen niet aan hebben.
Melanie Esther: [40:16] Ook weer een soort easter egg, maar dan andersom. Van, hey huh was daar, oh nee he, dan wordt je ook een beetje zo. Wat is nou mijn associatie? Ik moet ook hierbij denken aan, ik las gisteren daar een stuk over, Stefano Keizers. Die noemde zichzelf altijd Stefano Keizers. En daar las ik dus over dat hij dus - maar dat is ook een alter ego - en toen las ik dus dat hij het plafond daarvan bereikt had. Dat hij het gevoel had dat hij niet meer zo, een soort van dat hij, de ruimte was gevuld met die act. En nu gaat hij dus door het leven als Donny Ronny. Ook als gewoon een soort van, okee, weet je wel? En zijn echte naam is Gover, weet ik even niet, maar soort van, dat is ook een beetje dat toch? Van jezelf blijven onderzoeken en blijven kijken van wat ben ik? Wie ben ik? Wat doe ik?
Merel: [40:53] Zeker en voor mij gaat het over dat ik, ik wil totaalconcepten maken. Dus het nieuwe, de snor gaat weg maar er komt een ander element in mijn gezicht. En dat heeft inhoudelijk een heel belangrijke functie.
Melanie Esther: [41:06] Mijn brein gaat nu helemaal: wat gaat het zijn?
Merel: [41:08] Oh ja. Ik kan het wel, het wordt een het wordt een ooglapje. Maar ik ga nog niet zeggen waarom het een ooglapje is. Dat moet je zelf, daar zit een reden achter.
Melanie Esther: [41:16] Oh cool.
Vincent: [41:18] Maar ik moet ook bijvoorbeeld als het, als we het ook naar pop, ik moet ook denken aan het experiment van De Staat met rood, blauw en geel.
Merel: [41:25] Ja, heel vet!
Vincent: [41:25] Zeker die blauwe show, weet je wel? Van: wat zou er gebeuren als wij een soort van gewoon echt een soort meer emotionele ballade band waren? Wat zou er dan gebeuren? En dat is wat ze dan doen. En dus alles wat ik je hoor zeggen duidt ook heel erg op: ga het experiment aan. Daag jezelf maar uit. En wat ik ook wel terug hoor komen wat misschien wel goed is om te benoemen als een concreet iets wat je kunt doen, is kijk niet alleen maar naar muziek shows voor je inspiratie, maar ga juist naar andere kunstvormen kijken voor hoe kun je dit anders doen? Ga ook naar het theater, ga naar dans, ga naar het museum, ga...
Melanie Esther: [41:56] Games.
Merel: [41:56] In theater is echt heel veel inspiratie te vinden. Denk ik echt. Omdat daar zoveel met visueel gebeurt. En als iemand tips wil voor voorstellingen, DM me. Ik kan, de theatermaker die ik gigantisch kan aanraden is Jetse Batelaan van Theater Artemis. Dat is eigenlijk jeugdtheater, maar dat is gewoon het aller vetste. Dat speelt zo met alle regels van wat er mag en kan.
Vincent: [42:22] Want wat doen ze? Wat gebeurt hier? Geef me. Kun je me een beeld geven hiervan?
Merel: [42:25] Hij heeft bijvoorbeeld, laatst in de grote zaal, een musical gemaakt - of een voorstelling die heet, "een leuk avondje uit." Geniale titel al. En het was een musical, glitter decor en er stonden allemaal musical spelers. Maar de hele show fluisterden ze alle nummers. Ze waren allemaal zo, alles werd gefluisterd. En aan de zijkanten zag je de techniek zitten. En die hoorde je versterkt. Maar die zaten alleen maar chagrijnig met elkaar te praten, zo van, "ja ik uh heb jij dat uh ding al ingehangen?" "Ja, whatever."
En uiteindelijk komen in de show, kom je erachter, die technici willen niet over emoties praten, want het blijft kindertheater. Zo. Die willen niet over emoties praten en op een gegeven moment komen in de deuren tussen het publiek, komen er emoties binnen. Bijvoorbeeld woede komt op. En die technici, "nee! Dit mag niet! Kinderen, help! Barricadeer de deur!" En die moesten allemaal die woede naar buiten houden. Dus zo gaat het eigenlijk, die hele show, door die vorm, gaat het over hoe wij willen verdwijnen in een soort gelikte musicalwereld en daarmee emoties willen onderdrukken.
Maar het doet het op zo'n bizarre manier met de vorm, ja dat, dan knalt mijn hoofd gewoon open van de fantasie. Dus hij. En kindertheater is gewoon waanzinnig leuk, want je hoort al die kinderen reageren, het is zo leuk, zo leuk! Dus dat kan ik enorm aanraden. En ik hou heel erg dus van poppentheater ook. Ik zal denken of ik nog meer tips weet. Oh, Jakop Ahlbom is ook vet. Dat is een mime maker. En die maakt ook, die heeft bijvoorbeeld ook horror theater gemaakt. Wat, horror is heel moeilijk in theater. Ik hou heel erg van horrorfilms, dus uh... Dat is meer bewegingstheater, maar met gigantische decors. Waanzinnig vette trucs. Dus dat is ook visueel echt een spektakel.
Melanie Esther: [44:17] Cool! Ja, want bijvoorbeeld, je zei net van ik hou heel erg van handpoppen en zo. Maar hoe is dan bijvoorbeeld DJ skipper, de hond die als DJ fungeert, ontstaan? Dat is dus ook vanuit dat vuur en die persoonlijke interesse wat je tof vindt. Maar hoe dacht je: dat ga ik doen?
Merel: [44:31] Nou, ik hou gewoon heel erg van honden. Dat is het letterlijk! Mijn enige eis was voor de show. Ik sta mezelf ieder project toe om een paar onredelijke eisen te hebben. Naar het team. Want dit is voor het eerst dat ik in mijn eentje iets leid artistiek, dus ik vind het soms best moeilijk om dingen te zeggen: dit gaan we doen. Maar de eis die ik me voor het vorige project toestond is: er moet een hond in. Er moet een hond in. En ik ga niet zeggen waarom het moet. Ik weet het namelijk niet. Ik wil het gewoon.
En toen kwam later, ja - het idee van een hond dat is ook een beetje voortgekomen uit dat ik het in hiphop shows vrij grappig vind dat er heel vaak een DJ mee is die best weinig doet eigenlijk. Dus daar is het ook stiekem een persiflage op. Een hiphop show. Het komt ook uit mijn liefde voor, er is een hiphopgroep uit Duitsland, de ‘Puppetmastaz’. Dat zijn een hiphop groep van rappende poppen, rappende dieren, die ik heel vet vind.
En ja, poppen zijn... Ik zocht een manier, want ik wist ik heb heel weinig middelen om een theatrale wereld te creëren. Ik heb 5 minuten opbouw op die festivals. Wat zijn nou de meest efficiënte middelen om een eigen werkelijkheid op het podium te zetten. En toen kwam ik vrij snel op die pop, want poppen zijn echt magisch. Dat is een hele efficiënte manier om volwassenen weer tot kinderen te maken. Want zodra een pop beweegt, bijna iedereen gelooft het. Je gelooft gewoon dat die hond daar de DJ is. Want je brein wil het geloven. En ik vind dat zo ontroerend. Wat er dan bij mensen gebeurt.
Melanie Esther: [46:06] Ook alweer dat kinderlijke dus in feite?
Merel: [46:08] Ja, eigenlijk wel. Ja. Ja. Dus ik wist dit is een hele snelle manier om een universum te maken met je eigen regels. En mensen worden helemaal gek nu. "Skipper!" Het is echt they love skipper. Skipper gaat dus helaas weg.
Melanie Esther: [46:21] Ja aaaww.
Vincent: [46:21] Aaww!
Melanie Esther: [46:22] Maar ik zag het ook bij, ik zat met mijn huisgenoot de show te kijken van de Melkweg die jij naar ons had gestuurd. En toen zeiden we ook tegen elkaar, hoe interessant dat je dus inderdaad iemand betaalt om een pop te laten spelen in jouw concert. Alleen die gedachte al is al zo spelen met vorm, weet je? Die persoon is niet eens zichtbaar. Die speelt gewoon een pop. Weet je wel zo? Ja, dat is zo interessant.
Merel: [46:42] Ja, dat is een heel ondankbare rol helaas.
Melanie Esther: [46:45] Ja, maar het is natuurlijk een officiële job, zeg maar. Ook om handpop te zijn.
Merel: [46:47] Zeker! En het is heel moeilijk om poppen te spelen. Diegene doet het echt tering goed.
Melanie Esther: [46:52] Ja.
Merel: [46:53] Nee maar ik snap het. Het was inderdaad wel echt effe zoeken van, hoe vind ik diegene.
Melanie Esther: [46:57] Ja, want je kan ook een hond op het podium gewoon zetten als een knuffel en dan speel je er af en toe mee, maar het is totaal anders dan… Weer een andere vorm dan als je een handpoppen hebt.
Merel: [47:03] En het moest ook iemand zijn met theatraal inzicht. En daarmee bedoel ik met gevoel voor timing. Dat is echt essentieel. En die als ik een grapje, een nieuw grapje maak, moet die daar snel op kunnen reageren. Dus mensen, diegene speelt het zo goed dat je als je naar de show kijkt volgens mij ook heel snel vergeet dat die hond er is en dat die de hele tijd beweegt. Het is ook echt heel zwaar om te doen. Maar ik betaal iedereen heel goed.
Melanie Esther: [47:27] Ja, oh my god, ik zag dat ie er heel af en toe niet was. Toen dacht ik: goed zo.
Merel: [47:32] Ja.
Fragment: Elmer live met o.a. ‘Susan en Freek’ en ‘Ik Weiger’ 3FM Live Box
Vincent: [48:15] Zijn er nog meer interessante voorbeelden dan binnen de concert / popwereld? Zeg maar. Of de ja, de popmuziek, de muziekwereld. Die jij interessant? Gewoon artiesten die je interessante keuzes vind maken. En dat kan theatraal zijn, maar dat kan ook anders zijn, die jou opvallen of waarvan je denkt van: oh ga dat, ga dat checken?
Merel: [48:32] Ik vind in attitude, vind ik Mari Posa heel vet. Zij rapt in het Spaans. Zij is gewoon, ze ziet eruit als een met grote ogen. Ze is gewoon heel knap. Ik ben een beetje bang om te generaliserend te praten, maar ze ziet er gewoon uit als een knap, lief meisje. Maar dan komt daar een fucking attitude op het podium, dat echt insane. En dat tegen kleuren doet ze heel sterk. Ik vind alles wat Kleine Crack doet met VHS Gang en KLEINE KOVA en die hele crew met al hun horror dingen, vind ik ook echt heel heel erg vet.
Vincent: [49:11] Wat moet ik me nou voorstellen bij horror dingen in muziek zeg maar? Wat is dat beeld?
Merel: [49:16] Gewoon spookhuisbeats. Het is echt bizar spookhuis.
Vincent: [49:18] Spookhuisbeats? Wow!
Melanie Esther: [49:19] Wow noemen ze het zelf zo? Of noem jij het nu zo?
Merel: [49:21] Nee, ik, ik noem het niet zo.
Melanie Esther: [49:23] Oh het is wel echt een goeie term.
Merel: [49:24] Kleine Crack, als ie een fee krijgt van 680, dan belt ie het festival en dan zegt ie "nee nee, ik wil 666 euro als fee." En dan veranderen ze dat. Zeg maar dat doet hij.
Vincent: [49:33] Dat is echt vet.
Merel: [49:36] Ik vind dat zo vet.
Vincent: [49:37] Ja.
Merel: [49:38] En die hele crew. Ik vind het gewoon zo vet dat ze met één producer werken. Dat al die rappers ook ongeveer in dezelfde flow en stijl, maar toch allemaal super eigenzinnig zijn. Dus het is echt meer in een soort crew, een totaalconcept. En Kleine Crack is een waanzinnige rapper. Echt waanzinnig. Verder ja wat Scott met Prins S. en De Geit doet vind ik ook tof. Dat ie zulke muziek maakt die voor een groot publiek heel toegankelijk is qua in de party cultuur. Dus het spreekt ook een publiek aan dat - en hij kleedt zich super queer en super vrouwelijk en hij beweegt super vrouwelijk, waardoor een publiek dat daar niet in eerste instantie mee in aanraking komt en die gaan naar shows van Prins S, die gaan helemaal mee in zijn queerness. En dat vind ik heel sterk ook.
Maar ik moet je eerlijk bekennen dat qua, oh ja en natuurlijk Eefje de Visser wat zij doet met licht en dat is echt geweldig. Maar bij Eefje de Visser mis ik dan soms weer en dat hoeft ze ook helemaal niet te doen, dat is haar kracht niet, maar de humor. Dus wat Eefje de Visser doet is totaal doorgedacht in concept. Maar kijk, als De Jeugd hun shows zou benaderen als Eefje de Visser, dan zou je misschien wel iets waanzinnig vets krijgen. Maar ze doen het niet. En dat vind ik soms wel jammer. Dus ik mis het zeker in de hiphop. En muziek met humor mis ik de het conceptuele.
Melanie Esther: [50:57] Ik zag laatst Goldband, die had een nieuwe single uitgebracht. En nou ja, van Goldband verwacht je ook eigenlijk een soort van dat zo'n De Jeugd van Tegenwoordig show toch? Van losgaan en uitgaan en gekte. Maar soort van, zij waren bij een talkshow en daar gingen ze dus gewoon als een soort van ballad op drie krukken hun song performen. En toen dacht ik weer: daar moest ik even aan denken van, De Jeugd van Tegenwoordig die Eefje de Visser doet. Zij brachten daar ook weer een heel nieuwe vorm binnen van wie zij waren.
Merel: [51:21] Ja vet.
Melanie Esther: [51:22] Ja.
Merel: [51:22] Volgens mij doen zij ook wel vette dingen met decor trouwens.
Melanie Esther: [51:25] Ja, zeker. Ja, ze hebben die hele pier nagemaakt van Scheveningen ook.
Merel: [51:28] Sick. Ik heb dat niet goed gekeken toen, dus waarschijnlijk is dat ook...
Merel: [51:30] Dat was in de AFAS.
Melanie Esther: [51:31] Vet, vet, vet.
Vincent: [51:31] Wat Goldband ook heeft gedaan op een gegeven moment hier in Tivoli, was dat zij waren afgelopen en het was eigenlijk, de toegift zou komen zeg maar. En toen hebben ze twee technici het podium op gestuurd om de lampen op te gaan ruimen al. En er kwam nog een toegift, dus ze wilden echt mensen foppen van nee, het is echt klaar. Zaallicht aan en iemand ging gewoon die kabels uit de lampen trekken en zo. En toen kwamen ze toch weer op. Maar dat duurde vet lang. Dat duurde echt een paar minuten lang, weet je wel. Mensen beginnen zo langzaam weg te lopen en toen ging die show gewoon door, weet je wel?
Merel: [52:00] Oh heel vet! Oh dat vind ik echt supercool!
Melanie Esther: [52:03] Dat is ook heel erg spelen met de vorm inderdaad.
Merel: [52:05] Ja.
Vincent: [52:05] Ja van ja, want iedereen weet bij zijn toegift ja het is een geintje. Of ja, ze komen zo wel weer terug en dan gaat het licht nog niet helemaal aan en dan blijft het donker en dan weet je van ja ze komen terug. Okee ik kom alweer naar beneden lopen en dan is het zo'n beetje zo'n lullig ritueeltje wat je dan doet. En hier probeerden ze echt een beetje mensen mee te krijgen met...
Melanie Esther: [52:22] Maar dat vind ik ook wel interessant aan deze aflevering. Nu die vorm krijgt nu we erover aan het praten zijn. Van, spelen met de vorm voelt heel erg zo van het héle, de hele vorm van wat een concert is, maar het is ook de toegift net anders benaderen. Het is ook je bindtekst net anders verwoorden. Het is ook net anders beginnen. Zo van, je kan ook wel 'de popvorm' zoals we hem net in het begin een beetje zo van beschreven hoe het vaak gedaan wordt, maar wel kijken naar bepaalde elementen en wat wil ik daarin eigen maken? En dan wordt het ook al heel anders en meer eigener.
Merel: [52:57] Zeker! Vet.
Vincent: [52:57] Ja en dan super erg spelen met die verwachtingen. Van wat jij ook zegt van, oh en heel mooi meisje die juist heel veel attitude heeft. Of gewoon kijken van okee wat zouden mensen bij mij verwachten wat er gebeurt en kan ik daar mee spelen ook wel, misschien wel? Ik moet ook denken aan Tyler, the Creator. Als je, bij hem verwacht je het inmiddels wel, maar je verwacht heel erg bij bindteksten of als je zegt "I love you guys", weet je wel? En Tyler, the Creator, die heeft vaak heel erg een attitude.
Melanie Esther: [53:18] “Shut up! I wanna do the cool intros.”
Merel: [53:20] Ja, oh my god, zijn laatste, dat die iets zei over, van, "you guys wanna hear some new songs?" "Yeah!" "Well, I wanted to have a relationship with my dad, but we can't have anything we want right?"
Melanie Esther: [53:33] Ja, ja, ja.
Merel: [53:33] En toen dacht ik echt zo: oh my god! Zo vet! Ja, in mijn volgende show ga ik, dus het volgende concept ga ik helemaal nu het experiment aan dat ik het decor en alles, echt, ik ga echt de grenzen proberen te pushen van hoe theatraal het kan zijn qua decor. Dat wordt echt nog een probleem op festivals, maar dat zien we later wel. Maar ik ga daarentegen, wil ik zo min mogelijk voorbereiden qua bindteksten. Dus ik wil echt zo veel mogelijk echt als artiest een show geven. Maar waar in de show met Skipper de Hond nog wel wat voorbedachte trucjes zitten en interactie momenten, wil ik dat nu helemaal loslaten. Maar de wereld om mij heen is helemaal in scène gezet en volgt een choreografie. Maar ik wil me daar super vrij in bewegen. Dat experiment wil ik nu aangaan.
Melanie Esther: [54:23] Cool. Want je bent dan nu dus eigenlijk ook midden in dat proces van een soort van rebranding van je show. Reforming, I don't know, van je show? Het hervormen van je show. Hoe ga je daar dan weer mee bezig? Hoe is dat dan weer begonnen qua; er was al iets, er was een vorm, nu wil je dus naar een nieuwe vorm toe, wat zijn daar dan de eerste stappen in? Qua is dat weer gewoon, okee, wat vind ik nu vet? Wat zou ik nu willen? Is het gewoon weer die vragen aan jezelf stellen?
Merel: [54:49] Zeker, ja. Ik ben hier echt al maanden mee bezig. Nu al. Dus ik begin meestal een jaar van tevoren met voorbereiden. Anderhalf jaar eigenlijk. Dat heeft ook met subsidie te maken.
Melanie Esther: [54:58] Ja, ja.
Merel: [54:59] En nu is het helemaal vanuit mijn liefde voor strips. Dus ik ga, die kleurrijke wereld wil ik wel doorbouwen, maar waar eigenlijk bij het vorige project de regel was: okee, alles op sociale media is dus in de miniatuurwereld. Want ik wilde het experiment doen: wat als je leeft in een wereld die net zo klein is als je telefoon? En je het gevoel hebt dat je door een soort raampje van een huisje kijkt?
Nu wordt de regel: alles - zoveel mogelijk wil ik 2D. Dus het wordt zoveel mogelijk plat. Alles wordt plat. Zo plat mogelijk. En kijken hoe ver ik dat kan doorvoeren. Maar dat is al - Dus dat kwam vanuit mijn liefde voor strips en vanuit mijn liefde voor Gorillaz natuurlijk. En dat ik zelf het liefst een stripfiguur zou willen zijn. Dus ik dacht: ik ga mezelf nu echt een stripfiguur maken.
Melanie Esther: [55:48] Ja dus daar zit inderdaad dan al een concept, een hoofdgedachte van wat, bijna een soort van vraag of zo toch? Van, "hoe zou het zijn als deze wereld zo zou zijn?" Plus ook een stuk identiteit. Jij zou het liefst zo willen zijn. Dus je gaat eigenlijk al die hoofdstukjes af van wat een verhaal is en dan ga je onderzoeken wat zijn de grenzen daarin? Voor jou in ieder geval.
Merel: [56:08] Ja, zeker. En bij mij begint het nu meestal vanuit een vorm idee. Dus ik wil die strips, ik wil dat het plat is en dan later laat ik dat maanden sudderen. Ik weet: okee, dat is de richting waar ik op ga. En dan ineens valt het kwartje waarom dat inhoudelijk klopt. En dan klopt het echt. Dus het moet altijd wel, het begint bij de vorm, maar nu heeft het ook een grote inhoudelijke reden waarom alles plat is en... Maar ik ben een beetje huiverig om daar te veel over te zeggen, want ik ben nu de muziek aan het maken, dus misschien switch ik nog.
Melanie Esther: [56:32] Ja, precies. Nee. Maar ook, want dat wou ik inderdaad eigenlijk net gaan vragen, maar een soort van, misschien hoef je niet te veel in te gaan op het huidige project nu, maar hoe, welke rol speelt muziek hierin? Daar hebben we het eigenlijk nog helemaal niet zo over gehad. Qua, ja, daar zit natuurlijk ook een heel verhaal in en daar komt heel erg de persoonlijke overtuiging en de persoonlijke ideeën die jij hebt, eh, die verwerk je daarin. Maar hoe conceptueel zit dat dan in elkaar met de muziek? Is die muziek leidend voor het concept of is het concept er eerst en dan - of de vorm eerst en dan de muziek?
Vincent: [57:04] En heeft het met elkaar te maken of is het eigenlijk zijn het ook twee losse dingen die samenkomen op dat podium en dan in het brein van het publiek misschien wel pas samenkomen?
Merel: [57:11] Dat, dat is het voornaamste. Ja, ja. Dus ik probeer de hele wereld eromheen van tevoren te weten, maar ik geloof ook voor mezelf dat - of ik wil ook mijn platen niet te conceptueel te benaderen, want dan wordt het te voorbedacht. Net als wat ik net zei over, ik ga geen personage spelen in interviews. Dus muziek maak ik over wat - Ik hou in de weken voordat ik de studio in ga, hou ik in de gaten wat thema's zijn waar ik over blijf nadenken en die resoneren. En dan weet ik dat ik daarover wil schrijven. En inderdaad het vertrouwen dat het wel in het hoofd van het publiek gebeurt. Hoewel het nu de eerste plaat is waarin het, platen hebben wel overkoepelende thema's en dus de aankomende plaat heeft ook weer een overkoepelend thema. Ja dus het is een soort combinatie.
En in stijl van muziek hebben we ook wel een voorbedacht idee, maar in muziek is bij mij nog de meeste stappen te zetten vind ik als artiest. Dus vanuit mijn theater achtergrond weet ik, heb ik veel fantasie over shows bla bla bla. Maar in muziek daar - ja, ik heb dit ook maar gewoon gedaan en ik had nooit gedacht dat het zo groot zou worden, snap je? Steven, mijn beste vriend, die zit ook in dat theatercollectief, die produceert alles. We produceren nog steeds op onze slaapkamer. Maar daar, ja, dat vind ik soms wel spannend. Daar ben ik momenteel - Ik ben heel blij met de demo's die er nu liggen hoor. We zijn echt vet bezig. Maar dat vind ik soms nog wel spannend als ik andere mensen in die superdure moderne studio's zie dat ik denk: oh my god, ben ik wel professioneel? Nou, nee. Dus daar, daar zit mijn onzekerheid dan weer heel erg op het muzikale gebied.
Vincent: [58:51] Ik, ja, ik vind het wel, ik vind het heel boeiend. Want ik kan me heel goed voorstellen dat als je, als je dit hoort als artiest zo van, oh ja, spelen met de vorm en doe eens dingen die mensen niet verwachten zodat je - dat je ook heel erg een soort van identiteitscrisis krijgt met wat is nou authentiek aan mij en wanneer loop ik nou gewoon bullshit te doen op het podium? En wanneer is het nou cool of zo? En hoe ver ligt dat van elkaar af misschien ook wel?
Merel: [59:13] Nou ja, ik vind ik ook nog wel belangrijk. Ik geloof echt niet in authenticiteit. Daarom maak ik er een vorm omheen. Als je te veel bezig bent met jezelf zijn. Nou, het lijkt me verschrikkelijk. Ik heb geen flauw idee wie ik ben. Maar het enige wat ik wel weet is wat ik op dit moment leuk vind. En ik denk dat dat ongeveer is wie je bent. Je smaak, je smaak mag je laten zien. Maar ik zou soms echt artiesten zo willen zeggen: je hoeft niet alles te delen en ook en echt niet alles hoeft kwetsbaar te zijn. Ik vind, als je zonder concessies laat zien: dit is mijn smaak, dit vind ik vet. Vind ik dat even persoonlijk en kwetsbaar als dat jij zou zeggen, ik heb hele zware shit meegemaakt in mijn leven. Of tenminste, ik heb het gevoel dat soms tegenwoordig mensen authenticiteit koppelen aan kwetsbaarheid, eerlijkheid, alles al men trauma's vertellen en op tafel gooien terwijl super vormelijke conceptuele shit is ook super authentiek.
Melanie Esther: [01:00:09] Ja. Ja.
Merel: [01:00:12] Dat wilde ik... Of daar deed het me aan denken.
Vincent: [01:00:13] Ja.
Melanie Esther: [01:00:13] Ja. Hier hebben we het ook over gehad in de Artist Branding aflevering. Ook dat stuk van, een verhaal kan een heel persoonlijk verhaal zijn, maar het kan ook, weet je wel, iets bedachts zijn of iets over iets heel randoms wat ook helemaal uitgewerkt kan worden. Er zitten zoveel kanten aan.
Merel: [01:00:27] Ja.
Vincent: [01:00:28] Ja en ik vind ook, ik bedoel, ik moet. Ik ga nu ook in mijn hoofd naar David Bowie of zo, met al die verschillende era's en alter ego's en dingen die hij dan speelde. En dat was natuurlijk te gek.
Merel: [01:00:39] Ja, het ooglapje is ook een knipoog die komt naar David Bowie.
Melanie Esther: [01:00:42] Nou, je bent al best wel veel aan het... maar goed.
Merel: [01:00:44] Ja, meer ga ik er niet over zeggen.
Melanie Esther: [01:00:45] Als mensen die interesse hebben, dit luisteren, dan hebben ze al een beetje easter eggs of zo.
Vincent: [01:00:49] Ja en anders hebben ze, kunnen ze research gaan doen. Dan komen ze heel veel toffe inspiratie tegen in ieder geval voor wat je allemaal kunt doen.
Melanie Esther: [01:00:55] Ja.
Merel: [01:00:55] Yeah.
Vincent: [01:00:57] Ik vind dit echt vet.
Merel: [01:00:59] Leuk!
Vincent: [01:01:00] Ja, ik vind het echt cool! Ik vind het ook wel, ik vind het echt wel tof wat je zegt daarover. Over die authenticiteit. En ik vind het ook wel leuk dat, dat is ook wel uitdagend om over na te denken of zo. Ik ben het denk ik ook wel met je eens van je bent - Ja, wie ben je nou eigenlijk? Dat is zo'n ding, daar kom je je hele leven niet achter. Zo'n ding waar je je hele leven een beetje naar op zoek bent en dan over zit te mediteren of te journalen. En dat je denkt van ja, god, ja, ik heb. Ik ben gewoon een soort van, weet je wel? Ik ben gewoon een soort van aantal habits, gewoontes die ik ben en dat, dat ben ik. Zeg maar, wat je in een dag doet, dat ben je. En ja, zodra je dat dan weer veranderd, ja, ik ga nu muesli eten in plaats van, weet je, een eitje ‘s ochtends, dan ben ik weer iets anders ofzo. En dat het ook zo simpel kan zijn als dat. Misschien wel.
Merel: [01:01:36] Precies.
Vincent: [01:01:37] En dat het dus ook als artiest, dat je dus, dat komt ook weer terug op dat uitdagen van het publiek, van dat ze het echt wel snappen. Dat je het ook niet zo hoeft uit te spellen. Dat je niet hoeft te zeggen, "ik ben dit" en dat kun je begrijpen. Dat is een hokje en daar mag je me in plaatsen. Maar juist kunt zeggen van, ik ben dit en ik ben en ik ben dit en morgen ben ik ook dit allemaal weer niet en dat is ook prima.
Merel: [01:01:56] Ja, dat is wat ik met mijn laatste EP, dat voelde echt als een schreeuw naar de buitenwereld van, "laat mij meerdere mensen mogen zijn." Ik wil niet dat jullie mij framen. Ook uit onzekerheid, zie ik nu ook in. Maar de vrijheid opzoeken van zo: "ik ben altijd iemand anders" gewoon, wat ik ben? Ja, deal er maar mee. En dat kwam ook omdat ik toen ineens heel veel media-aandacht kreeg met die snor en dat ik de hele dag aan iedereen moest uitleggen wat die snor nou betekende. Dat ik gewoon zo: laat me met rust!
Melanie Esther: [01:02:26] Ja.
Vincent: [01:02:27] Ja, maar ik vind het, ik vind het een ontzettende vrijbrief om wat wij net zeiden met "wat als?" En dan een experimentje. Om dat jezelf toe te staan als artiest. Ook als je wel het gevoel hebt: maar ik ben al iemand of ik heb al een identiteit op het podium. Om dan toch te zeggen, nee, ik kan gewoon zeggen "wat als" en dan ga ik het gewoon deze show doen en dan kijken wat er gebeurt. Of deze repetitie of whatever. En dat kan iets heel kleins zijn. Wat als ik effe niet lief ben tegen het publiek? Wat als ik effe extreem blij ben? Of juist extreem serieus? Of weet je wel? Maak er maar iets van en maak het een heel klein dingetje. Of maak het een momentje in je show. Het hoeft niet heel radicaal te zijn, meteen helemaal.
Merel: [01:03:05] Ja zeker. Gooi jezelf in het diepe of in een klein diepe.
Vincent: [01:03:08] Ja, het kinderbadje. En dan komen we terug op de kinderen.
Merel: [01:03:13] Ja. Ja, precies, want het is zo leerzaam.
Melanie Esther: [01:03:15] We hebben het hier ook een keer met iemand anders in de podcast over gehad van, met een bepaalde intentie van tevoren je show spelen. Was dat met Titus?
Vincent: [01:03:21] Typhoon die had ook die drie woorden die die zichzelf gaf in de studio.
Melanie Esther: [01:03:25] Ja ja ja.
Vincent: [01:03:27] Van, ik weet niet meer nu uit mijn hoofd wat ze waren, maar die had dan - die had drie velletjes met drie woorden en dan dat was voor hem...
Melanie Esther: [01:03:35] "Durf", "Joy" en...
Vincent: [01:03:36] Ja, "durf", "joy" en nog iets en dan was het gewoon van: okee, ik ga nu deze opnamesessie of ik ga deze show helemaal spelen vanuit durf. Ik ga dingen durven. En deze show ga ik alleen maar spelen vanuit joy. En vandaag gaat alles om joy. Vandaag gaat het om plezier hebben en loslaten. En zo gewoon jezelf één woord, één prompt geven. En dan doe je dezelfde show, maar effe vanuit, vanuit daar. En kijken wat er gebeurt.
Merel: [01:04:03] Vet, leuk.
Vincent: [01:04:03] En ook als je dus met meerdere mensen op het podium staat en in een band, deel dit dan ook met die bandleden. Dat vind ik ook nog wel belangrijk om erbij te zeggen. Want je, niet alleen dat jij het als artiest beleeft, maar durf dat proces van experiment te delen met je actgenoten op het podium of je technici of wie er dan ook bij die act horen. En durf dat experiment ook samen aan te gaan en ook te kijken van: oh, misschien heeft de gitarist wel een ander experiment in deze show dan ik. En dat kan ook gewoon.
Ik vind het echt super vet en volgens mij is het een hele inspirerende aflevering geworden al over wat je allemaal wel niet nog meer kunt doen en hoe je je visie kunt verbreden over die popvorm. Zijn er nog dingen waarvan jij denkt van nu, de artiesten die luisteren, die, ja, die hier nieuwsgierig naar zijn, wat we nog zouden moeten aanstippen of wat we nog zouden moeten bespreken. Of waarvan je denkt van: oh dit, ja, dit is nog tof om even aan te kaarten?
Merel: [01:04:55] Ja, nee, eigenlijk grotendeels de dingen die ik zei. We leven in een waanzinnig klein land, dus artiest zijn is hier eigenlijk in den beginne al mislukt. Want we hebben een veel te kleine afzetmarkt om überhaupt hiervan te leven. Zeg maar, statistisch gezien, kan het gewoon niet. Dat is enerzijds verlammend verdrietig en anderzijds kan het dus ook een vrijheid geven om - de hele muziekwereld in Nederland is in zichzelf al een niche, dus fuck het, dan ben ik wel de niche in de niche, in de niche.
Ja, ik geloof echt, als je dat durft te doen, dan vind je je eigen publiek. En vanuit daar, vanuit je eigen publiek, kan het verder groeien. En sociale media is extreem belangrijk en probeer het naar je eigen hand te zetten. Ook dat is een frame. Een vierkant is letterlijk een frame van een Instagram post. Waar doet een vierkant je aan denken? Wat kan je daar allemaal instoppen?
Beperking geeft vaak juist creativiteit. Net als dat je dat, waarom dichters in een sonnet schrijven, omdat het een super vaste dichtvorm is en het is een puzzeltje wat je moet oplossen. En zo is sociale media ook een creatief puzzeltje wat je op moet lossen. Wat kan ik binnen de kaders van deze kut app? Dat. Het is een spel. Of zo vind ik het fijn om te zien. En doe het zonder consessies naar anderen.
Vincent: [01:06:22] Nice! Dan altijd onze laatste vraag. Dat is de alien-vraag. En die gaat als volgt. Stel je voor, er landt een alien op aarde en die alien die weet helemaal niets van wie wij zijn als mensheid. Die weet niet van onze cultuur. Die heeft echt zero knowledge. En jij krijgt de kans om die alien kennis met ons te laten maken. En dat doe je door die alien mee te nemen naar een concert. Hoe zou je die alien dan uitleggen wat een concert is?
Merel: [01:06:47] Heel veel mensen staan heel dicht tegen elkaar aan. Want dat vinden mensen eigenlijk heel leuk, maar mensen doen dat vaak niet vaak. En dan gaan ze dansen en bewegen op het ritme van muziek. Dat vinden mensen ook heel lekker, want dan gaat geluid, audio, samen met fysicaliteit. En mensen vinden het ook heel fijn om een groep te vormen om een massa te zijn. Dus ze staan allemaal met hun ogen dezelfde kant op. Dan hoor je meteen al bij elkaar, want je kijkt dezelfde kant op. En ze kijken naar een artiest of een band of een groep die op het podium staat en zo losgaat en daarmee eigenlijk het publiek dirigeert om dat met hen samen te doen. En het is een, er wordt aan alle kanten, zowel auditief, zowel fysiek, zowel visueel aan je getrokken om te gaan bewegen. En dat vinden mensen erg leuk.
Vincent: [01:07:48] Ja, het gaat allemaal om beweging. Movement.
Merel: [01:07:52] Ja, ik denk het. Dat zou ik zeggen.
Vincent: [01:07:56] Merel Pauw, dank je wel.
Merel: [01:07:57] Dank je wel.
Melanie Esther: [01:07:57] Heel erg bedankt!
Merel: [01:07:58] Ik vond het heel leuk.
Melanie Esther: [01:05:10] Fijn.
Merel: [01:05:12] Yeah.
Melanie Esther: [01:05:12] Yay, wij ook.
Outro: [01:41:26]
Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches.
Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer. Alle informatie over onze coachings vind je op onze website:
www.thelivecoaches.nl.
Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd? Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.
